filmov
tv
Δράμα Κωμικού & λόγου χάριν - Το Μαύρο Σύννεφο | Prod. λόγου χάριν

Показать описание
Στίχοι/Ερμηνεία: Δράμα Κωμικού, λόγου χάριν
Μουσική Παραγωγή: λόγου χάριν
Μπάσο/Κιθάρα: λόγου χάριν
Ηχογράφηση: RedFrame Studios
Μίξη/Master/Προγραμματισμός: λόγου χάριν
Artwork: Λίνα Λύγκα
Links:
Κατεβάστε το δίσκο εδώ:
Στίχοι
Δράμα Κωμικού
Ποιες συνθήκες ευθύνονται για το μαύρο μου σύννεφο;
Που ‘ρχεται σποραδικά εξαπολώντας τις βροντές του
Πού να ‘ναι οι ρωγμές μες το τακτοποιημένο σύνολο;
Που ‘χει μάθει επιμελώς να καμουφλάρει τις κραυγές του
Τι να φταίει απόψε που στο στρώμα μου πλάγιασα;
Λες να ‘ναι αυτοί που φύγαν; Επιστρέψαν στην πόρτα;
Λες να ‘ναι αυτά τα άκρα μου που απ’ το πρωί τα χάλασα
Κούτα-κούτα, σκάλα-σκάλα, κι αύριο πάλι όπως πρώτα;
Τον πόνο σου, φίλε, τον νιώθουνε μόνο τα πόδια σου
Αυτά σε βαστάνε, αυτά σε προχωράνε
Μπορεί και να εκφράζεται καμιά φορά στα λόγια σου
Μα αν έχεις βάρη στην ψυχή, στα πέλματα σε βαράνε
Λες το μαύρο μου σύννεφο να μας φέρει βροχή;
Θα πάρω βόλτα τους δρόμους να καθαρίσω αυτή την πόλη
Κι αν δε σφάξω κανέναν που άρχοντας την έχει δει
Ίσως και να κοιμηθείς το βράδυ, δίχως πιστόλι
Κι είν’ τα μάτια σου ηφαίστειο πολύχρωμο, καρδιά μου
Τόσο καιρό να ψάχνω για την τέλεια παρομοίωση
Να μη βγει επίτηδες, μα μέσα απ’ τα σωθικά μου
Καιρό είμαστε χώρια, αλλά είσαι σκέψη δίχως αλλοίωση
Είναι έμπρακτη αγάπη. Μας κρατά ζωντανούς.
Μάθαμε να ακούμε πρώτα. Και μετά να ακουγόμαστε.
Κι αν στο τέλος μοιραστούμε μες τους πέντε ωκεανούς
Θα είναι γιατί πια το κελί μας δε θα το χρειαζόμαστε.
Ταξίδια γύρω από το Ήλιο, με χίλια όμορφα βάσανα.
Δεν ταίριαξες στη γραμμή τους, γι’ αυτό σε πετάξανε
Πίσω από μάντρες ψηλές, για να μη χαλάς την πρόσοψη
Τώρα σκαρφαλώνουμε κι οι φρουροί δε μας φτάσανε
Δε θα σηκώσω μόνος μου το βάρος του κόσμου
Δε με βαφτίσαν άτλαντα, κι ούτε μπορώ να γίνω
Μα επειδής μου πέφτει δύσκολο να ζήσω μοναχός μου
Μέσα σε ορισμένα όρια, θα παίρνω και θα δίνω
Οι ιδέες μεγαλείου μ’ άφησαν όταν μεγάλωσα
Μα νιώθω δυνατός και πλήρης με σένα κοντά μου
Έτυχε με τον πολιτισμό που μου ‘δωσαν να μάλωσα
Και πάνω στον καβγά, του πάτησα μες τη μούρη δυο γραπτά μου
λόγου χάριν
Ίσως να φταίει που δεν με τραβάει το καθιερωμένο
Βλέπω φως μες το σκοτάδι και τη γλύκα στο σπασμένο
Σώμα ξένο σε γνωστή πόλη πολύ χαμένο
Παιδί φοβισμένο που έχασε το τελευταίο τρένο
Υπήρξα
Μέσα στο κύκλωμα απ έξω πιο καλά
Όταν ξεμένω από ραπ γυρνάω στα ίδια σκαλιά
Στα παλιά
Εκεί μιλάω στα σκυλιά ακούνε ένα νέο ραπ κουνάν ουρά
Και τους κρατάω συντροφιά
Περνάνε βράδια περνάει κόσμος βιαστικά μπροστά από τα τζαμιά
Καπνός χαρτάκια πνευμόνια και καρδιά σάπια
Όσα είχα να πω δεν τα πα τελικά έπαιξα τάπα στα παιδιά
Πλέον το έχω στην καρδιά όχι στα πάρκα
Να είναι επιλογή αν κάνεις τον μαλάκα
Και Αν κάνει τη δουλειά του μη σε νοιάζει αν είναι μάρκα
Τα καλά κράτα , όχι κόκαλα μα σάρκα
Να γελάς με γέματα βαγόνια που χουν μυαλά άδεια
Το μαύρο σύννεφο αρχικά φαινόταν πρόβλημα
Έπειτα έγινε φίλος που τη βγάλαμε ένα απόγευμα
Ο φίλος σε τραβούσε στα κακά και στα χειρότερα
Μα ήσουν εθισμένος , μακάρι να 'γραφα πρόωρα
Δεν το ξερα πως κύκλους έκανες σαν το νερό
Μου 'λεγαν για κακοκαιρίες και διάλεξα να βραχώ
Επαναλάμβανα την ίδια μέρα άλλες εκατό
Και σηκωνόμουν πεπεισμένος πως κάτι άλλο θα δω
Αλλά εδώ , εδώ που βγήκαμε , τα σύννεφα αραιώνουνε
Οι δίπλα είναι εδώ χωρίς να τους υποχρεώνουμε
Στο υπόσχομαι δεν θα 'μαι πια ο λόγος που κρυώνουμε
Σου υπόσχομαι από σήμερα οι ώμοι ξαλαφρώνουνε
Και ότι εμφανιστεί να το κοιτάς στις κόρες των ματιών
Εδώ παρόν εδώ και παρελθόν
Είμαστε προϊόντα κακών συνθηκών
Αυτός ο κόσμος είναι κόσμος αλλονών νομίζω
Μουσική Παραγωγή: λόγου χάριν
Μπάσο/Κιθάρα: λόγου χάριν
Ηχογράφηση: RedFrame Studios
Μίξη/Master/Προγραμματισμός: λόγου χάριν
Artwork: Λίνα Λύγκα
Links:
Κατεβάστε το δίσκο εδώ:
Στίχοι
Δράμα Κωμικού
Ποιες συνθήκες ευθύνονται για το μαύρο μου σύννεφο;
Που ‘ρχεται σποραδικά εξαπολώντας τις βροντές του
Πού να ‘ναι οι ρωγμές μες το τακτοποιημένο σύνολο;
Που ‘χει μάθει επιμελώς να καμουφλάρει τις κραυγές του
Τι να φταίει απόψε που στο στρώμα μου πλάγιασα;
Λες να ‘ναι αυτοί που φύγαν; Επιστρέψαν στην πόρτα;
Λες να ‘ναι αυτά τα άκρα μου που απ’ το πρωί τα χάλασα
Κούτα-κούτα, σκάλα-σκάλα, κι αύριο πάλι όπως πρώτα;
Τον πόνο σου, φίλε, τον νιώθουνε μόνο τα πόδια σου
Αυτά σε βαστάνε, αυτά σε προχωράνε
Μπορεί και να εκφράζεται καμιά φορά στα λόγια σου
Μα αν έχεις βάρη στην ψυχή, στα πέλματα σε βαράνε
Λες το μαύρο μου σύννεφο να μας φέρει βροχή;
Θα πάρω βόλτα τους δρόμους να καθαρίσω αυτή την πόλη
Κι αν δε σφάξω κανέναν που άρχοντας την έχει δει
Ίσως και να κοιμηθείς το βράδυ, δίχως πιστόλι
Κι είν’ τα μάτια σου ηφαίστειο πολύχρωμο, καρδιά μου
Τόσο καιρό να ψάχνω για την τέλεια παρομοίωση
Να μη βγει επίτηδες, μα μέσα απ’ τα σωθικά μου
Καιρό είμαστε χώρια, αλλά είσαι σκέψη δίχως αλλοίωση
Είναι έμπρακτη αγάπη. Μας κρατά ζωντανούς.
Μάθαμε να ακούμε πρώτα. Και μετά να ακουγόμαστε.
Κι αν στο τέλος μοιραστούμε μες τους πέντε ωκεανούς
Θα είναι γιατί πια το κελί μας δε θα το χρειαζόμαστε.
Ταξίδια γύρω από το Ήλιο, με χίλια όμορφα βάσανα.
Δεν ταίριαξες στη γραμμή τους, γι’ αυτό σε πετάξανε
Πίσω από μάντρες ψηλές, για να μη χαλάς την πρόσοψη
Τώρα σκαρφαλώνουμε κι οι φρουροί δε μας φτάσανε
Δε θα σηκώσω μόνος μου το βάρος του κόσμου
Δε με βαφτίσαν άτλαντα, κι ούτε μπορώ να γίνω
Μα επειδής μου πέφτει δύσκολο να ζήσω μοναχός μου
Μέσα σε ορισμένα όρια, θα παίρνω και θα δίνω
Οι ιδέες μεγαλείου μ’ άφησαν όταν μεγάλωσα
Μα νιώθω δυνατός και πλήρης με σένα κοντά μου
Έτυχε με τον πολιτισμό που μου ‘δωσαν να μάλωσα
Και πάνω στον καβγά, του πάτησα μες τη μούρη δυο γραπτά μου
λόγου χάριν
Ίσως να φταίει που δεν με τραβάει το καθιερωμένο
Βλέπω φως μες το σκοτάδι και τη γλύκα στο σπασμένο
Σώμα ξένο σε γνωστή πόλη πολύ χαμένο
Παιδί φοβισμένο που έχασε το τελευταίο τρένο
Υπήρξα
Μέσα στο κύκλωμα απ έξω πιο καλά
Όταν ξεμένω από ραπ γυρνάω στα ίδια σκαλιά
Στα παλιά
Εκεί μιλάω στα σκυλιά ακούνε ένα νέο ραπ κουνάν ουρά
Και τους κρατάω συντροφιά
Περνάνε βράδια περνάει κόσμος βιαστικά μπροστά από τα τζαμιά
Καπνός χαρτάκια πνευμόνια και καρδιά σάπια
Όσα είχα να πω δεν τα πα τελικά έπαιξα τάπα στα παιδιά
Πλέον το έχω στην καρδιά όχι στα πάρκα
Να είναι επιλογή αν κάνεις τον μαλάκα
Και Αν κάνει τη δουλειά του μη σε νοιάζει αν είναι μάρκα
Τα καλά κράτα , όχι κόκαλα μα σάρκα
Να γελάς με γέματα βαγόνια που χουν μυαλά άδεια
Το μαύρο σύννεφο αρχικά φαινόταν πρόβλημα
Έπειτα έγινε φίλος που τη βγάλαμε ένα απόγευμα
Ο φίλος σε τραβούσε στα κακά και στα χειρότερα
Μα ήσουν εθισμένος , μακάρι να 'γραφα πρόωρα
Δεν το ξερα πως κύκλους έκανες σαν το νερό
Μου 'λεγαν για κακοκαιρίες και διάλεξα να βραχώ
Επαναλάμβανα την ίδια μέρα άλλες εκατό
Και σηκωνόμουν πεπεισμένος πως κάτι άλλο θα δω
Αλλά εδώ , εδώ που βγήκαμε , τα σύννεφα αραιώνουνε
Οι δίπλα είναι εδώ χωρίς να τους υποχρεώνουμε
Στο υπόσχομαι δεν θα 'μαι πια ο λόγος που κρυώνουμε
Σου υπόσχομαι από σήμερα οι ώμοι ξαλαφρώνουνε
Και ότι εμφανιστεί να το κοιτάς στις κόρες των ματιών
Εδώ παρόν εδώ και παρελθόν
Είμαστε προϊόντα κακών συνθηκών
Αυτός ο κόσμος είναι κόσμος αλλονών νομίζω
Комментарии