filmov
tv
Ο Καραμανλής απευθύνεται στη Βουλή για πρώτη φορά ως πρωθυπουργός: Οκτώβριος 1955

Показать описание
Ο Κ. Καραμανλής πλέκει στη Βουλή το εγκώμιο του θανόντος Στρατάρχη Αλεξάνδρου Παπάγου, τον οποίο διαδέχτηκε στην πρωθυπουργία.
Ο Καραμανλής εντάχθηκε στο κόμμα του Ελληνικού Συναγερμού του στρατάρχη Α. Παπάγου το 1951 και ανέλαβε διάφορες κυβερνητικές θέσεις με τελευταία πριν γίνει πρωθυπουργός αυτή του υπουργού των Συγκοινωνιών και συγχρόνως και των Δημοσίων Έργων . Το 1955 μετά το θάνατο του Παπάγου ο βασιλιάς Παύλος ανέθεσε στον Καραμανλή τον σχηματισμό κυβέρνησης. Η επιλογή Καραμανλή δεν είναι δυσεξήγητη. Ο Μακεδόνας πολιτικός ήταν ένας από τους πρωταγωνιστές της διάσπασης του Λαϊκού Κόμματος που τελικά οδήγησε στη δημιουργία ενός νέου συντηρητικού κομματικού πόλου του «Ελληνικού Συναγερμού» του Α.Παπάγου. Στο υπουργείο που ανέλαβε εργάστηκε σκληρά, ενώ η υπόθεση της εκδίωξης των τραμ και της αγγλικής εταιρείας Πάουερ που είχε την εκμετάλλευσή τους, τον έκαναν ιδιαίτερα δημοφιλή στο λαό. Η παρουσία του στην πολιτική σκηνή ήταν πλέον αξιοσημείωτη, ενώ, αντίθετα, με τον Στεφανόπουλο και τον Κανελλόπουλο αποτελούσε μια νέα «πρόταση». Επομένως, η επιλογή του δεν μπορεί να θεωρηθεί ούτε σκάνδαλο ή εκτροπή, αφού η ανάθεση του σχηματισμού κυβέρνησης σε πρόσωπο προερχόμενο από την πλειονοψηφία προβλεπόταν από τα άρθρα 30 και 31 του Συντάγματος 1952. Βέβαια σε όλα αυτά υπάρχει ο αντίλογος: Ένα δημοσίευμα της εφημερίδας «ΝΕΟΛΟΓΟΣ» των Πατρών, το Δεκέμβριο του 1958, με συντάκτη τον τέως διευθυντή του πολιτικού γραφείου του Π.Πιπινέλη, Σωτηρόπουλο, αποκάλυπτε την ύπαρξη μνημονίου –δίκην προσυμφώνου ανάληψης εξουσίας μετά το θάνατο του Παπάγου– που είχε συνταχθεί το Σεπτέμβριο του 1955, δηλαδή πριν από το θάνατο του στρατάρχη, που περιλάμβανε τις υποχρεώσεις του Καραμανλή, μετά την ανάληψη της εξουσίας, για επίλυση του Κυπριακού με βάση προδιαγεγραμμένο σχέδιο. Την ύπαρξη του μνημονίου δεν αρνήθηκε ο Καραμανλής, εξηγώντας παράλληλα ότι επρόκειτο για ανεπίσημες και προσωπικές υποδείξεις του Πιπινέλη, χωρίς κανένα δεσμευτικό χαρακτήρα, κάτι εξάλλου που ισχυρίστηκε και ο ίδιος ο Πιπινέλης. Το ερώτημα το οποίο ανακύπτει από όλα αυτά είναι γιατί ενώ ο Παπάγος ήταν βαριά άρρωστος ο Πιπινέλης έκρινε σκόπιμο να στείλει το μνημόνιο στον υπουργό Δημόσιων Έργων και Συγκοινωνίας και όχι σε έναν από τους αντιπροέδρους της κυβέρνησης, και μάλιστα στον Στέφανο Στεφανόπουλο, ο οποίος ήταν και υπουργός Εξωτερικών.
Ο Καραμανλής προχώρησε στην ίδρυση της Εθνικής Ριζοσπαστικής Ενώσεως (ΕΡΕ) και στη διενέργεια εκλογών το Φεβρουάριο του 1956 (ψήφισαν για πρώτη φορά οι γυναίκες) στις οποίες αναδείχτηκε νικητής (ίσχυσε το περίφημο «τριφασικό» εκλογικό σύστημα και στις εκλογές αυτές ο Καραμανλής αντιμετώπισε τη Δημοκρατική Ένωση ένα ευρύτατο συνασπισμό κομμάτων που περιλάμβανε το Λαϊκό Κόμμα, τους Φιλελευθέρους, την ΕΠΕΚ, το Αγροτικό Κόμμα, το Δημοκρατικό, τη Φιλελεύθερη Δημοκρατική Ένωση και την ΕΔΑ).
Ο Καραμανλής εντάχθηκε στο κόμμα του Ελληνικού Συναγερμού του στρατάρχη Α. Παπάγου το 1951 και ανέλαβε διάφορες κυβερνητικές θέσεις με τελευταία πριν γίνει πρωθυπουργός αυτή του υπουργού των Συγκοινωνιών και συγχρόνως και των Δημοσίων Έργων . Το 1955 μετά το θάνατο του Παπάγου ο βασιλιάς Παύλος ανέθεσε στον Καραμανλή τον σχηματισμό κυβέρνησης. Η επιλογή Καραμανλή δεν είναι δυσεξήγητη. Ο Μακεδόνας πολιτικός ήταν ένας από τους πρωταγωνιστές της διάσπασης του Λαϊκού Κόμματος που τελικά οδήγησε στη δημιουργία ενός νέου συντηρητικού κομματικού πόλου του «Ελληνικού Συναγερμού» του Α.Παπάγου. Στο υπουργείο που ανέλαβε εργάστηκε σκληρά, ενώ η υπόθεση της εκδίωξης των τραμ και της αγγλικής εταιρείας Πάουερ που είχε την εκμετάλλευσή τους, τον έκαναν ιδιαίτερα δημοφιλή στο λαό. Η παρουσία του στην πολιτική σκηνή ήταν πλέον αξιοσημείωτη, ενώ, αντίθετα, με τον Στεφανόπουλο και τον Κανελλόπουλο αποτελούσε μια νέα «πρόταση». Επομένως, η επιλογή του δεν μπορεί να θεωρηθεί ούτε σκάνδαλο ή εκτροπή, αφού η ανάθεση του σχηματισμού κυβέρνησης σε πρόσωπο προερχόμενο από την πλειονοψηφία προβλεπόταν από τα άρθρα 30 και 31 του Συντάγματος 1952. Βέβαια σε όλα αυτά υπάρχει ο αντίλογος: Ένα δημοσίευμα της εφημερίδας «ΝΕΟΛΟΓΟΣ» των Πατρών, το Δεκέμβριο του 1958, με συντάκτη τον τέως διευθυντή του πολιτικού γραφείου του Π.Πιπινέλη, Σωτηρόπουλο, αποκάλυπτε την ύπαρξη μνημονίου –δίκην προσυμφώνου ανάληψης εξουσίας μετά το θάνατο του Παπάγου– που είχε συνταχθεί το Σεπτέμβριο του 1955, δηλαδή πριν από το θάνατο του στρατάρχη, που περιλάμβανε τις υποχρεώσεις του Καραμανλή, μετά την ανάληψη της εξουσίας, για επίλυση του Κυπριακού με βάση προδιαγεγραμμένο σχέδιο. Την ύπαρξη του μνημονίου δεν αρνήθηκε ο Καραμανλής, εξηγώντας παράλληλα ότι επρόκειτο για ανεπίσημες και προσωπικές υποδείξεις του Πιπινέλη, χωρίς κανένα δεσμευτικό χαρακτήρα, κάτι εξάλλου που ισχυρίστηκε και ο ίδιος ο Πιπινέλης. Το ερώτημα το οποίο ανακύπτει από όλα αυτά είναι γιατί ενώ ο Παπάγος ήταν βαριά άρρωστος ο Πιπινέλης έκρινε σκόπιμο να στείλει το μνημόνιο στον υπουργό Δημόσιων Έργων και Συγκοινωνίας και όχι σε έναν από τους αντιπροέδρους της κυβέρνησης, και μάλιστα στον Στέφανο Στεφανόπουλο, ο οποίος ήταν και υπουργός Εξωτερικών.
Ο Καραμανλής προχώρησε στην ίδρυση της Εθνικής Ριζοσπαστικής Ενώσεως (ΕΡΕ) και στη διενέργεια εκλογών το Φεβρουάριο του 1956 (ψήφισαν για πρώτη φορά οι γυναίκες) στις οποίες αναδείχτηκε νικητής (ίσχυσε το περίφημο «τριφασικό» εκλογικό σύστημα και στις εκλογές αυτές ο Καραμανλής αντιμετώπισε τη Δημοκρατική Ένωση ένα ευρύτατο συνασπισμό κομμάτων που περιλάμβανε το Λαϊκό Κόμμα, τους Φιλελευθέρους, την ΕΠΕΚ, το Αγροτικό Κόμμα, το Δημοκρατικό, τη Φιλελεύθερη Δημοκρατική Ένωση και την ΕΔΑ).