Bu 10 Davranışı Yapıyorsa Anne Baban Narsist Olabilir

Narsist ebeveynlerin sık yaptığın 10 davranış

Video Konu Başlıkları

Beyhan Budak Sosyal Medya Hesapları

ÖNEMLİ NOT:
Bu YouTube kanalındaki videolar bilgilendirme ve farkındalık amaçlı olarak hazırlanmıştır. Hiçbir şekilde tanı ve tedavi amaçlı kullanılamaz. Tanı ve tedavi gerektiren durumlar için lütfen hekimlere başvurunuz.

Videolarda yer alan vaka öyküleri gerçek vakalardan (bazen birkaç vakanın birleşimi) esinlenilmiş kurgusal öykülerdir. Vaka öykülerinde hiçbir şekilde bir kişiye ait tanımlayıcı bir bilgi yer almamaktadır.

[Ani-nlov]

Bir kere babamın benim üzerimde oluşturduğu baskıyı bir akrabama anlatmıştım ve bunun imkansız olduğunu babamın bizim ailedeki en anlayışlı en iyi baba olduğunu söylemişti. O gün babamın bizim yanımızda farklı, başkalarının yanında farklı davrandığını anladım.

[lavinialavinia]

Narsist birine başım ağrıyor desen “Seninki de ağrı mı! Benim başım daha çok ağrıyor”der eminim.Bu derece zararlı insanlar.Sen mutluysan kendi mutsuzluğuyla seni de batağına çekiyor.

[alihan]

Kötü anne babaya sahip olmanın tek iyi yanı sana iyi bir anne baba olmayı öğretmesidir. ✏

[CMrcn]

Dinledikçe işte bu benim annem dedim. Babamla ben 9 yaşındayken boşandılar abim babamda ben annemde kaldım. Babam ve ailesinden dolayı çok kötü şeyler yaşamış annem hep sinir ilaçları kullanan çocuklarını stres topu gören bir kadındı. En ufak bir şeyde hep radarında ben vardım sürekli hakaret eder, bağrır aynı baban gibisin sende sözleriyle büyüdüm. 9 yaşından beri abim ve babamı hiç görmemiştim onlara hasrettim ama yanı başımdaki annemi daha çok özlüyordum, hiç görmediğim anne şevkatini. Annem 2.evliliğini yaptı 11 yaşındaydım. Evlendiği adamdan Allah razı olsun annemden daha çok anne gibiydi babamdan daha çok baba. Ama o evde beni dışlayan annem olmuştu. Kocası bana bakıyordu okul masraflarımı karşılıyordu ve bunun karşılığında ben evdeki her şeyi yapmalıydım, fikrimi söyleyemezdim, yapamam diyemezdim yıllarca çocuklarına dadılık yaptım, onlara kızamazdım, çünkü bana onların babası bakıyordu. Beni hep bu şekilde konumlandırmıştı. Sanki sokak çocuğuydum ve beni sahiplenmişlerdi onlara borçluydum. Hiç arkadaşım olmadı çünkü olamazdı arkadaşlar kötüydü. Okuldan eve bir arkadaşımla yürüsem kız erkek fark etmez o gün kıyamet günü olurdu. Sürekli okuluma gelip birde öğretmenlere ajitasyon yapardı ben ne zorluklarla büyüttüm diye. Derslerim çok çok iyi olmalıydı, hava atmalıydı çünkü herkese benim sayemde iyi diye. Yıllarca hep okulda derece öğrencisiydim istemeye istemeye, çünkü eğer kötü olursa derslerim yemek dahi yiyemezdim düzeltene kadar zehir ederdi sözleriyle. Kendimi savunmak istesem defol git babanın evine nankörsün sen sözlerini duydum hep. Babamdan daha çok nefret ettim beni annemin ellerine bıraktığı için. Kimseyle konuşamıyordum içimi dökeceğim kimse yoktu çünkü iznim yoktu buna. Başkaları varken en sevdiği evladı ben oldum hep, okuyup onu bu hayattan kurtarıcaktım, tek ümidi bendim hep böyle söylerdi. Oysa ben ondan kurtulmak için okumalıydım.Annemi bilen kişiler hep bana ne kadar şanslısın böyle eğlenceli sevecen anlayışlı annen var derlerdi. Oysa annem yalnızca başkalarına öyleydi. Birde şimdiki evliliğinden olan çocuklarına çünkü onların yanında babaları vardı ve iyi bir insandı. Bir gün birisini sevdim 18 yaşımda, ilk defa bir erkeğe nefret etmeden bakabildim. İlk defa birisiyle görüşmeye cesaret edebildim. Lise sondayım derslerim netlerim çok iyi gidiyor. Herkes hukuk kazanır gözüyle bakıyor ama ben istemiyorum ama annem bir kere hukuk dedi ya kazanmak zorundayım. Sonra sonra sevdiğim kişiyi öğrendi konuştuğumuzu ilk kez birisiyle görüşüyorum ve şimdilerin gençleri gibide değil gayet nezih şekilde. Ama anneme göre sokak kadınlarından farkım kalmadı. Bir annenin öz kızını bırak hiç bir kıza söylenmeyecek şeyleri söyledi. Gururum çok kırıldı. Saçlarımdan tutup defol babanın evine nankör dediğini hiç unutmayacağım. Telefonumu her şeyimi aldı elimden görüştürmedi hiç. Bir süre geçti ona göre benim duygularım yok unuttum gitti her şeyi, benim canım yanamaz, ben hiç kırılamam. Ağlamazdım yanında hiç gözlerim bile dolmazdı o yüzden hep duygusuz derdi. Bu yüzden belkide hiç bir zaman kalbim olduğunu bilmedi. Yks ye bir hafta kalmıştı yine bir şeyden kavga çıkarttı bağırıyor çağrıyor ben o bir hafta ne ağzıma yemek sürebildim ne uyuyabildim ve sınava o şekilde girdim. Tüm hayatımı verdiğim sınavda hiç bir eksiğim olmayan sınavda sırf o bir hafta yüzünden okuduğum hiçbir şeyi anlamadım ve sınavım berbat geçti. Sonra yine suçlu ben oldum mezuna bırakamazdım rastgele bir bölüm yazıp kaydımı yaptırdım. Ne olursa olsun gitmeliydim. Aylar sonra telefonumu vermişti telefonum açılınca erkek arkadaşım yazdı ve tekar görüşmeye başladık çünkü tutunduğum tek kişiydi. Bir gün kardeşlerim markete gitmek istediler babalarıda kartı verdi ne isterlerse al ağlamasınlar dedi. Şımarıklardı biraz bir şeye karışsam kıyameti koparırlardı. İstedikleri her şeyi aldılar babalarını arayıp tutan miktarı söyledim kartta bu kadar varmı bıraktırayımmı diye yok alsınlar dedi. 150 lira tutmuştu hiç unutmuyorum. Eve gittik annem poşete baktı fişe baktı sonra bunların hepsini sen aldın demi bunlara bı kadar para verilir mi benim kocamın parasını çok mu buldun diyip bütün poşettekileri nimet demeden üstüme üstüme attı tek tek kocasının önünde. Hiç bir şey demedim hiçbir tepki vermedim her zamanki gibi söyleyeceklerinin bitmesini bekledim. İçeri gittim arkamdan geldi ve şunu söyledi; ben şimdi dışarı çıkıyom sakinleşmeye senin yüzünden kocamlada kavga ettim arın namusun varsa ben gelene kadar bu evden gidersin. Defol git babanın evine benim kocamın seni beslicek parası yok. O kadar zoruma gitti ki boğazımda yumru oluştu. Yaptığı haksızlıklar söylediği sözler attığı dayaklar hepsi gözümde canlandı. Görüştüğüm kişiye mesaj attım şehir dışındaydı biran önce gel al beni diye o da hep derdi seni annenin yanında bırakmak istemiyorum diye. Geldi, gittik evlendik, annem dünyaları yıktı sen benim gözümün nuruydun tüm ümidimdin ben herşeyi sinirle söyledim senin kocaya gidesin varmış diye yine suçlu ben oldum yani. şimdi 20 yaşındayım evleneli 2 yıl olacak PDR 2.sınıfa geçeceğim. Eşime tek şartım benim okumama engel olmayacaksın oldu ne para ne ev hiçbir şey. Şimdi diyorum ki çektiğim bütün herşeyin mükafatı eşimmiş. Ben yaklaşık iki yıldır yemek yemek nasılmış öğrendim, doyduğumu hissettim, yüksek ses yok, saygısızlık yok, beni her adımımda destekleyen bir eşim var çok şükür. Şimdi diyorum ki annem iyiki bana onları söylemişte ben eşimi bulmuşum, zira ben artık o evde delirecektim. Şimdi görüşüyoruz keşke görüşmedik ama. Her lafında bir iğneleme hâlâ, hiç bir zaman ben bu kıza ne yaptım neler hissettirdim demedi demeyecekte, çünkğ bencil birisi. Ben kendimi yerine katıyorum bana eşim ne yaşatmış olursa olsun evliliğim ne kadar kötü olursa olsun çocuğumu bundan sorumlu tutamam, gözlerine nefretle bakamam, ben kırıldım o da kırılsın o da çeksin diyemem, zaten babası yok bir de anne sevgisinden mahrum bırakamam. Bu bir hastalık, bu bir acımasızlık. Annemden öğrendiği bir şey varsa o da nasıl bir anne olmamam gerektiği. Bu arada akıl dağlımı düşünüp kendimi onun ellerinden kurtardığım için hâlâ bana nankör diyor. Şu anda ona karşı o kadar bir şey hissetmiyorum ki önceden nefret ederdim öfke duyardım şimdi bir yabancıdan farkı yok benim için. Anne diyorum ama sırf alışkanlıktan anne olarak görmüyorum zira böyle kişiler anne olmamalı. Buraya yazdım ama inanın yaşadıklarım hissettiklerim buraya sığmaz. Ben babasızdım çünkü babam yoktu ama en çok annesizdim çünkü sevgiyi şefkati hiç hissetmedim. ( İçimdekilerin birazını bile yazmak o kadar rahatlattı ki, hep içime attım kimseyle paylaşamadım çok güzel bir duyguymuş)

[sirinozdemir]

Sen konuştukça suçluluk duygum azalıyor lütfen bizi zehirleyen anne babalarımızdan bizi biraz daha koru, konuş!

[seldadurum]

Anne Baba olmak için eğitim öğretim kursları açılmalı. Evlilik öncesi kurslar açılmalı.

[damlagureli]

Narsist bir baba, hala çocuk gibi davranan bir anneyle erken yaşta büyük biri gibi davranmaya başladım. yaşıtlarımla aynı şeylerden hoşlanamıyorum, hata yapma lüksüm yok, sürekli mükemmel olmaya çalışıyorum ve hayatım ellerimden kayıp gidiyor gibi hissediyorum.

[nrgaysta]

O kadar doğru ki birebir yaşadım en çok ta roller değişmişti bizde.. küçücük bir çocukken bile evin büyüğü gibi ortamı yatıştıran annesini mutlu etmeye çalışan kendisi mutsuzsa bile mutlu görünmeye çalışan içe kapanık bir çocuk olmuştum.. dahası öfkesini bastıran sevincini heyecanını bastıran kırık dökük bir çocuk

[murde]

Normal bir aileye sahip değilim, narsistliğin nirvanasını yapmış bir aileye sahibim, ve artık dayanılmaz bir seviyeye ulaştı kendimi çok kötü hissediyorum yoruldum bunlardan. Umarım böyle bir aileye sahip olanlar tez vakitte kurtulur ve ayrılır o aileden.

[summy]

27 sene sonra hayatımı mahveden şeyin narsist ebeveynlerim olduğunu öğrendim. Teşekkür ederim beyhan bey

[burcu]

Bende çok sorunlu bir anne babayla büyüdüm.herkesin ailesi öyle zannediyordum.normali buymuş gibi.nesil farkı diye yutturmaya çalıştılar.kızlarım büyüdükce ben onlar için uğraştıkca anladım.annemin babamın hiç anne baba olamadıklarını.baştan benimde çocuklarıma yanlışlarım oldu ama kendimi düzelttim.şimdi biri avukat diğeri eczacı iki mükemmel kızlarım var.herşeylerini anlatırlar.birlikte çözüm bulmaya çalışırız.hiç yargılamam eleştirmem.üç kız arkadaş gibiyiz.böyle bir anneden sonra kendimi geliştirebildiğim için kendimi kutluyorum.gençler moralinizi bozmayın çalışın meslek sahibi olun.kendi hayatınızı kurun ayrılın o evden

[ahmetalkan]

19 yaşındayım Kendi Kararlarımı Hala Alamıyorum Fırsat vermiyor babam. Kendi kararımı hedefimi hayalimi anlattığımda söylediğimde yapamazsın edemezsin diyor. Kendi fikirlerimi gerçekleştirmek istersem eğer kötü bir evlat oluyorum. Küsüyor.Ne halin varsa gör nere gidersen git diyor anlam veremiyorum çevremde hiç bunun örneği yok. Arkadaşlarım hatta benden küçük tanıdıklarımın bile kendi fikirlerine saygı duyuluyor. Yanlışta yapsalar aileleri arkalarında duruyor. Yanlış Anlaşılmasın Babamı Çok seviyorum ama babamın bu tavırları beni çok yordu bu yaşıma kadar bir çok şeyden mahrum kaldım.ALLAH Bana ve Benim Gibi dostlarıma inşallah yardım eder. İlk bakışta ufak bir sorun olarak gözükebilir ama ciddi manada belli bir yerden sonra insanı yoruyor.Resmen ot gibi yaşamaya maruz kalıyorsun.

[bogachanbatuhan]

ESENLİKLER DİLERİM BEYHAN KARDEŞİM.
BEN 51 YAŞINDAYIM, BERLİNDE 32 YILDIR YAŞIYORUM. 6 AYLIK BEBEKLİKTEN 19 YAŞIMA KADAR PİSKOPAT ANNEANNEMİN YANINDA BÜYÜDÜM.19 YAŞIMDA ANNE VE BABAMIN YANINA GELDİM. ONLAR TAM SİZİN BAHSETTİĞİNİZ GİBİ KARDEŞLERİM HARİÇ BANA HEP NARSİSTİK VE SOĞUK DAVRANDILAR. YANLARINDA 7 SENE PİSKOLOJİK SALDIRILARLA YAŞADIM. SONRA EVLENDİM KENDİ YUVAM VE ÇOCUKLARIM OLDU. ANNEM VE BABAM BANA KARŞI TAVIRLARINDA HALA KATI VE SOĞUKLAR. KENDİMİ ÜVEY EVLAT GİBİ HİS EDİYORUM. YAKLAŞIK 10 SENEDİR PİSKOLOJİK YARDIM VE SAKİNLEŞTİRİCİ HAPLAR ALIYORUM. AMA ANNEM BABAM HALA AYNI SOĞUK VE ÇOK MESAFELİ. VARLARI YOKLARI YANLARINDA BÜYÜYEN İKİ KARDEŞİM. ANLATACAĞIM ÇOK ŞEY VAR BÖYLE ANNE VE BABALAR İÇİN AMA SİZE KISACA ÖZETLEMEK İSTEDİM. BAŞARILARINIZ DAİM OLSUN. ESENLİKLER DİLERİM.

[alibayr]

Narsistin en önemli özelliği sadece kendi mutluluğunu önemsemesedir kendinden başkalarının hep kötü durumda olmasını ister bundan zevk duyar

[beyhanozturk]

Evliliğimde yıllarca maddi manevi sıkıntı yaşadım, aileme en baştan anlatmaya çalıştığımda dinlemedıklerı gibi ben suçlandım hatta babamdan şiddet gördüm. Ayrılmak istiyorum dedikçe sabret diyerek zorla eve gönderildim. Ve hep beni değil eşimi dinlediler ona yardımcı oldular. Taki 16yıl sonra herkesi kandırıp eşim evi terkedene kadar😔 Sonunda anladılar ama iş işten geçmiş oldu! Giden yıllarım ve hakkımı kimse ödeyemez!

[ozkan]

Kulağa acımasız gelebilir seçemediğimiz kimselere ve şeylere fazla anlam yüklememek lazım.

[rosebabyrose]

Bazen annem mi çocuk ben mi çocuğum anlayamiyorum sürekli kendini benimle kıyaslıyor kendi başarılarını söyleyip beni eleştiriyor, biri gelincede elgördü yapıyor

[stilesstilinskininjeepi]

psikiyatr dan cıkıyorum kutu kutu ilac yazılmıs yeni teshisler alıyorum, yolda bana kendi derdini anlatıyor

[berrincalk]

Madem dünyanız ağlıyor ve hayatınız acılaştı; çalışınız, âhiretiniz dahi ağlamasın!
Seni acılarından Allah’a götüren bir yol var kardeşim, bul ve yürü!...

[tomrisuyar]

27 yaşına geldim hala kendimi sevemiyorum ve özellikle aileme anneme karşı yetersiz hissediyorum.Çünkü hep eleştirildim ve başarırsam sevileceğime inandırıldım ve hayatta hiçbir şey başaramadım