Ανέντακτος & Κατερίνα Δεναξά - Φωτόμπαλα

( Ανεξάρτητη Παραγωγή, 2017/19 )

Άλμπουμ : Να' ταν ο κόσμος ζωγραφιά
Λόγια : Ανέντακτος
Παρουσίαση : Κατερίνα Δεναξά & Ανέντακτος
Φωνητικά : Κατερίνα Δεναξά
Παραγωγή : Μανώλης Φύτρος & Νίκος Συρίγος
Επιμέλεια ηχοληψίας : Νίκος Συρίγος
Ηχογράφηση : Studio N.S.
Προγραμματισμός/Μίξη/Mastering : Νίκος Συρίγος
Επιμέλεια midi προγραμματισμού : Μανώλης Φύτρος
Μουσική σύνθεση & επιμέλεια ενορχήστρωσης : Μανώλης Φύτρος

Έπαιξε ο μουσικός:

Μανώλης Φύτρος
- Ηλεκτρικές κιθάρες

Επιμέλεια εξωφύλλου άλμπουμ: Στέλλα Σπανού

Λόγια:

Ξύπνημα πρωινό, όμορφη μέρα
ηλιόλουστη με το φως για πυξίδα
βγάζω από μέσα μου την σφαίρα
και ξεκινάω με τα φωτόνια παιχνίδια

Ανοίγω το παράθυρο και παίρνω
αεράκι καθαρό για πρωινό
κι' αυτόματα μέσα μου ανασαίνω
του σύμπαντος τον Άγιο κραδασμό

Βάζω τραγούδια κι' έχω συντροφιά μου
πουλιά που κατεβήκαν απ' τα σύρματα
ανοίγω διάπλατα την αγκαλιά μου
προσμένοντας ν' αρχίσει φτερουγίσματα

Πατώ την άμμο, οσμίζομαι την θάλασσα
μιλάμε για όμορφα όνειρα, αλλιώτικα
κλειστά τα μάτια κι' όπως την ανάσαινα
του ψεύτη κόσμου, ξεχνούσα τα στερεότυπα

Παρέκκλιση σήμερα της πορείας
από το ρεύμα των κοινωνικών μας δρόμων
αντιρρησίας σαφώς μιας δουλείας
που ενεργούμενα παράγει άνευ όρων

Γι' αυτό και παίρνω ακτίνες λαμπερές
τις πλάθω μέσα στις δυο μου παλάμες
με του ήλιου το φως φτιάχνω φωτόμπαλες
και τις πετάω να φωτιστούν οι πιο μουντές χαράδρες

Αν θα με δεις μια να σου ρίχνω, κράτησέ την
είναι από εμένα, προς εσένα μιαν ευχή
αν πάλι δεν την θες, καλώς, μα άφησέ την
ελεύθερη, γιατί ψάχνει κάποιον να βρει

Κάθε γήτεμα ένα νέο μονοπάτι
μια θεραπεία, βάλσαμο της Μάνας Γαίας
ένα ταξίδι ως τον χρυσό μας στρατολάτη
κοινός ο δρόμος, κάποιας τρελοπαρέας

Το μόνο όπλο απέναντι στο όπλο τους
είναι το φως, ενάντια στο σκότος τους
λαμπιόνια είμαστε μπροστά στην απειλή τους
με μια φωτόμπαλα αγκαλιά, στέκουμε απέναντί τους

Κάποια μέρα μου 'χε πει ένα ρυάκι:
''Τα μάτια κλείσε, μαζί μου γίνε ένα''
ήμουν ταξιδευτής λέει σε καραβάκι
καταγράφοντας μνήμες με μια πένα

Πάνω σε πάπυρο Αρχαίας ραψωδίας
αποτύπωνα εικόνες ορμέμφυτα
ήταν ταξίδι, ένα ταξίδι της μνείας
ενθύμηση, στα φυσικά μας αρχέτυπα

Όταν τα μάτια άνοιξα, ένιωσα ξένος
μέσα στην ρότα του κοινωνικού συνόλου
εκεί κατάλαβα του πόλεμου το μένος
πάνω στην ρίζα, κάθε Αρχαίου μας γόνου

Όμως στο διάβα μου βρήκα μειοψηφίες
που με ρακί κι' αγάπη όλα τ' ανασύρουμε
δίνουμε νιότη συγκινώντας τις αξίες
έτσι το γήρας του μυαλού μας αποκλείουμε

Είναι επικίνδυνοι τύποι οι ονειροπόλοι
είναι ο φόβος των υποταγμένων σκλάβων
κρατούν φωτόμπαλες, αρνούνται την φορμόλη
φτιάχνουν ανθώνες στο άνυδρό τους περιβάλλον

Μοσχομυρίζει άνοιξη απ' την ανάσα τους
τους βρήκα ήσυχους τα ουράνια να κοιτάνε
κάπου μακρυά, στων ονείρων τα λαγκάδια τους
με τα λουλούδια παρέα να τραγουδάνε

Άλλοι με μέλισσες να πιάνουνε κουβέντα
ερωτευμένοι στην μαγεία των στιγμών
ξέρω, τρελά θα πεις τα προαναφερθέντα
μα, η λογική είναι η τρέλα των πολλών