filmov
tv
'Δεν με παίρνει να χάσω άλλα χρόνια ευτυχίας...!' Vlog 11/8/19

Показать описание
Απάντηση στην επιστολή:
"Αγαπητή Θέκλα, θαυμάζω τον τρόπο με τον οποίο εκφράζεσαι και γενικότερα αλληλεπιδράς με τους τηλεθεατές. Αρχικά, θα ήθελα να πω, πως μένω σε μια επαρχιακή περιοχή της Ελλάδας από όπου ξεκινάν τα προβλήματα που αντιμετωπίζω. Το περιβάλλον μου είναι άκρως τοξικό! Ο πατέρας μου και ο θείος μου, βρίσκονται συνέταιροι σε μια οικογενειακή επιχείρηση όπου υπάρχουν πολλά προβλήματα διαχείρισης, αλλά δεν είναι μόνο αυτό! Ζω σε ένα περιβάλλον που για χρόνια επικρατούν καυγάδες, οικονομικές δυσκολίες, άδικες συμπεριφορές κτλ. Η πηγή των προβλημάτων βρίσκεται στο γεγονός των δύο αντικρουόμενων χαρακτήρων των συνεταίρων. Για να είμαι πιο συγκεκριμένος:
O πατέρας μου είναι άνθρωπος πράος , ευσυνείδητος, χωρίς τσαμπουκά, με έλλειψη αυτοπεποίθησης που νοιάζεται υπερβολικά για τους άλλους. Γενικότερα μπορείς να τον εκμεταλευτείς σχετικά εύκολα. Και από την άλλη, ο θείος μου είναι θρασύς, έχοντας μεγάλη ιδέα για τον εαυτό του, νευρικός, τσαμπουκάς , καλοπερασάκιας και γυναικάς. Όπως καταλαβαίνεις Θέκλα, πολλές φορές ο πατέρας μου πέφτει θύμα εκμετάλλευσης. Του έχει ασκηθεί συστηματικά μπούλινγκ, δεν έχει τον έλεγχο της επιχείρησης, δουλεύει περισσότερο από όλους, ο πατέρας του δεν τον ενθαρρύνει(για την ακρίβεια ενθαρρύνει περισσότερο τον θείο μου. Έτσι, έχει δημιουργηθεί μια κατάσταση όπου οι δύο γυναίκες τους όντας υπερπροστατευτικές κινούν τα νήματα για να αποφευχθεί αυτή η ανισορροπία, και εκεί ξεκινούν τα περισσότερα προβλήματα και εντάσεις στο σπίτι. Εδώ θα ήθελα να επισημάνω πως η μητέρα μου στην αρχή ήταν ευαίσθητη, παθητική, με πολλά κοινωνικά κόμπλεξ και υπερπροστατευτική, όπου λόγω των συγκεκριμένων προβλημάτων κατάντησε με ψυχολογικά , να γίνεται κακοποιητική προς τα παιδιά, ελεγκτική, εγωμανής, να σκέφτεται να περνάει μόνο καλά, και να καλύπτει τις δικές της ανάγκες. Συχνά έχει τάσεις φυγής από το σπίτι και δεν φροντίζει κανέναν μας, ενώ με κάποιες συζητήσεις που είχαμε, μου είχε εκμυστηρευτεί ότι δεν νιώθει αγάπη για τον πατέρα μου και ότι συναισθηματικά είναι απόμακρη διότι της ασκεί έλεγχο και την καταπιέζει.
Και εδώ θα ξεκινήσω με το προσωπικό μου πρόβλημα, Ξεκίνησαν τα παιδικά μου χρόνια με πολύ έλεγχο από την πλευρά της μητέρας μου και ως αποτέλεσμα είχα χαμηλή αυτοπεποίθηση και αυτοεκτίμηση. Αντιθέτως, ο ξάδερφος έχοντας ίδια ηλικία μου ασκούσε μπούλινγκ από μωρό και έδειχνε μια κακία και ζηλοφθονία προς εμένα.Είμαι ομοφυλόφιλος κάτι που με δυσκόλεψε να αποδεχτώ τον εαυτό μου. Είμαι άτομο ήσυχο, χαμηλών τόνων, συναισθηματικό, εργατικό (προτιμώ να εργάζομαι παρά να περιαυτολογώ) όπου έφυγα για σπουδές σε μια επαρχιακή πόλη και γύρισα μετά από μερικά χρόνια έχοντας κάνει δουλειά με τον εαυτό μου (με την ενίσχυση της αυτοπεποίθησης και αυτοεκτίμησης μόνος μου). Γύρισα πολύ πιο δυνατός και με εμπειρίες. Γυρνώντας στο πατρικό μου αντιμετώπισα κατάθλιψη και πήρα φαρμακευτική αγωγή μετά από συνάντηση με ψυχίατρο και για περίπου δυο χρόνια βρισκόμουν στο σπίτι διότι δεν είχα ζωή έξω. Παρ'όλα αυτά μετά από κάποιες συνεδρίες με ψυχολόγο κατάφερα να ενδυναμωθώ και να κάνω παρέες , έκοψα και τα αντικαταθλιπτικά μετά από παρότρυνση του ψυχίατρου μου. Μετά από αυτό όμως νιώθω ότι μου ασκείται κάποια πίεση από το οικογενειακό μου περιβάλλον. Δεν μπορώ να χαλαρώσω με τίποτα! Συνέχεια σκέφτομαι τα προβλήματα. Δείχνω σαν να νοιάζομαι πιο πολύ από όλους ότι υπάρχει ένα πρόβλημα το οποίο πρέπει να λυθεί, ενώ οι υπόλοιποι θεωρώ ότι βρίσκονται στον κόσμο τους. Επιπλέον, νιώθω χαμένος. Νιώθω πως δεν ξέρω πως να προχωρήσω στον επαγγελματικό τομέα . Να πάρω την επιχείρηση; Φοβάμαι πάρα πολύ μήπως πάρω την θέση του πατέρα μου και καταντήσω ένα θύμα για μια ζωή. Όταν λέω στους δικούς μου πως δεν αντέχω με αυτήν την κατάσταση και ότι δεν θέλω να ξαναπεράσω δύσκολα ( με μπούλιγκ κτλ), μου λένε να κάνω ότι θέλω αλλά στο τέλος μουτρώνουν μαζί μου και δεν μου μιλάνε ,και δεν μου δίνουν χρήματα να βγω. Δεν αντέχω άλλο με τις συγκρούσεις στο σπίτι μου γιατί ο πατέρας μου ζηλεύει παθολογικά την μητέρα μου και έχει πρόβλημα με το αλκοόλ, με αποτέλεσμα να πίνει, να μεθάει και να ξεσπάει στο σπίτι (και όχι εκεί που θα έπρεπε. Και εγώ νιώθω αδύναμος να αντιμετωπίσω μια τέτοια κατάσταση διότι νιώθω πως δεν με καταλαβαίνει κανείς και ότι είμαι μόνος μου. Με αποθαρρύνουν ενώ ταυτόχρονα περιμένουν πολλά από εμένα. Μήπως θέλουν άλλον έναν σάκο του μποξ για να βγάζουν όλοι τα ψυχολογικά τους; Δεν με παίρνει να χάσω άλλα χρόνια ευτυχίας
"Αγαπητή Θέκλα, θαυμάζω τον τρόπο με τον οποίο εκφράζεσαι και γενικότερα αλληλεπιδράς με τους τηλεθεατές. Αρχικά, θα ήθελα να πω, πως μένω σε μια επαρχιακή περιοχή της Ελλάδας από όπου ξεκινάν τα προβλήματα που αντιμετωπίζω. Το περιβάλλον μου είναι άκρως τοξικό! Ο πατέρας μου και ο θείος μου, βρίσκονται συνέταιροι σε μια οικογενειακή επιχείρηση όπου υπάρχουν πολλά προβλήματα διαχείρισης, αλλά δεν είναι μόνο αυτό! Ζω σε ένα περιβάλλον που για χρόνια επικρατούν καυγάδες, οικονομικές δυσκολίες, άδικες συμπεριφορές κτλ. Η πηγή των προβλημάτων βρίσκεται στο γεγονός των δύο αντικρουόμενων χαρακτήρων των συνεταίρων. Για να είμαι πιο συγκεκριμένος:
O πατέρας μου είναι άνθρωπος πράος , ευσυνείδητος, χωρίς τσαμπουκά, με έλλειψη αυτοπεποίθησης που νοιάζεται υπερβολικά για τους άλλους. Γενικότερα μπορείς να τον εκμεταλευτείς σχετικά εύκολα. Και από την άλλη, ο θείος μου είναι θρασύς, έχοντας μεγάλη ιδέα για τον εαυτό του, νευρικός, τσαμπουκάς , καλοπερασάκιας και γυναικάς. Όπως καταλαβαίνεις Θέκλα, πολλές φορές ο πατέρας μου πέφτει θύμα εκμετάλλευσης. Του έχει ασκηθεί συστηματικά μπούλινγκ, δεν έχει τον έλεγχο της επιχείρησης, δουλεύει περισσότερο από όλους, ο πατέρας του δεν τον ενθαρρύνει(για την ακρίβεια ενθαρρύνει περισσότερο τον θείο μου. Έτσι, έχει δημιουργηθεί μια κατάσταση όπου οι δύο γυναίκες τους όντας υπερπροστατευτικές κινούν τα νήματα για να αποφευχθεί αυτή η ανισορροπία, και εκεί ξεκινούν τα περισσότερα προβλήματα και εντάσεις στο σπίτι. Εδώ θα ήθελα να επισημάνω πως η μητέρα μου στην αρχή ήταν ευαίσθητη, παθητική, με πολλά κοινωνικά κόμπλεξ και υπερπροστατευτική, όπου λόγω των συγκεκριμένων προβλημάτων κατάντησε με ψυχολογικά , να γίνεται κακοποιητική προς τα παιδιά, ελεγκτική, εγωμανής, να σκέφτεται να περνάει μόνο καλά, και να καλύπτει τις δικές της ανάγκες. Συχνά έχει τάσεις φυγής από το σπίτι και δεν φροντίζει κανέναν μας, ενώ με κάποιες συζητήσεις που είχαμε, μου είχε εκμυστηρευτεί ότι δεν νιώθει αγάπη για τον πατέρα μου και ότι συναισθηματικά είναι απόμακρη διότι της ασκεί έλεγχο και την καταπιέζει.
Και εδώ θα ξεκινήσω με το προσωπικό μου πρόβλημα, Ξεκίνησαν τα παιδικά μου χρόνια με πολύ έλεγχο από την πλευρά της μητέρας μου και ως αποτέλεσμα είχα χαμηλή αυτοπεποίθηση και αυτοεκτίμηση. Αντιθέτως, ο ξάδερφος έχοντας ίδια ηλικία μου ασκούσε μπούλινγκ από μωρό και έδειχνε μια κακία και ζηλοφθονία προς εμένα.Είμαι ομοφυλόφιλος κάτι που με δυσκόλεψε να αποδεχτώ τον εαυτό μου. Είμαι άτομο ήσυχο, χαμηλών τόνων, συναισθηματικό, εργατικό (προτιμώ να εργάζομαι παρά να περιαυτολογώ) όπου έφυγα για σπουδές σε μια επαρχιακή πόλη και γύρισα μετά από μερικά χρόνια έχοντας κάνει δουλειά με τον εαυτό μου (με την ενίσχυση της αυτοπεποίθησης και αυτοεκτίμησης μόνος μου). Γύρισα πολύ πιο δυνατός και με εμπειρίες. Γυρνώντας στο πατρικό μου αντιμετώπισα κατάθλιψη και πήρα φαρμακευτική αγωγή μετά από συνάντηση με ψυχίατρο και για περίπου δυο χρόνια βρισκόμουν στο σπίτι διότι δεν είχα ζωή έξω. Παρ'όλα αυτά μετά από κάποιες συνεδρίες με ψυχολόγο κατάφερα να ενδυναμωθώ και να κάνω παρέες , έκοψα και τα αντικαταθλιπτικά μετά από παρότρυνση του ψυχίατρου μου. Μετά από αυτό όμως νιώθω ότι μου ασκείται κάποια πίεση από το οικογενειακό μου περιβάλλον. Δεν μπορώ να χαλαρώσω με τίποτα! Συνέχεια σκέφτομαι τα προβλήματα. Δείχνω σαν να νοιάζομαι πιο πολύ από όλους ότι υπάρχει ένα πρόβλημα το οποίο πρέπει να λυθεί, ενώ οι υπόλοιποι θεωρώ ότι βρίσκονται στον κόσμο τους. Επιπλέον, νιώθω χαμένος. Νιώθω πως δεν ξέρω πως να προχωρήσω στον επαγγελματικό τομέα . Να πάρω την επιχείρηση; Φοβάμαι πάρα πολύ μήπως πάρω την θέση του πατέρα μου και καταντήσω ένα θύμα για μια ζωή. Όταν λέω στους δικούς μου πως δεν αντέχω με αυτήν την κατάσταση και ότι δεν θέλω να ξαναπεράσω δύσκολα ( με μπούλιγκ κτλ), μου λένε να κάνω ότι θέλω αλλά στο τέλος μουτρώνουν μαζί μου και δεν μου μιλάνε ,και δεν μου δίνουν χρήματα να βγω. Δεν αντέχω άλλο με τις συγκρούσεις στο σπίτι μου γιατί ο πατέρας μου ζηλεύει παθολογικά την μητέρα μου και έχει πρόβλημα με το αλκοόλ, με αποτέλεσμα να πίνει, να μεθάει και να ξεσπάει στο σπίτι (και όχι εκεί που θα έπρεπε. Και εγώ νιώθω αδύναμος να αντιμετωπίσω μια τέτοια κατάσταση διότι νιώθω πως δεν με καταλαβαίνει κανείς και ότι είμαι μόνος μου. Με αποθαρρύνουν ενώ ταυτόχρονα περιμένουν πολλά από εμένα. Μήπως θέλουν άλλον έναν σάκο του μποξ για να βγάζουν όλοι τα ψυχολογικά τους; Δεν με παίρνει να χάσω άλλα χρόνια ευτυχίας
Комментарии