HyperTall - 01.Μπορώ (Prod.M.O.Nomad) [Ρ.Α.Π.]

Στίχοι/Ερμηνεία: HyperTall
Production/Beat: M.O. Nomad
Recording/Mixing/Mastering: M-Tube (M.O. Nomad)
Album: "Ρυθμός Αγάπη Ποίηση" (2016-2027)
In The Photo: "HyperTall"
Date: 21 Ιουνίου 2016 / Age: 19 στα 20

Στίχοι:
Μόλις πάτησα το πρώτο σκαλί
Δε βλέπω την κορυφή της σκάλας, μα μια φωνή με καλεί
Ψυχολογικά και λογικά τέλος
Ανεβαίνω Αναστημένος και Αναγεννημένος
Ο Ιούνιος δεν είναι απλά ένας μήνας
Σας χαρίζω την ψυχή μου μέσω κάθε ρίμας
Είναι τόσα αυτά που κουβαλάμε στην ψυχή μας
Που δε χωράνε να γίνουνε τατουάζ στο κορμί μας
Μπορώ!
Να τελειώσω τη σχολή μου
Να ζήσω ευτυχισμένα κάθε στιγμή μου
Να χύσω ιδρώτα στο παρκέ και μελάνι στα κουπλέ
Ώστε να αφήσω πίσω κάτι όμορφο στη ζωή μου
Τόλμησα να πω "Μπορώ", ξόρκισα το κακό
Δε με σταματά κανείς να πω αυτά που θα πω
Στον καθρέφτη μου είδα τον χειρότερο μου εχθρό
Γιατί κατάλαβα πως κακό μπορώ να μου κάνω μόνο εγώ
Φέρε όσους χειμώνες θες, καταιγίδες ατέρμονες
Μια Άνοιξη με ζέστη Ιουνίου θα ξαναπλάσω
Φέρε το μπουκάλι μου, που δηλητήριο γέμισες
Είν'η σειρά μου στον Χάρο να το κεράσω
Έλα και γέμισε το κεφάλι μου ξανά με δαίμονες
Έναν-έναν απ'την αρχή θα τους κομματιάσω
Πίστεψα στον σταυρό που κουβαλώ και στους δυο μου πνεύμονες
Είπα "Μπορώ!" και τον Ιούνιο θα χαμογελάσω
Δόντια δεν έτριξα στον φόβο χαμογέλασα
Ο ήλιος είναι πορτοκάλι και τον έστυψα
Να πάρω κάθε βιταμίνη, κάθε θετικό να μείνει
Πλέον είμαι το παιδί που ακούς στη "Σεροτονίνη"
Και δε βιάζομαι πια, μα όταν φύγω
Τον πιο όμορφο μου στίχο στην καρδιά σου κράτα τον
Όπου και να'μαι να χαμογελάσω για λίγο
Γιατί η ζωή είναι τα χαμόγελα των μελλοθάνατων
Είναι ο Ρυθμός που νιώθω στον παλμό της καρδιάς μου
Η Αγάπη που κρατώ στην αγκαλιά της γιαγιάς μου
Η Ποίηση που βλέπω στα αδέσποτα της γειτονιάς μου
Ρυθμός Αγάπη Ποίηση, αυτό είναι το Ρ.Α.Π. μου
Με θυμάσαι ρε;!
Είμαι αυτό το σκυλί που κλώτσησες
Αυτό το παιδί που το όνειρο του σκότωσες
Μα τα παιδιά και τα σκυλιά δε κρατάν κακία
Μετατρέπουν τα ψυχολογικά σε μαγεία
Το'νιωσες;
Πες στους γιατρούς να πετάξουν τα ψυχοφάρμακα
Να πιστέψουν στα θαύματα γιατί πέρσι την Άνοιξη
Κοίταξα τον θάνατο κατάματα
Και γράφοντας ρίμες νίκησα την κατάθλιψη
Θα κάνω τα όνειρά μου αλήθεια, Γαμώ την τρέλα μου
Πίστεψα στα πόδια μου, στα λόγια μου, στα χέρια μου
Χαίρομαι που έτσι ξεκινάει η μέρα μου
Ύστερα από τόσους μήνες μίλησα στον Πατέρα μου!