09. vert ego | μια νύχτα στο νησί

Στίχοι, Ερμηνεία: Vert ego
Κιθάρες: Τρίψας
Μπουζούκι, Μπαγλαμάς: Λουπάκος
Rec, Mix, Programming: POISONdARTS (ΙΝΣΑΝΟ & ADOX Grimm)
Mastering: Νίκος Αλεξανδρής
Artwork, Video editing, Lyric video: NEKO GRAPHIX

Vert ego:

ADOX Grimm:

POISONdARTS:

NEKO GRAPHIX:

Grimoire heart:

[vertegogrimoire]

Στίχοι



Ζουμπούλια και μενεξέδες.
Μεγαλώνουν τα παιδιά με τα ρεμπέτικα σε πάρκα και ταβέρνες.
Παλεύουμε να ξεφύγουμε, να γίνουμε αιθέρες.
Έχω αφήσει το μισό κεφάλι σε κάτι τεκέδες.
Με δυο όργανα μαζί, αφήνουμε πίσω λεκέδες σε μικρόφωνα πάνω μεσ' τα υπόγεια για τις πιο άσχημες μέρες.
Μα και τις άλλες, μα και τις άλλες!
Βιάστηκαν τα μικρά να γίνουν άντρες,
μα μείναν ενδιάμεσα σε μια ηλικία αγνή, μια με αυταπάτες, να ακροβατούν, μα μόνοι δίχως πλάτες.
Κρυφτό στο βουνό ψηλά σαν αντάρτες.
Μίλησαν για αγκαλιές, μα βγήκαν σκάρτες. Μάγκες είναι υπόσχεση το πως οι μέρες μας θα γίνουν πιο γεμάτες από χρώμα, από μουσική, από αγάπες.
Βιάζομαι να βρω χώμα, μα να βγάλουμε τις νάρκες.

Είπα θα γράψω ένα τραγούδι, για όποιο καρντάσι έγινε αγγελούδι.
Αφήνω ένα λουλούδι και μια σταγόνα ρούμι να πέσει από το παγούρι, να γεννηθεί έμπνευση μεσ' το αχούρι, να το χρωματίσω μ' ένα πατσαβούρι, να κρατήσω το προσχέδιο για γούρι.
Κύκλος βγαίνει τελικά και πάω πίσω, λίγο πιο πολύ να αράξω με το φίλο.
Όσο κουράγιο έχω θα σου στείλω.



Vamos, ένα μπουκάλι στο χέρι κι ένα κράνος.
Την κάνουμε όσο πιο σύντομα γίνεται το πλάνο.
Μάνα είμαι ονειροπόλος, τι να κάνω;
Μα να κάνουμε στη ζωή μας κουμάντο, είναι το σημαντικότερο από όλα αλανάκο.
Στα χέρια μας το αύριο, ο μπαγλαμάς το λάφυρο.
Ύψιστο αγαθό μου ένα τετράδιο, το υψίπεδο ανεβαίνω, βήμα σταθερό.
Αθήνα...
Οι πιο δύσκολες μας ρίμες για το δύσκολο μας μήνα.
Να κάψουμε τη βιτρίνα, η ουσία στον πυρήνα του μυαλού μας και η σκέψη μας το κρίμα στο λαιμό όσων μας θέλουν σε μόνιμη καραντίνα.
Όντως, δε μας χώρεσε αυτός ο τόπος, μα γλιτώσαμε τον κρότο.
Το κίνημα μας, μήνυμα από τη δύση στο νότο.
Πρώτο φιλί στο μέτωπο, το πρώτο φως να δώσω.
Το γράφω και το δίνω μία στο τόσο.
Σταματάω το φορτίο μου να σπρώχνω στην άσφαλτο.
Το πρώτο μας χαμόγελο ζητώ, στο μέλλον να φύγουμε, να βρούμε στόχο.
Μην ανησυχείς για εμένα το 'χω.

Λουπάκο το ταξίμι σου ταξίδι είναι γιαβρί μου, ν' αφήνω λίγο πάνω την ψυχή μου.
Για τη γειτονιά κρατήσαμε επαφή που μας κρατάει σε εγρήγορση περίπου.


Λουπάκο το ταξίμι σου ταξίδι είναι γιαβρί μου, ν' αφήνω λίγο πάνω την ψυχή μου.
Σαν αρχίσει ο χορός, ώσπου να σβήσει η αναπνοή μου.
Μια νύχτα στο νησί, παίρνω 42 μαζί μου.