filmov
tv
Δράμα Κωμικού - Πορεία και Παρατήρηση | Prod. λόγου χάριν

Показать описание
Στίχοι/Ερμηνεία: Δράμα Κωμικού
Μουσική Παραγωγή: λόγου χάριν
Ηχογράφηση: RedFrame Studios
Μίξη/Master/Προγραμματισμός: λόγου χάριν
Artwork: Λίνα Λύγκα
Links:
Κατεβάστε το δίσκο εδώ:
Στίχοι
Σ’ είδα να περπατάς και πάλι σε άδειους δρόμους
Με σακίδιο στην πλάτη και με μάτια χλωμά
Οι ανάσες του κόσμου αυτού σου βάραιναν τους ώμους
Και οι τέσσερεις τοίχοι σε πίεζαν ασφυκτικά
Εγώ ήμουν κάπου εκεί, σε κάποιο μικρό μπαλκόνι
Παρατηρούσα το χρόνο να μας τρώει αργά
Η νεότητά μας άλογο, που η φθορά εξημερώνει
Κι εσύ με χέρια στις τσέπες, για να τα κρατάς ζεστά
Είδα το γείτονα απέναντι, μουντό και φοβισμένο
Συναγερμοί και κάγκελα κι ατάιστα σκυλιά
Για να φυλάν σωστά αυτό που έχει κρυμμένο
Κάτω από στρώματα βαριά και αμπάρια υγρά
Σιδηρούν παραπέτασμα με χωρίζει απ’ τον δίπλα
Το τοποθέτησαν σεμνά στου μπαλκονιού τα πλαϊνά
Κι έτσι ήσυχοι όπως είμαστε σαν έρχεται η νύχτα
Να βλέπεις τα αστέρια κι ας κολυμπάς στα σκατά
Reffrain:
Μέχρι να μαραθούν τα σύμβολα κι οι αυτοκρατορίες
Μέχρι τα χείλη να ενωθούν για λίγο ξανά
Μέχρι να σταματήσουν οι ανούσιες ομιλίες
Και μέχρι τα ξερά να αγκαλιάσουνε τα χλωρά
Μέχρι οι άμυνες να πέσουνε και να συντριφθούν
Μέχρι να αποδειχθεί πως τα τείχη μας είναι τρωτά
Μέχρι τα πόδια να σπάσουν, τα μάτια να καούν
Πορεία και παρατήρηση, ξανά και ξανά
Και μοιάζω με ιππότη πάνω σε υψώματα
Με κάποιον στρατιώτη στα χαρακώματα
Να παρατηρώ στρατιές από βιώματα
Να μ’ απειλούν των ιδεών μου τα μορφώματα
Από πάνω, βλέπω να πατούν σε πτώματα
Κι από κάτω, να κοιτούν σε νεφελώματα
Κι εγώ μένω ένοχος για παραπτώματα
Να προσφέρω, πριν να γίνω απολιθώματα
Και μ’ όλα αυτά σε είδα να στέκεσαι στο πλάι μου
Να παλεύεις με τις σκοτεινές μορφές σου
Σ’ ένιωσα να χαϊδεύεις το κεφάλι μου
Και να τα βάζεις με τις σκιές στο χθες σου
Οι θέσεις ομοιάζουν κι ας πατάμε άλλο χώμα
Ο πόνος καθενός, διαφορετικός μα υπαρκτός
Κάλεσες να ‘ρθω στη θέση σου, να κάτσω λίγο ακόμα
Κι εγώ αψήφησα το θάνατο, που έστεκε τιμωρός
Reffrain:
Σήμερα έχει χαρά Θεού
Ανοίγουμε τα στήθια μας, διώχνουμε τα δαιμόνια
Σήμερα έχει χαρά Θεού
Ανοίγουμε τα στήθια μας, μετ’ από τόσα χρόνια
Και αναπνέουμε, εισπνέουμε, εκπνέουμε
Μεγαλώνουμε υπό τον Ήλιο, και μαζί με αυτόν
Κόβουμε ξύλα και ζεσταίνουμε καρδιές
Ζούμε τώρα στο μέλλον, αναπολώντας παρελθόν
Κι όταν έρθουνε σύννεφα, θα είμαστε έτοιμοι
Δε θα ξοδεύουμε χρόνο, σε λόγια και τακτικές
Κι όταν μας έρθουν τα σύνεργα, θα ‘μαστε έτοιμοι
Πάρε δύο δικούς σου, και πάμε σε βουνίσιες σπηλιές
Κι όταν τριγύρω χιονίζει, θα είμαστε έτοιμοι
Βάζουμε σκούφους και μπότες, και ανάβουμε φωτιές
Κι όταν η πείνα θερίζει, θα ‘μαστε έτοιμοι
Γιατί τότε θα τραφούμε, με αναμνήσεις σκοτεινές
Μουσική Παραγωγή: λόγου χάριν
Ηχογράφηση: RedFrame Studios
Μίξη/Master/Προγραμματισμός: λόγου χάριν
Artwork: Λίνα Λύγκα
Links:
Κατεβάστε το δίσκο εδώ:
Στίχοι
Σ’ είδα να περπατάς και πάλι σε άδειους δρόμους
Με σακίδιο στην πλάτη και με μάτια χλωμά
Οι ανάσες του κόσμου αυτού σου βάραιναν τους ώμους
Και οι τέσσερεις τοίχοι σε πίεζαν ασφυκτικά
Εγώ ήμουν κάπου εκεί, σε κάποιο μικρό μπαλκόνι
Παρατηρούσα το χρόνο να μας τρώει αργά
Η νεότητά μας άλογο, που η φθορά εξημερώνει
Κι εσύ με χέρια στις τσέπες, για να τα κρατάς ζεστά
Είδα το γείτονα απέναντι, μουντό και φοβισμένο
Συναγερμοί και κάγκελα κι ατάιστα σκυλιά
Για να φυλάν σωστά αυτό που έχει κρυμμένο
Κάτω από στρώματα βαριά και αμπάρια υγρά
Σιδηρούν παραπέτασμα με χωρίζει απ’ τον δίπλα
Το τοποθέτησαν σεμνά στου μπαλκονιού τα πλαϊνά
Κι έτσι ήσυχοι όπως είμαστε σαν έρχεται η νύχτα
Να βλέπεις τα αστέρια κι ας κολυμπάς στα σκατά
Reffrain:
Μέχρι να μαραθούν τα σύμβολα κι οι αυτοκρατορίες
Μέχρι τα χείλη να ενωθούν για λίγο ξανά
Μέχρι να σταματήσουν οι ανούσιες ομιλίες
Και μέχρι τα ξερά να αγκαλιάσουνε τα χλωρά
Μέχρι οι άμυνες να πέσουνε και να συντριφθούν
Μέχρι να αποδειχθεί πως τα τείχη μας είναι τρωτά
Μέχρι τα πόδια να σπάσουν, τα μάτια να καούν
Πορεία και παρατήρηση, ξανά και ξανά
Και μοιάζω με ιππότη πάνω σε υψώματα
Με κάποιον στρατιώτη στα χαρακώματα
Να παρατηρώ στρατιές από βιώματα
Να μ’ απειλούν των ιδεών μου τα μορφώματα
Από πάνω, βλέπω να πατούν σε πτώματα
Κι από κάτω, να κοιτούν σε νεφελώματα
Κι εγώ μένω ένοχος για παραπτώματα
Να προσφέρω, πριν να γίνω απολιθώματα
Και μ’ όλα αυτά σε είδα να στέκεσαι στο πλάι μου
Να παλεύεις με τις σκοτεινές μορφές σου
Σ’ ένιωσα να χαϊδεύεις το κεφάλι μου
Και να τα βάζεις με τις σκιές στο χθες σου
Οι θέσεις ομοιάζουν κι ας πατάμε άλλο χώμα
Ο πόνος καθενός, διαφορετικός μα υπαρκτός
Κάλεσες να ‘ρθω στη θέση σου, να κάτσω λίγο ακόμα
Κι εγώ αψήφησα το θάνατο, που έστεκε τιμωρός
Reffrain:
Σήμερα έχει χαρά Θεού
Ανοίγουμε τα στήθια μας, διώχνουμε τα δαιμόνια
Σήμερα έχει χαρά Θεού
Ανοίγουμε τα στήθια μας, μετ’ από τόσα χρόνια
Και αναπνέουμε, εισπνέουμε, εκπνέουμε
Μεγαλώνουμε υπό τον Ήλιο, και μαζί με αυτόν
Κόβουμε ξύλα και ζεσταίνουμε καρδιές
Ζούμε τώρα στο μέλλον, αναπολώντας παρελθόν
Κι όταν έρθουνε σύννεφα, θα είμαστε έτοιμοι
Δε θα ξοδεύουμε χρόνο, σε λόγια και τακτικές
Κι όταν μας έρθουν τα σύνεργα, θα ‘μαστε έτοιμοι
Πάρε δύο δικούς σου, και πάμε σε βουνίσιες σπηλιές
Κι όταν τριγύρω χιονίζει, θα είμαστε έτοιμοι
Βάζουμε σκούφους και μπότες, και ανάβουμε φωτιές
Κι όταν η πείνα θερίζει, θα ‘μαστε έτοιμοι
Γιατί τότε θα τραφούμε, με αναμνήσεις σκοτεινές
Комментарии