Δ. Παπαδιαμάντης: Το Πραξικόπημα που δεν έγινε: Φεβρουάριος 1956

Η Περιφερειακή Ενότητα Αργολίδας, ο Σύνδεσμος Φιλολόγων Αργολίδας και η Κοινωφελής Επιχείρηση του Δήμου Άργους-Μυκηνών συνδιοργάνωσαν Διεθνές Επιστημονικό Συνέδριο το Σαββατοκύριακο 16-17 Δεκεμβρίου 2017 με τίτλο "Στρατιωτικές Επεμβάσεις και Δικτατορίες στην Ελλάδα" με τη συμμετοχή κορυφαίων Πανεπιστημιακών Διδασκάλων και Ειδικών Ερευνητών.

Το Συνέδριο πραγματοποιήθηκε στην Αίθουσα Τέχνης και Πολιτισμού "Μέγας Αλέξανδρος" στο Άργος και αφιερώθηκε στη μνήμη του κορυφαίου ιστορικού Σπύρου Ασδραχά, ο οποίος έφυγε από τη ζωή στις 11 Δεκεμβρίου 2017.

Ο κ. Παπαδιαμάντης, Διδάκτωρ του ΕΚΠΑ, αναφέρθηκε σε μια λιγότερο γνωστή πτυχή της Ιστορίας, την πιθανότητα να μην διεξάγονταν οι εκλογές του 1956, λόγω του φόβου μήπως η Αριστερά καταστεί συνιστώσα της κυβερνητικής πλειοψηφίας, εφόσον η "Δημοκρατική Ένωσις" κέρδιζε τις εκλογές.

Περίληψη της εισήγησης

Τον Νοέμβριο του 1952 το κόμμα του Ελληνικού Συναγερμού πέτυχε σαρωτική νίκη και εξασφάλισε τεράστια κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Στο πρόσωπο του αρχηγού του, Στρατάρχη Αλέξανδρου Παπάγου συνδυαζόταν η πολιτική ισχύς με την στρατιωτική εξουσία, καθώς το κύρος του Παπάγου στον Στρατό ήταν παντοδύναμο. Στο εσωτερικό του στρατεύματος εξακολουθούσε να υφίσταται και να ισχυροποιείται ο Ιερός Δεσμός Ελλήνων Αξιωματικών (Ι.Δ.Ε.Α.) που ήταν ολόθερμα παπαγικός. Τρία χρόνια μετά όμως η κατάσταση ήταν εντελώς διαφορετική: ο Παπάγος απεβίωσε αφήνοντας κενό εξουσίας, που καλύφθηκε με το διορισμό του Κ. Καραμανλή στην πρωθυπουργία. Ο Καραμανλής σταδιακά οδήγησε τη χώρα σε εκλογές, στις οποίες για διάφορους λόγους διαμορφώθηκε ένα μεγάλο αντιπολιτευτικό μέτωπο, η «Δημοκρατική Ένωσις», στην οποία συμπεριλήφθηκαν το Κέντρο, η Αριστερά και κάποιες δεξιές ομάδες. Αυτή η συνεργασία αμφισβητούσε μία από τις βασικές αντιλήψεις της μετεμφυλιακής Ελλάδας, ότι η Αριστερά έπρεπε να είναι πολιτικά απομονωμένη και αποκλεισμένη από την άσκηση της εξουσίας.

Στόχος λοιπόν της παρούσας ανακοίνωσης θα είναι η ανάλυση των γεγονότων από τον θάνατο του Παπάγου (Οκτώβριος 1955) ως τις εκλογές του Φεβρουαρίου του 1956, οπότε τόσο στο προσκήνιο όσο και στο παρασκήνιο μια ενδεχόμενη δικτατορική επέμβαση του Στρατού αποτέλεσε θέμα έντονων διεργασιών. Επιπλέον, θα πραγματοποιηθεί μια προσέγγιση των ζυμώσεων στο στράτευμα, την πολιτική τάξη και τα Ανάκτορα που οδήγησαν στην (τελικά) ομαλή πολιτική εξέλιξη. Τέλος, θα επιχειρηθεί μια σύγκριση μεταξύ των δεδομένων του 1956 και εκείνων του 1967, ώστε να καταδειχθεί τι οδήγησε στην αποφυγή της δικτατορίας την πρώτη φορά και τι στην επιβολή της τη δεύτερη.