HyperTall - 02.Αυτόφωτος (Prod.M.O.Nomad) [Ρ.Α.Π.]

Показать описание

Στίχοι/Ερμηνεία: HyperTall
Production/Beat: M.O. Nomad
Recording/Mixing/Mastering: M-Tube Studios (M.O. Nomad)
Album: "Ρυθμός Αγάπη Ποίηση" (2016-2027)
In The Photo: "Beer-a, HyperTall's Dog"
Date: 2 Ιουνίου 2017 / Age: 20 στα 21

Στίχοι:
Κάθε συναίσθημα μου αθέατο
Παίρνει υπόσταση στων σκέψεων το κουκλοθέατρο
Και πλέον ξέγνοιαστα στο χάος του μυαλού μου κλείνομαι
Υπεραναλύομαι, διαλύομαι κι υποκλίνομαι
Το μόνο που έχω είναι να γράψω αυτά τα λόγια
Και να γίνω μια ανάμνηση κάποιων αναμνήσεων
Ρουτίνα να βαδίζεις από όλους χώρια
Είσαι το αποτέλεσμα κόμπλεξ, κενών και κρίσεων
Είμαι το ίδιο αποτέλεσμα, μα από λάθος στις πράξεις
Σε ένα κόσμο ηλίθιων και πιο ηλίθιων συγκρίσεων
Μη ψάχνεις ποιος είσαι, μα εσύ να το φτιάξεις
Σε ένα τυχαίο σύμπαν, τυχαίων συναντήσεων
Ήθελα μόνο να είμαι
Αυτό που το παιδί που ήμουν φανταζόταν πως θα είμαι
Σκονισμένοι μήνες, χιονισμένες μνήμες
Για να φτάσω σε ένα σήμερα που σήμερα δεν είναι
Ήθελα να γίνω όνειρο στην πραγματικότητα σου
Να γνωριστούμε γιατί τ' ακουστικά μου μπλέχτηκαν στα κλειδιά σου
Μα αντί για αυτά στις σκέψεις μου μπλέχτηκα εγώ
Και κλειδώθηκα σαν όνειρο στα ακουστικά σου
Θέλω αυτά τα λόγια να γράψω
Κάθε φίλο μου να αγκαλιάσω και να χαμογελάσω
Να νιώσω ανακούφιση, για τα μάτια της να κλάψω
Να Αγαπήσω εμένα που έτσι διάλεξα να υπάρξω
Κι αφού είμαι χαμένος στον κόσμο μου
Για τον κόσμο αυτό πύλη έγινε αυτός ο ΨυχοΜήνας
Ταπεινά θα σας ταξιδέψω στο δρόμο μου
Που είναι τόσο αληθινός σα το χαμόγελο της Μπύρας
Με μια καρδιά που χωρά κάθε σπιθαμή αυτού του κόσμου
Ακουμπά σ'άλλο παρόν ο νωτιαίος μυελός μου
Μένοντας να με χαζεύω στο τέρμα μου
Να βλέπω τη ζωή μου σα κάφτρα που σβήνω στο δέρμα μου
Ό.τι δε βγάζει νόημα βγάζει συναίσθημα
Για αυτό δε περιμένω να με νιώσετε
Δεν έχετε Αγάπη για να δεχτείτε άτομα ευαίσθητα
Ή θα τα τρελάνετε ή θα τα σταυρώσετε
Για αυτό μη με συγκρίνετε με 'κείνους
Εγώ πίστεψα βαθιά στο 'ΑΓΑΠΑΤΕ ΑΛΛΗΛΟΥΣ'
Έπειτα κοίταξα βαθιά μέσα στα μάτια του κτήνους
Και παρατήρησα πως έχουμε τους ίδιους μαύρους κύκλους
Με κοίταξα και είπα: Θυμήσου πόσο ερωτεύτηκες
Πόσο σακατεύτηκες
Μέτρα πληγές αμέτρητες
Και σαν απάντηση μία λέξη πες
Αγάπα / (Αγάπα) / Αγάπα
ΑΓΑΠΑ
Μόνο αυτό και το Ρ.Α.Π. μας θα μείνουν Αυτόφωτα για πάντα!
(εε και είχα γράψει και κάτι ακόμα για εδώ
αλλά έχω σκαλώσει τώρα και δε μπορώ να το θυμηθώ,
δε πειράζει, πάμε)

Από κενά αυτοπεποίθησης μέχρι κενά μνήμης
Αφού δε μπορείς να καταλάβεις δε με νοιάζει αν θα κρίνεις
Ζήτησα μόνο λίγο να μείνεις
Και κρύφτηκες σε μια ανάμνηση που διάλεξες να σβήνεις
Μόνος με εμένα πάλι
Μόνος με εμένα πάλη
Αλλά αυτός ο δρόμος δε παλεύεται
Είμαι το ίδιο παιδί που έβαλε το όνειρο στο μπουκάλι
Μα επειδή το ήπιε σε 2 γουλιές άδειο ωκεανό ονειρεύεται
Και κάπου εκεί μ'έχασα όταν μέθυσα
Και το μπουκάλι στα χέρια μου έσπασα
Τα λόγια που έγραψα γίναν κηλίδες αίματος
Κι η ζωή μου ένας άδειος κόκκινος ωκεανός απέραντος...
τσούκαςΤσου και Μπέκος
Να ανθίζει η ψυχή σου και να πονάει ο σβέρκος
Κι όσα κι αν γράψω φοβάμαι πως δε μου αρκούν καν
Γράφοντας το πιο αυθόρμητο-σκαλωμένο boom-bap
Ο Τσάγκος μου λέει "Ψηλέ μου μη σκαλώνεις"
Ο Έρις και ο Μπιλ μου λένε "Ε! Μη θολώνεις"
Ο Λιάκος κι ο Χρήστος ρωτάν "ΛοςΨή, έχεις πιει;;"
Μα θα συνέλθω αδέρφια.. Πονώντας Δυναμώνεις
Για αυτά που Αγαπάς μάθε να ματώνεις
Και μια μέρα τ' όνειρο σου θα σε αγκαλιάσει
Θα δουλέψω σκληρά όπως ο παππούς μου ο Αντώνης
Για να αφήσω άξιο τ' όνομα του παππού μου του Θανάση
Υπάρχω στις καρδιές αλλοιωμένων παιδιών
Αυτόφωτος σαν τη Ρ.Α.Π. μουσική μου
Απ'το πιο βαθύ κρύο σημείο των Πετανών
Μέχρι την πιο ψηλή κορφή της Πίνδου
Ή του ύψους ή του βάθους μα ευτυχισμένος
Νηφάλιος κοιτώ το σούρουπο και νιώθω σουρωμένος
Απ'τη ζωή μου μπερδεμένος
Δε μένω δεμένος μ'αυτή, μα γοητευμένος
Έκανα Αγάπη το μένος
Ελπίδα το τέλος
Κι αυτός ο κόσμος μου τόσο ρεαλιστικά παραμυθένιος
Μπορεί καμία ποτέ να μη με αγαπήσει αληθινά
Μα ευχαριστώ το Ρ.Α.Π. που με αφήνει να είμαι ερωτευμένος
Αυτόφωτος κι ετεροχρονισμένος
Αθάνατος και πεθαμένος
Σε μια τυχαία όμορφη στιγμή σκαλωμένος . . .
Σκαλωμένος θα γελάσω
Και εκεί θα γίνω δάκρυ ευτυχίας
Στα μάτια της Ευτυχίας και του Γιώργου
Σταματάω γιατί έφτασα στο σταθμό μου

Συγνώμη, μα έχω να ζήσω πριν να γεράσω.