Ξίφης & Εμπαθής - Φτώχεια και φιλότιμο

Показать описание

Παραγωγή: Εμπαθής
Στίχοι:

Ξίφης
Καινούρια μέρα ξημερώνει! Βαστάμ' ακόμη, γερά με τα μικρόφωνα ανοιχτά, ελληνικά!
Κάτσε να σε φιλέψω, να φάμε και να πιούμε, να τα πούμε λαϊκά από καρδιά.
Να μην υπάρχει έχθρα πουθενά γιατί η αγάπη μας ενώνει, είμαστε μόνοι, μ' ένα γαλάζιο.
Ουρανό κάθε πρωί που θα ξυπνώ, ό,τι καλλίτερο για να σε δυναμώνει! Είναι η φύση.
Που όσο κι αν τη πολεμάς το οξυγόνο δε τελειώνει, είναι η Ελλαδάρα που όσο κι αν τη πολεμάς.
Τίποτα δε τη σκοτώνει! Είναι το χρήμα δυστυχώς που θολώνει την αγάπη, δεν υπάρχουν πια.
Αισθήματα, χαθήκαν στα συμφέροντα και γίναν όλα σκόνη, άσε την αγάπη λίγο να βαστά.
Τιμόνι, να δεις που θα σε πάει! Το πάμε ελληνικά, παραδοσιακά γιατί η καρδιά εκεί χτυπάει!

Εμπαθής
Ξημερώνει η αυγή με το πρώτο της πουλί, λες και κράζει τον εργάτη στη φιλόπονη ζωή!
Από το γραφείο μέχρι τη σκληρή οικοδομή, πολεμάμε για να φέρουμε στο σπίτι ένα κομμάτι.
Ψωμί, τίποτα δε μας πτοεί! Είναι μερακλίδικη καρδιά, ελληνική ψυχή!
Είν' αυτή η γη π' ανθίζει και στα χιόνια, είναι οι αξίες, τα πιστεύω μας π' αντέχουνε στα χρόνια.
Φτώχεια και φιλότιμο, ποιος αμερικάνος μπρος στον Έλληνα λεβέντη είναι πρότυπο;
Δε πιάνει η κόπια στο πρωτότυπο, άλλη χάρη έχει το Ποντιακό με το Καρπενησιώτικο!
Περπάτημα και μια ώρα πορεία, θέλει γυμνά πόδια, θέλει φωτοθεραπεία.
Ψάξου άμα το 'χεις απορία, βγάλε τα καλούπια που σου φόρεσαν για κέρδος τα θηρία.
Ό,τι απ' τη μάνα φύση απέχει, λίγα τα ψωμιά του και γι' αυτό κακογερνά και δεν αντέχει!
Βάρα ένα κόκκινο κρασί τη κάθε μέρα, και πάνε τα προβλήματα από μόνα τους πιο πέρα.