«Πρωτογόνου, θυμίαμα σμύρνα» ορφικοί ύμνοι

– Φάνη – Ηρικεπαίου-

Πρωτόγονον καλέω διφυῆ, μέγαν, αἰθερόπλαγκτον,
ᾠογενῆ, χρυσέῃσιν ἀγαλλόμενον πτερύγεσσι,
ταυροβόαν, γένεσιν μακάρων θνητῶν τ’ ἀνθρώπων,
σπέρμα πολύμνηστον, πολυόργιον, Ἠρικεπαῖον,
ἄρρητον, κρύφιον, ῥοιζήτορα, παμφαὲς ἔρνος,
ὄσσων ὃς σκοτόεσσαν ἀπημαύρωσας ὁμίχλην
πάντῃ δινηθεὶς πτερύγων ῥιπαῖς κατὰ κόσμον
λαμπρὸν ἄγων φάος ἁγνόν, ἀφ’ οὗ σε Φάνητα κικλήσκω
ἠδὲ Πρίηπον ἄνακτα καὶ Ἀνταύγην ἑλίκωπον.
ἀλλά, μάκαρ, πολύμητι, πολύσπορε, βαῖνε γεγηθὼς
ἐς τελετὴν ἁγίην πολυποίκιλον ὀργιοφάνταις
…

Τον Πρωτόγονον προσκαλώ, τον διμορφον τον μέγαν πού πλανάται εις τον αιθέρα, πού
έγεννήθη από τα αυγό καί χαίρεται με τα χρυσά πτερά αυτόν πού έχει πρόσωπον ταύρου
και πού εγέννησε τους μακάριους θεούς καί τους θνητούς ανθρώπους,
πού είναι σπέρμα πολυενθύμητον καί εορτάζεται με πολλάς τελετάς. Τον Ηρικεπαίον, τον
απόρρητον, τον απόκρυφον. τον ορμητικόν, το λαμπρό βλαστάρι εσύ πού αφήρεσες την
σκοτεινήν όμίχλην των ματιών,
αφού περιεστράφης με τάς ορμητικάς κινήσεις των πτερύγων σου παντού εις τον
κόσμον καί έφερες λαμπρόν φως αγνόν καί απ' αυτό σε ονομάζω Φάνητα
καί βασιλέα Πρίαπον καί Ανταύνην με τα εύστροφα μάτια. Αλλά συ ο μακάριος, ό
πολυμήχανος ο γόνιμος βάδιζε (πήγαινε) χαρούμενος εις την ίεράν πολυποίκιλον τελετήν
πού γίνεται από εκείνους, πού φανερώνουν (πού γνωρίζουν να τελούν) τάς μυστηριακάς
τελετουργίας.
…

Ο Χρόνος γεννάει τον Αιθέρα. Μέσα στον Αιθέρα γεννιέται το κοσμικό Ασημένιο Αυγό (ωόν αργύφεον), μέσα από το οποίο φάνηκε-φανερώθηκε ο Φάνης. Ο Φάνης (ή Έρως, ή Ηρικεπαίος, ή Πρωτογενής Φαέθων) είχε διπλό φύλο, χρυσά φτερά και τέσσερα κεφάλια: ταύρου, λιονταριού, φιδιού, κριαριού.
Μέσα στον Φάνη υπάρχουν τρεις «φορείς» που η μία προεξέχει από την άλλη: Ιερή Νύχτα, Σωφροσύνη και Δικαιοσύνη. Οι πρώτοι που γεννήθηκαν από τον Φάνη ήταν ο Ουρανός και η Γη (Ορφικά Ανέκδοτα Αποσπάσματα 7). Το σύμπαν, αρχικά, κυβερνούσε η τριάδα, ώσπου η βασιλεία πέρασε στον Ουρανό (Ορφικά Αποσπάσματα 20).
Η Γαία γέννησε τον Ουρανό. Ο Ουρανός απέκτησε μαζί της τους Τιτάνες. Επειδή, όμως, ο Ουρανός έστειλε τους Κύκλωπες (γιους της Γαίας) στον Κάτω Κόσμο, η Γαία πείθει τους Τιτάνες να επιτεθούν στον πατέρα τους. Έτσι λοιπόν, ο Κρόνος με ένα δρεπάνι έκοψε τα γεννητικά όργανα του Ουρανού και τα πέταξε στην θάλασσα –έτσι γεννήθηκαν οι Ερινύες: Αληκτώ, Τισιφόνη και Μέγαιρα. Όταν γεννήθηκε ο Δίας και αφού μεγάλωσε και ανδρώθηκε, εξόρισε τον Κρόνο. Κάποια στιγμή αργότερα, ο Δίας κατάπιε τον Φάνη «και τα πάντα γεννήθηκαν εντός του Διός» (Ορφικά Ανέκδοτα Αποσπάσματα 11)
(Σπύρος Μακρής)