Εσωτερικά συναισθήματα ευγνωμοσύνης

Στίχοι:

Αν κλείσεις τα μάτια,
Και νιώσεις του χρόνου την ροή,
Θα μπορούσες ομαλά να σκεφτείς ,
Ότι ο κόσμος είναι νήμα?

Και να ανασάνεις κομμάτια,
Σαν δώσεις του χώρου την πνοή,
Θα θαρρούσες απαλά σαν καλείς,
ότι αυτό είναι κίνημα.

Αν μιλήσεις σε κάποια,
Και φτάσεις σε πόθο της, δελεαστική,
Θα την κρατούσες ξεχωριστή να δεις πως,
Είσαι ο μόνος σε ένα ρήμα?

Και να την φιλήσεις σε χάδια,
Σαν φράσεις σε όλης της την φωνή,
Να την κοιτούσες δυναμικά, να τραφείς,
Με ότι είναι σε σήμα.

Αν σβήσει τα φώτα και οι κόσμοι
Μπούν στον δόλο της αφορμής,
Θα τολμούσες αληθινά να δωρίζεις,
Μέσα στον φόβο ένα διήγημα?

Να εναλλάξεις από χάρη
Σαν σώζεις όλη την Γη,
Θα πετούσες ξανά, να χαρίζεις χαμόγελα
Μέσα στον πόνο με ένα τίμημα.

Το να ζεις χωρίς μετάνοια
Και τα λάθη στον βάτο της βοής,
Να μπορούσες ελεύθερα να την εμπλουτίζεις
Όλος, με ένα εύρημα,

Ότι παρομοιάζεις με αυτάρκεια
Και να της δίνεις την πέτρα της ζωής,
Να την βαστούσες ακλόνητα για να μοιραστείς
Τον κόσμο με ένα ποίημα.