«Θαλάσσης, θυμίαμα λιβανομάνναν» Θ. Παν.

Ὠκεανοῦ καλέω νύμφην, γλαυκώπιδα Τηθύν,
κυανόπεπλον ἄνασσαν, εὔτροχα κυμαίνουσαν,
αὔραις ἡδυπνόοισι πατασσομένην περὶ γαῖαν.
θραύουσ’ αἰγιαλοῖσι πέτρῃσί τε κύματα μακρά,
εὐδίοις ἁπαλοῖσι γαληνιόωσα δρόμοισι,
νηυσὶν ἀγαλλομένη, θηροτρόφος, ὑγροκέλευθε,
μῆτερ μὲν Κύπριδος, μῆτερ νεφέων ἐρεβεννῶν,
καὶ πάσης πηγῆς νυμφῶν νασμοῖσι βρυούσης·
κλῦθί μευ, ὦ πολύσεμνε, καὶ εὐμενέουσ’ ἐπαρήγοις,
εὐθυδρόμοις οὖρον νηυσὶν πέμπουσα, μάκαιρα.
. .
Κατά τον Όμηρο, δημιουργός του σύμπαντος ήταν ο Ωκεανός, που είχε για σύζυγο τη Θέτιδα.
Οι Έλληνες φιλόσοφοι της Ιωνίας στις αναζητήσεις τους για την αρχή των όντων εκλαμβάνουν το ύδωρ ως γενεσιουργόν και ζωογόνον παράγοντα.
Κυρίαρχος των θαλασσών ήταν ο Ποσειδών, γιος του Τιτάνα Κρόνου και της γυναίκας του Ρέας, θεός της θάλασσας.
Πολλά νησιά και θαλάσσιες περιοχές οφείλουν την ονομασία τους σε Μυθικούς θεούς και ήρωες: Όπως το Αιγαίο Πέλαγος στον πατέρα του Θησέα Αιγέα, η Πελοπόννησος (που λεγόταν παλιά Αιγιαλεία) στον Αιγιαλέα, το Μυρτώο Πέλαγος στο γιο του Ερμή (ή του Δία) Μυρτίλο, η Ικαρία και το Ικάριο πέλαγος στον Ίκαρο, η Ρόδος στη γυναίκα του Θεού Ήλιου Ρόδη, η Αίγινα και η Σαλαμίνα στις ομώνυμες Νύμφες, κόρες του Ασωπού, η Χίος στην εγγονή του Μίνωα Χιόνα, η Ζάκυνθος στον Ζάκυνθο (γιο του Δάρδανου, βασιλιά της Τροίας), η Κεφαλονιά στον ήρωα Κέφαλο, η Φολέγανδρος στο γιο του Μίνωα Φολέγανδρο, η Μύκονος στον ήρωα Μύκονο, η Ιθάκη στον ήρωα Ίθακο, η Σύμη στην απαχθείσα από το Γλαύκο Σύμη, η Άνδρος στον Άνδρο υιό του Ευρυμάχου κ.τ.λ.
Κρήτη, Κάρπαθος, Πόρος, Σκύρος, Σέριφος, Κέα, Ανάφη, Σύμη, Κως, Νίσυρος, Σάμος, Δήλος, Κύθηρα, Ελαφόνησος, Κύπρος, Ιθάκη
Αρκετές νησιώτικες και παραθαλάσσιες περιοχές συνδέονται με μυθικά πρόσωπα και με γνωστούς μύθους όπως:
Η Κρήτη με το μύθο του Μινώταυρου, ο Ιαπετός με την Κάρπαθο, ο Πόρος, η Σκύρος και η Κρήτη με το Θησέα, η Σέριφος με το μυθικό Περσέα, η Κέα με το Σείριο, η Ανάφη με τον Απόλλωνα (την ανέδυσε από τα βάθη της θάλασσας), η Σύμη με το βασιλιά Νηρέα, ο Πολυβότης με τη Κω και τη Νίσυρο, ο Αγκαίος γιος του Ποσειδώνα με τη Σάμο (ήταν ιδρυτής της), ο Απόλλων με τη Δήλο, η Αφροδίτη με τα Κύθηρα και την Ελαφόνησο (τα διαχώρισε) καθώς και με την Κύπρο, ο Οδυσσέας με την Ιθάκη κ.α.
Στο Ναό του Ποσειδώνα στην αρχαία Κόρινθο φερόταν η Θάλασσα, στη βάση συμπλέγματος του θεού Ποσειδώνα με την Αμφιτρίτη, να κρατά στην αγκαλιά της την κόρη της Αφροδίτη, περιστοιχιζόμενη από τις Νηρηίδες.
Το σύμπλεγμα αυτό ήταν αφιέρωμα του Ηρώδη του Αττικού.
Οι αρχαίοι Έλληνες πίστευαν πως όταν η αύρα δημιουργεί ελαφρύ κυματισμό οι Νηρηίδες από το ανάκτορο του πατέρα τους, αναδυόταν στην επιφάνεια των κυμάτων τραγουδώντας και χορεύοντας με πλήρη αρμονία.
.