HyperTall - 03.Ρυθμός (Prod.M.O.Nomad) [Ρ.Α.Π.]

Στίχοι/Ερμηνεία: HyperTall
Production/Beat: M.O. Nomad
Recording: Dope Beat Studios
Mixing/Mastering: M-Tube Studios (M.O. Nomad)
Album: "Ρυθμός Αγάπη Ποίηση" (2016-2027)
In The Photo: "M.O.Nomad"
Date: 13 Ιουνίου 2018 / Age: 21 στα 22

Στίχοι:
Είμαι ο Θανάσης ή ο Θέμης;
Είναι Φθινόπωρο ή Άνοιξη;
Είμαι ευτυχισμένος ή δυστυχισμένος;
Τίποτα απ' όλα αυτά
Είναι και Είμαι Ιούνιος
Ρυθμός

Κάποια πράγματα δε λέγονται
Κι οι πιο βαθιές ευχές μου να τα ψιθυρίσω απεύχονται
Μα έρχονται στιγμές που οι νευρώνες του εγκεφάλου στην αορτική βαλβίδα μου εισέρχονται
Και δε ξέρω αν τα συναισθήματά μου σκέφτονται
Ή αν σε σκέφτονται
Θα'θελα τόσο να νιώσω όσα σκέφτομαι
Στην παράλληλη διάσταση που με έπλασε τα μάτια μου σε επισκέπτονται
Βρεγμένα
Μα όχι δακρυσμένα ή συγκινημένα
Δίνουν Ρυθμό στη βροχή όπως στάζουν
Και απ'αυτήν βρέχονται
Γοητευμένα κι απογοητευμένα
Γιατί κοιτάζουν μα δε βλέπονται
Δε με βλέπεις
Από επιλογή μου κρύβομαι
Βαρέθηκα να θαυμάζεις το βάθος μου, ενώ πνίγομαι
Είπα θα φύγω με
εσένα πιασμένη απ'το χέρι μου
Μα κρατώ μόνο το στυλό και με χαρά γράφω όταν θλίβομαι
Μακάρι να ήμουν φως για να γδύνομαι
Τα στοιχεία του χαρακτήρα μου να φύγουνε
Να μην μου μοιάζω, μόνο να αφήνομαι
Να πω "όχι"
Θα μείνω σεροτονίνη μέχρι για 'σένα να γίνω "ναι"
Είμαι
Παιδί ενός Αγγέλου κι ενός Αποσυντονισμένου
Η πορτοκαλιά στην άκρη της γειτονιάς
Ρυθμός στο σαξόφωνο του πονεμένου
Η ανάμνηση απ'το ακορντεόν της μαμάς
Ο ουρανός παλιά ήταν πολύ πιο κοντά
Και η θάλασσα με άφηνε να την μάθω
Τώρα με σιχαίνονται όσο με αγαπά
Το ένα φτερό μου και το μισό μου πτερύγιο που αναπλάθω
Δεν είμαι
Ούτε για ουρανούς / Ούτε για θάλασσες
Για αυτό περπατώ στη γη και μαζεύω λέξεις
Να σου λέω για κόσμους που εντός μου έπλασες και χάλασες
Να σε ερωτεύομαι που δε θα με πιστέψεις
Δε με μυρίζεις
Tο άρωμα μου χάθηκε
Έμεινε η κολόνια εκείνης που με σιχάθηκε
Το χάρτινο λουλούδι μαράθηκε
Κι ο στίχος ήταν όλα τα λάθη μου, αλάθητε
Το μυαλό να μου τρελάνει την καρδιά βάλθηκε
Μα ξέχασε πως όταν σάλευε μόνο αυτή του στάθηκε
Η τριανταφυλλιά με αισθάνθηκε
Κι η γρήγορη μάτια που της έριξα· γδάρθηκε
Για αυτά το ωραία παπούτσια ευχαριστώ μπαμπά
Κι εσένα μαμά για την ευγενική καρδιά και το εύστροφο μυαλό
Μ'αυτά Μπορώ να γυρίσω τον κόσμο και να
γεμίσω με στίχο κάθε απόκοσμο Ρυθμό
Εκτιμώ κάθε λεπτομέρεια στο πολύπλοκο
Το δεξί μου μάτι δίκοπο
Το αριστερό μου βλέπει το φως σε καρδιές που τρεμοπαίζουν σα πολύφωτο
Και το κρύβει σε κάθε μου κείμενο
Οι στίχοι μου με στοίχειωσαν όσο γελούσα-χάμω
21 χρόνια... ακόμα δε σε πιάνω
Σε άγγιξε έστω και μία νότα απ'το πιάνο;
Έστω και μία ομοιοκαταληξία για εμένα που χάνω;
Δε με ακούς
Στο διάστημα ο ήχος δε μεταδίδεται
Μόνο ο παλμός του Ρ.Α.Π. με χαϊδεύει ενίοτε
Η μορφή μου μέσα απ'το σκοτάδι σου αναδύεται
Κι η ανάμνηση μου αργά αποσυντίθεται
Ποιος να σε δεχτεί στιχουργέ πολυσύνθετε;
Ο εφιάλτης μαζί μου αποκοιμήθηκε
Με κρατάει όμηρο η ίδια μου η Οδύσσεια
Ακόμα κι ο φόβος την φαντασία μου φοβήθηκε
Μέχρι πότε τον ουρανό θα χαζεύεις;
Πόσο θα αντέξεις στον ρομαντισμό να πιστεύεις;
Όχι, δεν είναι καιρός να συνέλθεις
Είναι ευκαιρία στο όνειρο να χαθείς
Σε αυτόν τον κόσμο περισσεύεις
Η τέλεια φαντασίωση που έπλασα
Να σου μιλώ για τον σπάνιο θησαυρό που βρήκα κι έκρυψα
Κι εσύ αγέλαστη
Όταν το στήθος έσκαψα
Να στον χαρίσω, γιατί το χέρι βγήκε απέναντι
Έσπασα την καρδιά υπό μορφή κλάσματος
Να γίνει εντονότερος ο παλμός κάθε πλάσματος
Και ελπίδα παιδιών να δουν τη μοναδικότητα
Σε ένα ηλιοβασίλεμα ίδιο με τα υπόλοιπα
Δε με έχεις ακουμπήσει ποτέ
Αν το καλό σκεφτείς
Δεν έχω κάποια υπόσταση για να υποδεχτείς
Χωρίς σάρκα και ύλη υπάρχω
Στον άφθονο σαρκασμό για την υλιστική αντίληψη της ζωής
Άπτομαι μέσα σου πέραν της αφής
Διεισδύω στον κόλπο σου για να με αισθανθείς
Μα εννοώ τον δεξί κι αριστερό κόλπο της καρδιάς σου
Στις δυο σου κοιλίες (σι)χαμένες λέξεις μου θα βρεις
Πότε πρόλαβα και ξέχασα
τα τόσα υπέροχα;
Τα ζεστά πρωινά / Tα δροσερά απογεύματα
Ποιον έρωτα;
Ποιο συμπέρασμα;
Ποιο πέρασμα;
Για που;
Ποιος είμαι;
Τι έλεγα;;
Ακόμα μια γουλιά Ρυθμού
Ξέρεις καλά την γεύση μου
Όλοι την ξέρουνε
Είναι αλμυρή και γλυκόπικρη αγνέ μου έφηβε
Ό.τι έγινε-έγινε
Όποιος νιώθει σκέφτεται
Ό.τι κι αν είσαι ή κι αν είμαι ξέμεινε
Στις σκέψεις
Σαν γεύσεις
Ματιών / μαλλιών / λέξεων / στιγμών
Ποίηση,Αγάπη,Ρυθμός, καφές & αλκοόλ
"Πανέξυπνε κι απτόητε"
-Θανάση-
Ανόητε και υπερευαίσθητε!
Κάθε Ιούνιο με αμφισβήτησα
Είδα να πέφτει ένα παιδί από ένα μπαλκόνι κι έκανα ευχή
Και το μόνο που ζήτησα
Ήταν να το ξανά σκεφτεί
Γιατί αν κάνει στην άκρη η γη στο σύμπαν θα χαθεί

Όπως χάθηκα κι εγώ
Σ' αυτό τον Ρυθμό.