Βασίλης Βέτσος ~ Έρως ανίκατε μάχαν

Στου Θωμά τα Πλατανίδια - "Κοροβίνεια" 2015 Δ'

ΕΡΩΣ ΑΝΙΚΑΤΕ ΜΑΧΑΝ
Έρωτα ανίκητε εσύ στη μάχη
Έρωτα που ορμάς και σπέρνεις τα πάθη
Στα μάγουλα της κόρης τ' αφράτα ξενυχτάς
Σε θάλασσες στεριές παραπατάς
Κανείς δεν την γλιτώνει θανάτου δοξαριά
Αθάνατη μανία φωλιάζεις στα κορμιά
Συ που των δίκαιων το νου ξελογιάζεις
και στην τρέλα τον σπρώχνεις
Συ που ταράζεις το αίμα τους
Tο σόι τους σέρνεις τον όλεθρο
Κι αρπάζουν φωτιά της νύφης τα βλέφαρα
τα εύφλεκτα του έρωτα πέπλα
Μια παρτίδα εξουσίας πανάρχαια
την παίζεις στα δάχτυλα, Αφροδίτη.

ΑΣΦΟΔΕΛΟΙ
Εντέλει, ένας κοινός θνητός είν' ο μάγος έρωτας. Ένας ψεύτης, αθάνατος, πιασμένος στα πράσα της άρνησης. Μόνη αλήθεια, τα προειδοποιητικά ραντεβού με την άβυσσο, στις αναπόφευκτες αναχωρήσεις των θείων ονείρων μας. Εκεί που το αίμα, αντί για καρδιά, της ψυχής τους μπαξέδες ραντίζει με δάκρυα χαράς, καλοκαίρια αράδα, σπαρταράνε στα χέρια μας, φτυαράκια, τσουγκράνες, ασβέστες, ν' ασπρίζουν των πεύκων τις θύμησες, τα μάτια να κλέβουν απ' το χρώμα της θάλασσας, του ήλιου μαλλιά να φοράμε, δυο γαϊδάρων άχυρα, να τρώμε αχώριστοι, της μέθης τα ευλύγιστα τόξα εις τον αφρόν της άποψης, το κύμα να παίρνει εκδίκηση απ' της αγάπης τα δύσπεπτα λόγια, δόκιμοι κούκλοι, μπεμπούλες αφράτες, φρουτόκρεμες, μπανάνες εκτός εποχής, σοκολάτες, λαγοί, συναγρίδες, φωτοσύνθεση ρουφάνε τα μάγουλα, φουσκώνει ο φθόνος, γελούν τα μουστάκια μας, ατέλειωτη πλάκα λιαστή, κουμάρια, βάρκες, ποδήλατα, κατσίκες, αμπέλια, γλάροι, δολώματα, λεύκα, τοκμάκια, νησιά, σκαραβαίοι, χταπόδια, κουκούλες, τ' αμέτρητα κάστρα μας, καρπούζια πεπόνια να σφάζονται, ασφοδελοί σουβλίζουν φεγγάρια, γυαλίζουνε τ' άστρα στα μάτια μας, κεράκια σ' ανύποπτους τάφους, αντιφέγγουν στα σύννεφα, το δάκρυ μηλοροδάκινο, λιακάδα να τρώμε στο άπειρο, μέλι και γάλα, χαρμολύπες να πίνουμε, πασχαλιές να μας παίζουν στα γόνατα.