Psikolojik Rahatsızlık Yaşayan İnsanların 6 Özelliği!

Bu hafta sizinle ne zaman psikolojik destek almanız gerekir onu konuşalım.
Bu saydığım maddelere eklemek istediğin var mı ve sende kaç tanesi var yorum olarak yaz!

Sormak istediğin, eklemek istediğiniz şeyleri ve çekilmesini istediğiniz videoları yorum olarak bana yazabilirisin!

Bana destek olmak için ise en önemlisi yorum yapmak beğenmek ve en güzeli paylaşmak.
Şimdiden teşekkür ederim sevgiler saygılar dostlar 🤸🏻‍♀️

[fdcirzf]

Bu belirtilerimin olduğunu annemlere söylesem salak saçma konuşma der geçiştirir...Belki de beni tanımadığı için bilmiyorum.

[neslibahar]

Uyumak istiyorum sadece uyumak ve hiç kimseyi görmek istemiyorum

[buseunay]

Hepsi bende var bir köşede ağlamayı tercih ediyorum

[rolliayu]

6 özelliğe ihtiyacım yok, ben bunu tek bir özellik ten anlayabiliyorum: kendim den nefret ediyorum, kendimi boğasım var. Taşıdığım can Allahın olmasaydı çekerdim fişimi.

[aysegulaksoy]

videoyu izlerken yarısında ağlamaya başladım :')

[alpacino]

Kendi kendime konuşuyorum hayal kurup üzülüp yada gülüyorum hiç arkadaşım yok haftalarca evden çıkmadığım oluyo insanlarla konuşamıyorum sizce belirli bir hastalıgım varmidir

[-ilgilenmiyorum-]

Hepsi bende var ama ailem anlamıyor her gün kendi kendine ağlıyorum🥺

[Shooter]

Parasızlık bozar psikolojiyi istediğini alamamak yiyememek içememek kahreder içten içe...

[orhanak]

ben de destek almak istiyorum ama param olmadığı için alamıyorum

[jewel]

tüm saydıklarınızı kendimde bulunca o kadar çok üzüldüm ki kendime... bu durumda olmayı hak edecek biri değildim, kimse değil. beni daha çok üzen şeyse yaklaşık beş gün önce özel hastanenin psikoloji bölümünden aldığım randevuya gittiğim halde hiçbir beklentimi karşılamaması; öylesine şiddetli bir hayal kırıklığına uğradım anlayacağınız. ailem sadece öfkelendiğimde kontrolü kaybettiğimi sansa da durum bundan ibaret değil. durduk yere karamsarlaşıyor, hüzne boğuluyorum. kitabı elime aldığımda hemen gözlerim kapanıyor, oturduğum her yerde uyuyakalıyorum; haliyle bu düzensizlikte canımı çok sıkıyor. hepsi bu kadar değil elbette. daha çok kendime öfkeleniyorum... bunun böyle devam etmesini engellemek için bir yıldır cesaret edemeyip hep vazgeçtiğim şeyi yaptım, psikologtan randevu aldım. gittiğimde adımı yaşımı eğitim hayatımın olup olmadığı gibi hiçbir şey sormadı. sadece neden geldiğimi, sorunumun ne olduğunu, buranın altını çizmek istiyorum sorunumun neden sorun olduğunu, bunu (sorunu) ortadan kaldırmak için ne istediğimi sordu. ve o an çok stres yapıp avucumu ovuşturuyordum, bir süre sonra elim su topladı ve onu da fark etmeden patlattım. tüm bu olanlar beş dakika içinde gerçekleşti, sakinleşmemi beklemedi sadece art arda soruları sıraladı, en sonunda "senin kafan karışık, bu yaş grubunda bunları görüyoruz. şimdi eve git, düşüncelerini toparladığın zaman gel." dedi. anlayacağınız nazikçe başından savdı. internette okuduğum onca 'çok samimi bir doktor, bizimle çok ilgileniyor, güleryüzlü' vs. şeylerin yalan olduğunu şahsımca doğruladım. odaya girdiğim andan itibaren tek mimiği oynamadı, karşımda yatağından ters kalkmış, ruh gibi görünen biri vardı. şimdi de yeniden cesaretimi toplayıp bir başkasına başvuramıyorum. ama biliyorum ki bu da böyle devam edemez.

[selo]

Bunların hepsi bende ergenlik döneminde vardı kafayı yemiştim. intihar etmek bile istemiştim artık dayanamayacak duruma gelmiştim ve hiç kimse beni anlamıyordu. Şu an 20 yaşındayım ve sanki o zamanları hiç yaşamamış gibiyim. o zamanlar şeytanın benimle çok uğraştığını biliyorum çünkü aklıma saçma sapan sorular geliyordu. Hormonlar insana saçma sapan şeyler düşündürüyor. Şimdi hayat çok güzel ve hiç param yok. Nasıl düzeldiği mi merak ediyorsanız büyük bir depremden sağ çıktım ve bundan sonra hiçbir deprem beni yıkamaz ve tabiki 20 yaşında olmamın en büyük sebep ve nedeni Şükretmek oldu herşeye şüküretmeyi öğrendim her halime sağlığıma ve yaratılışıma Allah'a şükrediyorum. Daha kötü durumda olmaktan Allah'a şükür ediyorum ellerim olmayabilirdi, ayaklarım olmayabilirdi, gözlerim olmayabilirdi, işte Şükür ettikçe Allah'ın daha çok verdiğini keşfettim.

[gyasettinu]

Ruh sağlığı bozuk insanları çok seviyorum. çünkü bu zamanda bozuk da olsa insanın ruha sahibi olması büyük bir başarı. Genelde Aile, yakın akrabalar, yakın arkadaşlar, gibi yakın çevremiz tarafından bozulur pisikolojimiz. Yakın çevre nasıl bizim ruhumuzu sıkıntıya sokar, pisikolojimizi bozar. Yakın çevresinden insan ne beklerde alamaz. Ailesinden ve akrabalarından karşılıksız sevgi, arkadaşlarından aidiyet ve
kabül görme bekler. Bunları alamazsa yada dengesiz ve yetersiz alırsa sorunlar çıkmaya başlar. Bana aşkı tanımla deseniz
Karşılıksız sevgi ve her haliyle kabul, görme aidiyet derdim. Bunlara nerden ulaşabiliriz. Kim bizi karşılıksız sever, hiç bir şeye ihtiyacı olmayan Rabbimiz kim bizi bütün kusurlarımızla eksikliklerimizle kabul eder Rahman ve Rahim olan Rabbimiz. Sanki ruhumuz bunları arıyor bu sıkıntılar vesilesiyle bize bu doğru yolu kim aratıyor Allah. Eğer bize doğru yolunu vermek istemeseydi istemek de vermezdi.

[degisikgamer]

Aglamadim ve kavga edip küsmedim arkadaş kalmadi sevdiklerimi cok zaear veriyom özguvenim sıfır beceriksiz olarak goruyom yalnizim sevenim yokmus gibi dusunuyom yardimci annem vardi onu kaybettim ben

[bytheway]

Kendimi bildim bileli hep hayatın küçük bir kenarında yaşıyormuşum gibi geliyor. Okulda, arkadaş çevremde ve en önemlisi kendi belleğimde bile bunu hissediyorum. Erken yaşımda çalışma hayatına atıldım ve bu zamana kadar minumum ücretle zor işlerde çalışan biri olarak yaşamaya devam ediyorum. Sosyal yaşamımı bile "kendi kendime" sürdürüyorum. Eğlence mekanlarına, sinemaya, konserlere v.s gitmeyi çok seviyorum ve yüzlerce defa yaptım ama yine tek başıma. Çirkin biri değilim ama karşı cinse yaklaşma konusunda son derece başarısızım. İçimde inanılmaz bir yaşam enerjisi olmasına rağmen bunu bastırmaktan kendimi alamıyorum. Çok fazla merhametli ve bu konuda duyarlı olduğum için hemen hemen her saniye etrafımdaki muhtaç, mağdur, çaresiz v.s canlıları fark etmek ve yardımcı olamamak mutsuzluğumu bir kademe daha arttırıyor. Sonuç olarak 41 yaşında, iyi bir işi ve geliri olmayan, her şeyi uzaktan izlemekle yetinen, bekar bir adam olarak devam ediyorum yaşam serüvenime. Tek avuntum ise iyi bir kişiliğe sahip olmak ve bol bol kurduğum hayallerim..

[rumeysa-]

yks hazırlanmam gerekirken sadece tasalanıyorum yalandan 2 soru çözüp sıkılıyorum gelecek kaygısı aile baskısı Allah sonumuzu hayır etsin 😑

[nuraydemir]

Ben de öyleyim her seferinde olumsuz düşünüyorum.lgs sınavını çok taktığımdan öyle oldum.

[emrebudak]

anlattığınız her şey bende var. Dediğiniz gibi üniversite okuyorum ve sırf bu yüzden 4 dersim altyan kaldı okula gidemedim sınavlara çalışamadım çoğu şeyden zevk almamaya başladım sürekli hastalık düşüncesi sürekli kötü düşünceler mutlu olamıyorum bu aralar biraz daha iyiyim çok şükür ama hala devam ediyor panik atakla beraber hipokondriyazis çok yoruyor. 3-4 günde bir nerdeyse acild gidiyorum kan verip sonuçlarına baktırıyorum ekg çektiriyorum sonuç bir şeyim yok çok şükür ama kendime ispatlayamıyorum Allah hepimize şifa versin

[yagmurcengiz]

demek ki yanilmiyormusum ve ciddi anlamda psikolojik rahatsizliklarim varmis... 2 sene gibi bir sureden beri bahsettiginiz cogu seyin tipatip aynisini kendimde yasiyorum. depresyon kadar agir oldugunu sanmiyorum fakat bu ruh halinin icinden cikamazsam depresyon bile baslayabilir. ornegin kiz kardesim beni optugunde ya da otururken eli ayagi degdiginde sinir oluyorum aglayasim geliyor sebepsizce.

[kamuranaslan]

reis bazen kafa atıyor şeytan doğra herkesi diyor ama saniyelik şeyler

[ferideecem]

Bunları anneme söylesem benle dalga geçer intihar etmeyi denedim ben bile ama bizimkiler okadar cahilki hiç beni anlamıyorlar ve şimdide delirdimmi diye düşünmeye başladım çünkü artık geceleri çığlıklar duymaya başladım ve uyuyamıyorum