Toksik Ebeveynden Kurtulmak: Hayatınızı Nasıl Geri Kazanırsınız?

Toksik ebeveynler karşısında ne yapabiliriz, hayatımızı nasıl geri kazanırız? Psikolog Susan Forward, onları affetmek zorunda değilsiniz ama intikam düşünceleriyle vaktinizi kaybetmeyin diyor. Yüzleşmenizi, içinizi dökmenizi tavsiye ediyor.
Bu videoda, hayatınızı geri kazanmanın yollarını keşfedeceksiniz. Stres yönetimi, zaman yönetimi ve pozitif düşünme becerilerini nasıl geliştirebileceğinizi öğrenin. Günlük alışkanlıklarınızı değiştirerek ve sağlıklı bir yaşam tarzı benimseyerek nasıl daha mutlu ve başarılı olabileceğiniz anlatılıyor.
Okuduğumuz kitap:
#ÖzHakikiKişiselGelişim serisinin tüm videolarını görmek için tıklayın.

[layvond]

Açıkçası, babamı affetmedim, affetmeyeceğim de bana yaptıklarından ötürü. En son 2015 senesiydi, karşısında sinir krizi geçirip bütün içimi döktüm, o gün içimdeki nefret bitti ve hissizliğe dönüştü. Şimdi gördüğümde ne bir sevgi hissediyorum kendisine karşı ne de bir nefret. Hiç var olmamış biri gibi benim için.

[duygugruz]

Bu tip hayatlar yaşayan insanlar rüzgarın savurduğu kuru yapraklar gibi ordan oraya savrulup durur, ne kendi istediği ne ailesinin istediği bir hayat yaşarlar. Yüzleşme olayında da ne kadar çocuk haklı olsa da kendini iyi ifade etse de suçlu olan yine çocuk olur, hiç bir sözü kaale alınmaz. Sinir harbi yaşayan yine çocuk olur. En güzeli içinde kalmayacak şekilde herşeyi söyledikten sonra bağlantıyı kesmek hayatından böyle insanları çıkarıp uzak durmak. O zaman en azından huzurlu olunur.

[kullanicibilmemkac]

En azından onları mutlu etme zorunluluğu hissetmiyorum ama en az hasarla bir şeyleri atlatma istediğim var çünkü aşırı huzursuz oluyorum. Ha yine bol bol kavga ettim annemle, çok da söyledim bana yaptıklarını dayanamadım(bazen alaya aldı, bazen kriz geçirecek gibi üzüldü, bazen daha normal seviyede tartışmalı geçti), mecbur bıraktı ve benim için de ne kadar "ben" olabilsem kardı bana... Bir de maddi özgürlüğümü elime alsam, manevi özgürlüğüme daha çok yaklaşmış olacağım... Yetersizlik hissi, öz güven eksikliği vs. azaldı ama hala tam geçmedi. Eskisi kadar değiliz ama bir gün çok ciddi biçimde, toplu halde içimi dökmeye kalksam kalp krizi geçirebilir diye korkarım. Nasıl bir empatisizlik bu, ben kırılmamalıyım ama kendisi kırılgan... Hep kendisi haklı, hatasını kabul etmeye tahammülü yok. Babama göre de annemin yanlışlarını bilse de bazı şeyler bir noktada normal, abartılacak düzeyde değil en azından, çok tepki göstermem yanlış gibi hissettirdiği oldu bir kaç sefer. Geleneksel bir düşünce şekli var. Yani hayırsız benim ve bu söylemde çok kırıyor beni. Olmadığım biri gibi anılmak her zaman çok çok kırdı... Bu sosyal hayatıma da yansıyor, fobi gibi. Çok çabaladım, eskiye nazaran çok ilerledim, ciddi bir karamsarlıktan çıktım yavaş yavaş ama yolum bitmedi... İnsan anlaşılmaya hasret kalıyor...

[rhcp_enjoyer]

abla öz hakiki kişisel gelişim serisini lütfen bırakma seninle birlikte biz de kitabı okuyoruz kendimize bir şeyler katıyoruz umarım uzun bir süre böyle devam eder

[giginthesky]

mükemmeliyetçilik, kendini mükemmel olmak zorunda hissetmek hakkında da bir şeyler yapsak what a niceee

[serceskywalker]

benim annem hayatımda gördüğüm en ilgisiz insan. yıllardan beri ben ne zaman onun yüzünü asık görsem anlattirip moralini duzeltene kadar ilgilenirim fakat o bana ikinci kere 'nasilsin?' diye sormamistir. insan nasıl çocuğunu bu denli umursamaz hic anlayamadim. babam zaten narsist ve boş muhabbetten öte iki laf edilmez, onunla hiç dertlestigimi hatırlamıyorum. yazacak çok şey var ama kısa kesecegim. ben bu insanlarla nasıl yuzlesecegim bilmiyorum ki bir faydasi olacağına da inanmıyorum.. belki içimi dökmüş olmak iyi gelir bilemiyorum. neyse bu kitabı alicam inşallah en yakın zamanda ve terapiye gitmek için araştırmalara başladım. yayınlar için çok teşekkürler ceren abla :)

[barskarahan]

Gelirimiz çok şükür yerinde olmasına rağmen annem, benim arkadaşlarımla tatile gitmemi ya da onlarla gezmemi "kıskanıyor" desem doğru mu olur bilemiyorum. Ailemle vakit geçirmek beni sıkabiliyor çünkü etkinlikler alışveriş yapmak ve yemek yemekten ibaret. Sıkılma özgürlüğüm dahi yok. Kendilerini sevmediğimi ve sonuç olarak aile kavramını anlamadığımı söylüyorlar bana. Aynı şekilde annem ailesinde babamla ya da teyzemle kavga ettiğinde gelip bana anlatıyor ki destek arıyor. Haksız olduğunu düşündüğümde kimsenin ona yardımcı olmadığını, herkesle tek başına uğraştığını anlatıyor. Yaptığı bütün işleri kakıç kakıyor. Her gün yaptığı işleri sayıp bizim ona muhtaç olduğumuzu ya da bizim ona hiç yardım etmediğimizi ima ediyor. Hangisi bilemiyorum artık. Arkadaşlarıma yardım ettiğimde annem kendisine hiç yardım etmediğimi ve ele, yabancılara daha iyi davrandığımı savunuyor. Sorunlarımı her anlatmaya çalıştığımda "bunları mı kafana takıyorsun? Boşver" minvalinde laflar sanki dertlerimin onlarınkiler yanında gereksiz olduğu empoze ediliyor. Evde yanlış yapılan şeyleri işaret ettiğimde fikirlerim önemsenmiyor ve yeterince anlaşılmıyor. Anlaşılamadığı için değil değersiz görülüyor. Hala üniversite okuyorum. Ailemin desteğiyle okuyorum. İstediğim kadar kabul edeyim, itiraf edeyim, affedeyim fark etmez. Sadece ailemden uzaklaşmak istiyorum. İnanıyorum ki, uzaklaşabildiğimde bir şeyleri değiştirebileceğim. Ailemin dertleri hep daha fazla para kazanmak, biriktirmek ve çocuklarının yalnızca "akademik" başarılı olmaları. Sosyal yönden, sanatsal yönden, duygusal yönden yetişmeleri yalnızca habertürkte çıkan üç beş adamın öğüdüyle spor veya çalgı kurslarına yollanmam şeklinde oldu. Küçükken çevremden çok zorbalık çektim. Sessiz sakin sünepe diye adlandırılan bir çocuktum çünkü. Bana koyan şey, ailemin bana bir gün de "oğlum sana ne yapmışlar gel bi sarılayım" dememiş olmaları oldu. Onun yerine "Kim yaptı? Şikayet edelim. Niye dayak yiyorsun? Elin armut mu topluyor?" gibi cümleler olduğu için çok sevgisiz hissettim. Yalnızca bir hayvanın yavrusunu korumasından farksızdı olan olay. Türkiyede pek yaşanmayan bir olay ama, ben Müslümanım ve babamsa değil. Namaz kılmaya karar verdiğimde bana dinlerin aptalca olduğunu bana empoze etmeye çalıştı. Namaz kıldığımda ters baktığını görmüştüm bir seferinde. İçimde bie şeyler kırıldı. Namaz kılmamı da umumi yerlerde beklemedikleri için hep vakitleri kaçırdım. Üstüne üstlük birisi de önceli videoda yazmış sanırım. Akademik hayatımı sanki tek hayatımmış gibi anlatıyorlar. Tek "aferin" dendiği zaman bana, sınavım iyi geçtiğindeydi. Lise sınavında fen lisesini kazanamayacağımı düşündükleri için saldırma derecesinde bağırdılar. Üniversiteye geçerken de sürekli odamı kontrol edip ne yaptığımı kontrol ettiler. Bense sıkılıp o dönemde Korece öğrendim. Üstüne üstlük beğenmedikleri çalışmamla 5000. Olup itüye girdim. Üniversiteden sonra karışmayız dediler, hala arada notlarımı söyleme gafletinde bulunuyorum sohbet arasında bu sefer "sen salak mısın?" diyorlar. Kardeşim 7 yaşında ama sanki ailemden farksız. Hatta daha kötü tavırları var ve bunun sebebini çözebilmiş değilim. İstedikleri yapılmayınca ağlayan, yalan söyleyen, eleştirilince ya dinlemeyip ya bağıran, bu sefer kızınca ise ağlayan ve mağdur durumuna sokan kendini bir kız. Ebeveynlerim kadar kardeşim de beni gerçekten sıkboğaz ediyor. Kardeşime kızdığımda sinirlendiğimde ise ben kötü oluyorum. Evde en önemsenmeyen, ama bir o kadar ne yaptığıma karışılan bir insanım. Dışarıdan bakıldığında ailem beni koruyor görünüyor. Çok şükür fiziksel ya da cinsel saldırıya uğramadım. Ama içten yıpranmak çok ayrı bir şey. Çok yoruldum. Sadece birine sarılmak ve ağlamak istiyorum.

[mehmetaligok]

Daha kitabı okumadan bile çok şey kattınız hocam, sonsuz teşekkürler.

[everythining]

toxic annem babam varmış. Kötü olan babannem ve dedem daha da toxicmiş

[skendiroglu]

Engin Geçtan'ın "İnsan Olmak" kitabını öneririm. Ben kendi duygularına yabancılaşmanın ne demek olduğunu orada okudum, öğrendim. Muhtemelen kendi duygularını okuyamayan, kendini bir kimlikle korumaya almış ebeveyn çocuklarının duygularına da yabancılaşıyor, okuyamıyor.

[rumeysar]

Evet geçmişte yaşadıklarımla yüzleşmeye çalışırken, abartıp ailemi fazla suçlayıp suçlamadığım konusunda emin olamıyorum. Bazen hayattki tüm başarısızlıklarımın sorumlusu olarak onları görme isteğim adeta bi kaçış gibi. Teşekkürler

[janeovic]

Toksik ebeveynleriyle yaşayan bi arkadaşım var, anladığım kadarıyla şu anda ciddi depresyonda. Bu kitabı önericem umarım ona iyi gelir

[TeomanBersoglu]

Diğer GökTürkler Üçlemesi videosunda yorumlar kapalı sayın hocam. Diyeceğim o ki Senin Allahına kurban :) İyi ki varsın Hocam... Senin gibi Yüce Türk Kadınları sayesinde bu ülke kalkınacak ve muasır medeniyetler seviyesine ulasacak bizde yolunda olacağız her daim....

[roccovaliant]

Sevgili Ceren hocam bizim milletimizin sağlıklı bir aile yapısının olması çok zor, annemden yediğim dayağın cetelesini tutsaydım defter yetmezdi fakat ona bir şey olabilme ihtimali hasta veya üzgün olmasına dayanamıyordum içim içimi yiyordu hele kaybettiğimde zor topladım kedimi Anneler ne olursa olsun çok özel oluyorlar.Fakat o kitabın her evde olması şart değerli bilgileri bizimle paylaştığın için teşekkürler.

[fridakahlo]

En iyi terapi yöntemi; içini kağıda dökmek. İnanılmaz bir etkisi oluyor, ruhunun derinliklerine inebiliyorsun ve daha rahat dökülüyor kelimeler bu açıdan düşünmemiştim dediğim çok şey, çok farkındalık yaşadım yazarken. Spritüel konularla da ilgili olan biri olarak oturup 7yillik döngüler halinde hayatımda bana dokunan olayları yazdım tabi sayfalar sürdü, kolay değildi, günlerimi aldı ama o yüzleşme, kabul etme, onaylama çalışmalarıyla da destekleyince çok fazla konuyu hallettim kendi içimde. zihin berraklığı, hafifleme, içsel huzur sağlayan harika bir yöntem. hepimizin sınavları, yolu ve bir amacı var bu hayatta ve kabul edelim yalnızız, tek geldik, tek gideceğiz. hepimizin bir hikayesi ve yolu var o yüzden kimseyle kıyas yapmadan kendi benliğimizin farkındalığına erişiriz umarım🙏 buarada anne, babayı da iyi analiz etmek ve kabul etmek gerekiyor onlar da bir yasanmisliktan dolayı o haldeler aslında. böyle olmasini onlar da istemezlerdi .

[ahmetylmaz]

Kitabı sipariş verdim gelecek. şimdi heyecanımı yatıştırmak için izliyorum muhteşem .

[koralin]

kitabı okumaya başladım ama ne zaman elime alsam ağlamaya başlar bir hale geldim. bu son yayınınızı da izlerken gözlerim doldu. yüzleşmemi gerçekleştiremeden önce kendi gözyaşlarımda boğulacağım diye korkuyorum :)

[yesimk]

Ceren Hocam, kitapları çok güzel anlatıyorsunuz. Özetlerken yorumlarınızı eklemeniz, sorular sormanız, sorgulamanız ve sorgulatmanızı çok sevdim. Bana ilaç olacak bir zamanda yayınlamışsınız videoyu. Hemen alıp okuyorum kitabı. Verdiğiniz emek için yürekten teşekkür ederim. Sevgiler...

[murattuzun]

Bu kitabı incelemeniz çok iyi olmuş. Çoğu kişiye yardımı dokunacaktır kesin.

[hamaratablatv]

Kitapları harikulade yorumluyorsunuz, videolarınız diğer kitap tanıtım videolarından net bir şekilde sıyrılıyor, ağzınıza sağlık.