ASD-5.Άδειο Αστικό

Παραγωγή: Devs
Σχέδιο: Χριστίνα
Artwork: Jerry

Ηχογραφήθηκε στο Υπόγειο

Στίχοι:
Τα κατάφερα και πλέον σου μιλάω απο Σαλόνικα
Όσο στο φόντο παίζει νοσταλγία μια φυσαρμόνικα
Ακόμα νιώθω βρώμικα δεν ξέρω μα το ψάχνω
Δε με σκέφτομαι και σκέφτομαι λιγάκι παραπάνω
Λίγο το παρακάνω,προχωράω παρακάτω
Παραπατώ στον πάτο ή παράτα το ή καντο
Αυτόνομος κι αλήτης σαν τον Shadow
Μ’ ενα συγκάτοικο να γράφει θάνατο αφού τον πιεί απ’ το πιάτο
Δες μέσα στο βάλτο βγάζω ακόμα ενα 10ωρο
Είναι ζόρικο μα έκοψα εντελώς πια τον ομφάλιο
Με δάνειο εισπνέω το μεθάνιο.μεθάει ο νους μεθαύριο
Με θάνατο μα θα 'ναι το οτι με εκαναν μισάνθρωπο
Μονάχα να μαθαίνω μα εγω θέλω σαν παιδί να βγω να παίξω στο προαύλιο
Πρωταγωνιστώ στο πιο παράλογο σενάριο
Μα το πιο παράξενο ειναι οτι μ’ αρέσει
Όταν φτάνω στην κορυφή τον βράχο πριν να πέσει
Είμαι ο μύθος του Σίσυφου στην πράξη και στη σκέψη
Κι είναι το άδειο αστικό αηδιαστικό αφού υπάρχω μόνο εγώ
Με ένα βλάκα οδηγό και λίγο κο
Και τα σιχαίνομαι και τα τρία εξίσου
Όπως όλα τα βράδια που ουρλιάζω απο μέσα μου κοιμήσου
Μα ο εγκέφαλος σκαλώνει στο θυμήσου,αί γαμήσου
Μη σου τύχει κάποια τρίτη αυτός να 'ναι η γραμμή σου

Όσοι το καταλάβαν,καταλάβανε
Όσοι την αρρώστια κουβαλάνε ή κουβαλάγανε
Όσοι δεν ανάβανε τσιγάρα,τα τσιγάρα τους ανάβανε
Όσοι πριν την αυγή πάλι ξερνάγανε
Με 2 γουλιές μες στο μπουκάλι,δεν προλάβανε
Απλά γυρίσανε στο σπίτι και πεθάνανε

Μια ολόκληρη ζωή μια εμπειρία τραυματική
Άσχημη αλήθεια κυνική,αντίληψη υποκειμενική
Σε μια θεώρηση του Εγω Στιρνερική
Και μερικοί ακόμα ψάχνουνε να βρούνε τι τους φτάνει,τι αρκεί
Πόσα φύλλα εκει στους τοίχους,όσες φυλακές στους στίχους
Όσο τα φύλα φυλακές κι οι φύλακες δένουνε φίλους
Κοιτάζω την αυγη αργεί,σπάω 3 κόκκινους ήλιους
Πίνω τον ένα ενδοφλέβια και τους άλλους σε μύτους
Ξεφτίλα,θέλω να πάψω να σκέφτομαι,να ζήσω τη σαπίλα
Σαββατόβραδο τρασόπαρτο με Μπρίτνευ και Σακίρα
Σ' άκυρα πάρτι και ξενύχτια κατρακύλα
Σκύβω και ρουφάω τη φαρμακίλα
G440,αφαλατικό και CEM
Όμως δε μιλώ για τα εργατικά σχεδόν ποτέ
Μη εγωκεντρικά αγωνίζομαι γι' αυτό δηλώνω fem
Αντιρατσιστής,αντιτρανσφοβικός και αντισπε
Κινούμαι βιαστικά μέσα στη βρώμα των πεντάστερων
Στο επίπεδο της θάλασσας,στην θέα των πεφτάστερων
Στις σκέψεις των αυτόχειρων,σκανδάλες των επτάσφαιρων
Στους κύκλους τοξικομανών,ψυχασθενών και άστεγων
Ψάχνω τα tips για επιβίωση στην κόλαση
Πέφτει η σεροτονίνη οσο αυξάνεται η μόρφωση
Ξυπνάω κατσαρίδα σαν του Κάφκα την Μεταμόρφωση
Κι οι δικοί μου ετοιμάζουνε ήδη την απεντόμωση
Πλημμυρισμένη αποχέτευση,τρέμουνε οι σωλήνες
Σ' ένα μυαλό γεμάτο απο μολυσμένες μνήμες
Απολυμαίνω τις τοξίνες και ξύνω με τη σπάτουλα
Το λιωμένο πτώμα σου απ' το πάτωμα
Άφιξη στον τερματικό,έξω το περιπολικό
Στην αφετηρία εγώ,3 ρατσιστές και ενας Σύριος
Οι μπάτσοι χαιρετάνε τον βλάκα οδηγό
Αηδιαστικό άδειο αστικο άδειασ' την κο και φύγε κύριος