filmov
tv
HyperTall - Χειμωναξιά (Prod.M.O.Nomad) [Official Video Clip]
Показать описание
Στίχοι/Ερμηνεία/Σενάριο: HyperTall
Production/Beat: M.O. Nomad
Εικονοληψία/Μοντάζ: Παναγιώτης Σταματόπουλος (RoofTopStudio)
Σκηνοθεσία: HyperTall,Παναγιώτης Σταματόπουλος(Stam)
Recording: Dope Beat Studios
Mixing/Mastering: M-Tube Studios (M.O. Nomad)
Ένα μεγάλο ευχαριστώ στην Κατερίνα που ενσάρκωσε τον ρόλο της Χειμωναξιάς.
Στίχοι:
Κάνε ησυχία και άκου την ησυχία
Στο πιο απόκρημνο νόημα της λέξης ανθρώπινο
Αναπνέω τη σκόνη και ξεδιψάω απ'τη στάχτη
Κάθε βράδυ κοιμάμαι και βλέπω το ίδιο όνειρο
Πως κάθε μέρα ξυπνώ και ζω τον ίδιο εφιάλτη
Μια μελωδία τη μοναξιά συνοδεύει
Κι ένας στίχος της κλέβει λίγη μαγεία και χορεύει
Ώσπου να κουραστεί και το beat να σταματήσει
Μέχρι η έμπνευση να με σιχαθεί (κι αυτή) και να με αφήσει
Μετά σιωπή κι ο ήχος απ'το air condition
Κι η θλίψη αναλαμβάνει τη χορογραφία των κινήσεων
Κι όσο αδυνατώ να εκφράσω την απέχθεια
Όλο κι απολαμβάνω την εσωστρέφεια
Έδωσα στην Απελπισία σάρκα κι οστά
Κι Εκείνη διάλεξε να πάρει τα δικά μου
Έδωσε στον εαυτό της το όνομα: Χειμωναξιά
Ρομαντικά και κυνικά φθείρει τα λογικά μου
Δεν υπάρχω, είμαι δημιούργημα της φαντασίας της
Κάποιος χαρακτήρας στην παράνοια και στο έργο της
Ερμηνευτής του μονολόγου της απογοήτευσης
Ζωγράφος στο πιο αποκρουστικό πορτραίτο της
Υπάρχω, σε μια νουβέλα χωρίς χρώματα
Ένα παραμύθι για ένα τέρας χωρίς όνομα
111 σελίδες για 25 δευτερόλεπτα
Μια χαμένη παρτίδα, χωρίς κανένα γνώμονα
Με αγκαλιάζει και μου ψιθυρίζει
Ένα ποίημα χωρίς καμία ομοιοκαταληξία
Μου τραγουδά σαν μια πόρτα κλειστή που τρίζει
Ποιητική αδεία / Ποιητική αηδία
Ήπαρ και ύπαρξη με κίρρωση
50κάτι γραμμές ανούσιων λέξεων χωρίς σύνταξη
Σύγχυση, 7720
Κυνική αμηχανία / Ρομαντική ανυπαρξία
Μόνο Εκείνη μπορεί να ερωτευτεί αυτό το αγρίμι
Αν θυμάσαι, θύμισε μου τι σημαίνει η λέξη "μνήμη"
Το νόημα είναι πως το νόημα από νόημα έχει ξεμείνει
(Όποια παρένθεση ανοίγει δε ξανά κλείνει
Κάθε Δεκέμβριο και Ιούνιο επιστρέφει
Σαν σουρεάλ φεστιβάλ που με καταστρέφει
Στο γκρίζο μένει ριζωμένη στην καθημερινότητα μας
Γαμώ τον μη νηφάλιο ανεκπλήρωτο έρωτά μας
Έβαλε την ελπίδα στο γρήγορο πρόγραμμα
Με άπλυτα πιάτα, ρούχα, νιάτα, μούχλα και ανία
Γράφει στη ζωή μου το πιο μίζερο μελόδραμα
Με διαλόγους απ'την πιο έξυπνη κωμωδία
Όσο περνάει ο καιρός με ειρωνεύεται
Και όλο και πιο πολύ μου μοιάζει
Όσο περνάει ο καιρός με ερωτεύεται
Ρομαντικά και κυνικά, ακριβώς όπως χειμωνιάζει
Σιωπηλά το -είναι- μας χαράζει
Μέσα απ'τη λύπη κι απ'τη χαρά ζει
Στον θώρακα μας φωλιάζει
Όσο δειλά το πρωινό χαράζει
Τον πόνο μας το χιόνι σκεπάζει
Κεντάει ηλιαχτίδες στο χαλάζι
Με σιχαίνεται και με αλλάζει
Με αηδιάζει γιατί μου μοιάζει, μου μοιάζει!
Комментарии