ASD-8.Σπείρες (Feat. Pawaksskii)

Βιολί,Φωνητικά: Άρτεμις
Μπάσο,Παραγωγή: Αντίδοτο
Σχέδιο: Χριστίνα
Artwork: Jerry

Ηχογραφήθηκε στο Υπόγειο

Στιχοι:
ASD
Μέσα σε σπείρες
Γυρνάνε συνειδήσεις σε συμπαντικές αλήθειες
Δίχως μνήμες,μόνο ακτίνες φωτός,αφύπνισης κουρτίνες
Χρονοδίνες,σπάνε δείκτες,αλλάζουνε διαστάσεις και πλανήτες
Είδες πως δεν φτάσαν οι παγίδες για να πέσεις
Κι ας σε θέλαν σε πατρίδες να πιστέψεις
Πνίγουν σκέψεις,λύπες,λούπες κι αντιθέσεις
Οι άνθρωποι μαγνήτες που δημιουργούνε μεταξύ τους έλξεις
Με γλώσσα του σώματος και λέξεις
Σκέφτεσαι συχνά να πέσεις
Μα ξέρω θα νικήσεις τη βαρύτητα θ' αντέξεις
Νόμοι τι των ανθρώπων,τι της φύσης,είμαστε άνομοι
Κάθε εξουσία άπονη
Σε κοιτάζουν άτολμοι
Σε μια χώρα άχρωμη
Πάρεα πορεία ανάδρομη
Θέλουν να σε πουλήσουν,είμαστε άτιμοι
Σε θέλουν τέρας,είμαστε άνθρωποι
Σε θέλουνε πνιγμένο μα έχει άνωση
Σε θέλουνε νεκρό, ζήσε ως την μετενσάρκωση
Αναπτύσσοντας την ανοσία στη νάρκωση
Μια ιδέα απλά δεν φτάνει,θέλει εξάπλωση
Πρέπει όλα τα κομμάτια να ενωθούν σε μία άποψη
Και να μπούνε στη θέση τους μετά απο την εξάρθρωση
Δε γεννηθήκαμε έτσι άρρωστοι,μα γίναμε
Υποφέραμε,το κρύβαμε,και πίναμε όσα πνίγαμε
Το δάπεδο μα δείχνανε,μα εμείς φτερά ανοίγαμε να φύγουμε
Μα προσγειωμένοι καταλήγουμε

Pawaksskii
Ενα βιολί,δυο θύματα
Δυο πόλεις,κάτι βήματα
Αναπάντητα ερωτήματα
Όσα δεν σου 'πα ψάξε σ' ένα κάδο μ' απορρίματα
Τα υπόλοιπα γραμμές,δες το ρήμα κι επιρρήματα
αναμένουν σε σειρά λέξεις στ' αυτιά ηχογραφήματα
Πατώ στεριά,κι αν με φθείρει κάτι στον καιρό της θάλασσας τα κύματα
Να γίνω πέτρα σε βυθό πως σκατά να με βρεις μετά
Κλεισμένα ολημερίς όλα σ' οροφοδιαμερίσματα
Αν θελήσω αναδύομαι απο μπουκάλια με μηνύματα
Στην πόρτα σου θα 'ρθω
Μια γνωστή μυρωδιά να σου θυμίσει χειμωνανθό
Να ανθίσω δεν το βλέπω στο τσιμέντο,Αθήνα κέντρο
Με αίμα ποτίζει ένα συναίσθημα γνωστό γεμίζει εκπέμπω
Αν κάτι σου ξυπνώ γελώ,στην Εκπνοή σε παραπέμπω
Ήρθε η ώρα μου να φεύγω
Κι αν το κενό δεν λιγοστεύω
Τότε πηγαίνω στα τσακίδια
Σπείρες οι τόσες διαδρομές,όσα πρόσωπα ταξίδια
Τίποτα δεν έμεινε εντέλει αφού μεταξύ μας παρέμεινε μια απόσταση στα ίδια
Μόνο στάχτες κι αποκαϊδια
Καμιά φορά ότι ψάχνεις το πετάς μες στα σκουπίδια
Το πετάς μες στα σκουπίδια...