filmov
tv
Εμπαθής - Χαλάω απόψε τη γιορτή

Показать описание
Ενόργανο
Στίχοι:
Όσα υποσχέθηκα τώρα με λένε ψεύτη, όσο κοιτούσα το χρήμα ο χρόνος με φώναζε κλέφτη.
Το ηθικό μου τώρα πέφτει, είδα πολλές φορές αυτό που κράξαμε-κάναμε, κι εμείς τέτοιοι...
Χαλάω απόψε την εικόνα να ηρεμήσω, δε θέλω ούτε να νοιώσεις, ούτε να σε συγκινήσω.
Πήρα το ρίσκο και δε βγήκε, πάλεψα αλήθεια αλλά δε βγήκε, δεν ήταν για να γίνει...
Είπα να πάρω την ευθύνη, να μη κρύβομαι...Κάνω επίθεση, αν θες χτύπα, δεν αμύνομαι.
Απόψε μόνος μου συντρίβομαι, θλίβομαι μα γίνομαι ξεκάθαρος, ψυχή μου είσαι λεύτερη...
Ήρθαμε δεύτεροι σ' αγώνα αντοχής, και στο χώμα οι καρποί μας δεν ανθίσανε στη γης.
Μου είπες θέλεις να 'ρθεις να με βρεις, σου 'πα με συγχωρείς αλλά το σχόλασα το γλέντι από νωρίς...
Απόψε ζύγιασα τα πάντα με τη πάρτη μου, πήρε μορφή η ανάγκη μου που λέει πως πεθαίνοντας ζω.
Δε θα σε δω ξανά αγάπη μου, φοβάμαι κάποια μέρα θα σε πάρω άθελά μου στο λαιμό.
Δε ξέρω τι σκατά κάνω εδώ, από τη μια μισώ τον κόσμο που μεγάλωσα, απ' την άλλη δε χαρίζω.
Μία πτώση στο κενό, μια βαλίτσα σ' ένα χέρι κι όπου με συμφέρει πάω για να βγάλω τον καιρό.
Τα ΄χω με μένα και ξεσπάω, καλλίτερα από τότε που απάνω στον θυμό πράματα, καταστάσεις.
Κι ανθρώπους βρισκόμουν να γαμάω, όχι τώρα πως έμαθα το κάτι εκτιμάω, αλλά λέμε...
Είπαμε να λέμε τις αλήθειες, βγήκαμε στον κόσμο ως σκληροί, εργατικοί, αλλά συχνά είμαστε.
Κοπρίτες, συχνά μας βάζουνε γυαλιά οι γέροι κι η ντροπή σκάει μπουνιές κι ανοίγει μύτες!
Είδα πως δε παίζουν τόσο ρόλο οι συνθήκες όσο η θέληση κι η πίστη, λίγη τύχη και πολλά διεκπεραιώνονται.
Είδα μαθημένους στις ανέσεις να φολιάζονται και μαθημένους στη φτώχεια πολλούς ν' απογειώνονται.
Βγάζω από μέσα μου τις πέτρες και τις σπάω σε γραμμές, ήμασταν πάντα απλοί, ούτε είδωλα, ούτε φίλε.
Ποιητές, εμπειρίες βγάζω κι εμετούς απ' τις πολλές στροφές που κάναμε στη ζωή...
Δείχνω εμένα τώρα πια κι όχι τους άλλους, βαρέθηκα πολλά ή τα σιχάθηκα.
Δεν ένοιωσα πότε κομμάτι να 'μαι απ' τους μεγάλους, δε το ΄θελα εξάλλου γι' αυτό πάν' στα όρη χάθηκα...
Απόψε λέμ' αντίο κι όποτε νοιώσω ξανά εντάξει, ίσως πουλί δικό μου κάπου εδώ πετάξει.
Να πει τα όποια νέα, να δείξει ν' όποια θέα, συγγνώμη μα δε είν' όλα όπως φαίνονται ωραία...
Ρ Ε Φ Ρ Ε Ν
Συγγνώμη μα δεν είν' όλα όπως φαίνονται ωραία,
δεν έχουν οι σπηλιές και οι κορφές την ίδια θέα.
Απόψε φύγε να σωθείς, χαλάω τη παρέα,
χαλάω τη γιορτή, μαύρο πανί, άσχημα νέα!
Στίχοι:
Όσα υποσχέθηκα τώρα με λένε ψεύτη, όσο κοιτούσα το χρήμα ο χρόνος με φώναζε κλέφτη.
Το ηθικό μου τώρα πέφτει, είδα πολλές φορές αυτό που κράξαμε-κάναμε, κι εμείς τέτοιοι...
Χαλάω απόψε την εικόνα να ηρεμήσω, δε θέλω ούτε να νοιώσεις, ούτε να σε συγκινήσω.
Πήρα το ρίσκο και δε βγήκε, πάλεψα αλήθεια αλλά δε βγήκε, δεν ήταν για να γίνει...
Είπα να πάρω την ευθύνη, να μη κρύβομαι...Κάνω επίθεση, αν θες χτύπα, δεν αμύνομαι.
Απόψε μόνος μου συντρίβομαι, θλίβομαι μα γίνομαι ξεκάθαρος, ψυχή μου είσαι λεύτερη...
Ήρθαμε δεύτεροι σ' αγώνα αντοχής, και στο χώμα οι καρποί μας δεν ανθίσανε στη γης.
Μου είπες θέλεις να 'ρθεις να με βρεις, σου 'πα με συγχωρείς αλλά το σχόλασα το γλέντι από νωρίς...
Απόψε ζύγιασα τα πάντα με τη πάρτη μου, πήρε μορφή η ανάγκη μου που λέει πως πεθαίνοντας ζω.
Δε θα σε δω ξανά αγάπη μου, φοβάμαι κάποια μέρα θα σε πάρω άθελά μου στο λαιμό.
Δε ξέρω τι σκατά κάνω εδώ, από τη μια μισώ τον κόσμο που μεγάλωσα, απ' την άλλη δε χαρίζω.
Μία πτώση στο κενό, μια βαλίτσα σ' ένα χέρι κι όπου με συμφέρει πάω για να βγάλω τον καιρό.
Τα ΄χω με μένα και ξεσπάω, καλλίτερα από τότε που απάνω στον θυμό πράματα, καταστάσεις.
Κι ανθρώπους βρισκόμουν να γαμάω, όχι τώρα πως έμαθα το κάτι εκτιμάω, αλλά λέμε...
Είπαμε να λέμε τις αλήθειες, βγήκαμε στον κόσμο ως σκληροί, εργατικοί, αλλά συχνά είμαστε.
Κοπρίτες, συχνά μας βάζουνε γυαλιά οι γέροι κι η ντροπή σκάει μπουνιές κι ανοίγει μύτες!
Είδα πως δε παίζουν τόσο ρόλο οι συνθήκες όσο η θέληση κι η πίστη, λίγη τύχη και πολλά διεκπεραιώνονται.
Είδα μαθημένους στις ανέσεις να φολιάζονται και μαθημένους στη φτώχεια πολλούς ν' απογειώνονται.
Βγάζω από μέσα μου τις πέτρες και τις σπάω σε γραμμές, ήμασταν πάντα απλοί, ούτε είδωλα, ούτε φίλε.
Ποιητές, εμπειρίες βγάζω κι εμετούς απ' τις πολλές στροφές που κάναμε στη ζωή...
Δείχνω εμένα τώρα πια κι όχι τους άλλους, βαρέθηκα πολλά ή τα σιχάθηκα.
Δεν ένοιωσα πότε κομμάτι να 'μαι απ' τους μεγάλους, δε το ΄θελα εξάλλου γι' αυτό πάν' στα όρη χάθηκα...
Απόψε λέμ' αντίο κι όποτε νοιώσω ξανά εντάξει, ίσως πουλί δικό μου κάπου εδώ πετάξει.
Να πει τα όποια νέα, να δείξει ν' όποια θέα, συγγνώμη μα δε είν' όλα όπως φαίνονται ωραία...
Ρ Ε Φ Ρ Ε Ν
Συγγνώμη μα δεν είν' όλα όπως φαίνονται ωραία,
δεν έχουν οι σπηλιές και οι κορφές την ίδια θέα.
Απόψε φύγε να σωθείς, χαλάω τη παρέα,
χαλάω τη γιορτή, μαύρο πανί, άσχημα νέα!
Комментарии