Εμπαθής - Πες μου τι μένει

Ενόργανο
Στίχοι:

Στόχος: Να γίνουμε Άνθρωποι! Όσο κι αν μας γαμάν τα αισθήματα οι απάνθρωποι.
Δε τους κάνουμε τη χάρη να τους πεις, ή θα μας μοιάσουν ή θα πέσουμε μαχόμενοι στη.
Γης, μη μου πεις το τι συμβαίνει, το νοιώθω στο πετσί μου μέρα μπαίνει-μέρα βγαίνει.
Μπαλωμένοι σα τα ρούχα των φτωχών, κυνηγάμε ένα μέλλον μ' όπλο χθες μες στο παρόν.
Με ξεχνάς...Με πουλάς για ψίχουλα, μάλλον πεινάς σα τα ρεντίκωλα.
Που θυσιάζουνε τα πάντα για ένα τίποτα, σου έχω πει με τη σιωπή μου τα ανείπωτα.
Δε θυμώνω! Απογοητεύομαι...Γιατί στ' ανάξια επιμένω και μπερδεύομαι.
Δεν ημερεύομαι, στο λέω και να το ξέρεις, όσο, εφησυχασμό και αν μου φέρεις.

Δε διαφέρεις και πολύ από τη μάζα...Ωραία φάτσα, ψυχή για μπάζα!
Σου πάει το σκατό στη κάλτσα μπρος τ' ανέφικτα, πονώ, ματώνω, είμαι εδώ όμως, δεν έφυγα!
Δεν έκρινα ποτέ το λάθος της αγάπης, ούτε που το 'δα! Κάποτε θα καταλάβεις...
Κι όταν θα τρέχεις να προλάβεις το βαγόνι, θα 'ναι αργά γιατί η ζωή κάπου τελειώνει...

Ίσα να μπούμε λίγο κάτω απ' το σεντόνι...Ίσα να φύγουμε να βγάλουμε δυο φράγκα...
Ίσα να δούμε το παιδί να μεγαλώνει...Φτάνει το τέλος! Και τότε τι ρε μάγκα;;
Μένει ο θυμός, ο εγωισμός κι η αδιαφορία; Μένει το μίσος, το "εγώ" κι η φιλαυτία;
Μένει η ξεδιαντροπιά κι η αδικία;; Πες μου τι μένει...Πες μου, τι μένει;;

Μένουν τα όμορφα που κάναμε παρέα...Μένει εκείνη η αγκαλιά μπροστά στη θέα...
Μένει η τέρμα μουσική μες στο αμάξι...Σ' ένα ταξίδι που ακόμα δεν έχουμε φτάσει...
Και με πειράζει γιατί σ' είχα για θεριό, γιατί μεγάλωσες μαζί μου στο φευγιό!
Τώρα που φεύγω μοναχός εγώ μη κλάψεις, έτσι όπως έστρωσες κοιμήσου και...Κοίτα να ξεχάσεις!

Γιατί τα λόγια γεννιούνται...κι όταν πεθαίνουν πρέπει να 'χουν γίνει πράξεις...Κοίτα να αλλάξεις!

[ΧρηστοςΠαρδαλης-ηξ]

Το να έχεις φιλο και αδερφο που να σου σκαει τέτοια κομμάτια το λες και ευλογία. Το έχεις παει αλλου broo! Την στήριξη μου και τους χαιρετισμούς μου. Καλη δύναμη αδερφέ μου

[CROW]

Τα λέει όπως είναι ωμά ο αδερφός μορτισσα..!

[stergoskritikos]

Γεια σου Ανταμη μου λεβεντια φιλια απο Ροδο