filmov
tv
Παραλλαγές Θανάτου

Показать описание
Η Άλκηστις Πουλοπούλου και ο Χρήστος Λούλης μιλούν στην κάμερα του ελcTV για την παράσταση «Παραλλαγές Θανάτου» που ανεβαίνει στο θέατρο Πορεία από τις 12 Δεκεμβρίου 2013 σε σκηνοθεσία Γιάννη Χουβαρδά.
Ο Γιάννης Χουβαρδάς, στην πρώτη του σκηνοθεσία επί ελληνικού εδάφους μετά την ολοκλήρωση της θητείας του στο Εθνικό Θέατρο, ασχολείται για δεύτερη φορά με έργο του Γιον Φόσσε, του Νορβηγού θεατρικού συγγραφέα που αποτελεί φαινόμενο για το παγκόσμιο θέατρο.
Oι Παραλλαγές Θανάτου (2002) είναι μια αλληγορία για την αγάπη, τη ζωή, τη γέννηση και τον θάνατο και παρουσιάζονται με τους Νίκο Καραθάνο, Χρήστο Λούλη, Γιάννο Περλέγκα, Άλκηστη Πουλοπούλου, Μαρία Πρωτόπαπα, Λυδία Φωτοπούλου σ' ένα τετράγωνο κομμάτι πάγου μέσα σε ένα πουθενά.
Η αυτοκτονία μιας νέας γυναίκας γεννάει βασανιστικά ερωτήματα στους γονείς της, που αρνούνται να αποδεχτούν το γεγονός: Γιατί το έκανε; Ποιες οι συνέπειες της πράξης της στον οικογενειακό περίγυρο; Τι είναι ο θάνατος; Τι φέρνει μαζί του; Πόσο μοιάζουν η ζωή και ο θάνατος και πόσο κοντά ή πόσο μακριά βρίσκονται μεταξύ τους;
στο Θέατρο Πορεία με τους Νίκο Καραθάνο, Χρήστο Λούλη, Γιάννο Περλέγκα, Άλκηστη Πουλοπούλου, Μαρία Πρωτόπαπα, Λυδία Φωτοπούλου σ' ένα τετράγωνο κομμάτι πάγου μέσα σε ένα πουθενά.
Το έργο εκτυλίσσεται ως ένα ψυχογράφημα της διαδικασίας που ακολουθούν οι γονείς για να φτάσουν στις απαντήσεις. Παρόλο που ο Φόσσε τοποθετεί στο κέντρο της ιστορίας του τον θάνατο, και μάλιστα ενσαρκωμένο από ηθοποιό, στην πραγματικότητα μιλάει για την αγάπη ως απαραίτητη προϋπόθεση για τη γέννηση ανθρώπινης ζωής.
Η γλώσσα του έργου, μινιμαλιστική αλλά καθημερινή και ποιητική, ρεαλιστική και μεταφορική, αποκαλύπτεται ως μια μουσική παρτιτούρα από παύσεις, επαναλήψεις, ανολοκλήρωτες φράσεις, αιχμηρά νοήματα, που δημιουργούν ένα ρυθμό ειρωνικά αντιστικτικό προς την έλλειψη επικοινωνίας που χαρακτηρίζει τη σχέση των δύο γονέων.
Το γλωσσικό περιβάλλον του έργου συμπληρώνεται ιδανικά από την περιγραφή ενός βόρειου καιρικού σκηνικού, όπου κυριαρχούν το σκοτάδι, η βροχή, ο άνεμος, η θαλασσοταραχή, το κρύο.
Ο Γιάννης Χουβαρδάς, στην πρώτη του σκηνοθεσία επί ελληνικού εδάφους μετά την ολοκλήρωση της θητείας του στο Εθνικό Θέατρο, ασχολείται για δεύτερη φορά με έργο του Γιον Φόσσε, του Νορβηγού θεατρικού συγγραφέα που αποτελεί φαινόμενο για το παγκόσμιο θέατρο.
Oι Παραλλαγές Θανάτου (2002) είναι μια αλληγορία για την αγάπη, τη ζωή, τη γέννηση και τον θάνατο και παρουσιάζονται με τους Νίκο Καραθάνο, Χρήστο Λούλη, Γιάννο Περλέγκα, Άλκηστη Πουλοπούλου, Μαρία Πρωτόπαπα, Λυδία Φωτοπούλου σ' ένα τετράγωνο κομμάτι πάγου μέσα σε ένα πουθενά.
Η αυτοκτονία μιας νέας γυναίκας γεννάει βασανιστικά ερωτήματα στους γονείς της, που αρνούνται να αποδεχτούν το γεγονός: Γιατί το έκανε; Ποιες οι συνέπειες της πράξης της στον οικογενειακό περίγυρο; Τι είναι ο θάνατος; Τι φέρνει μαζί του; Πόσο μοιάζουν η ζωή και ο θάνατος και πόσο κοντά ή πόσο μακριά βρίσκονται μεταξύ τους;
στο Θέατρο Πορεία με τους Νίκο Καραθάνο, Χρήστο Λούλη, Γιάννο Περλέγκα, Άλκηστη Πουλοπούλου, Μαρία Πρωτόπαπα, Λυδία Φωτοπούλου σ' ένα τετράγωνο κομμάτι πάγου μέσα σε ένα πουθενά.
Το έργο εκτυλίσσεται ως ένα ψυχογράφημα της διαδικασίας που ακολουθούν οι γονείς για να φτάσουν στις απαντήσεις. Παρόλο που ο Φόσσε τοποθετεί στο κέντρο της ιστορίας του τον θάνατο, και μάλιστα ενσαρκωμένο από ηθοποιό, στην πραγματικότητα μιλάει για την αγάπη ως απαραίτητη προϋπόθεση για τη γέννηση ανθρώπινης ζωής.
Η γλώσσα του έργου, μινιμαλιστική αλλά καθημερινή και ποιητική, ρεαλιστική και μεταφορική, αποκαλύπτεται ως μια μουσική παρτιτούρα από παύσεις, επαναλήψεις, ανολοκλήρωτες φράσεις, αιχμηρά νοήματα, που δημιουργούν ένα ρυθμό ειρωνικά αντιστικτικό προς την έλλειψη επικοινωνίας που χαρακτηρίζει τη σχέση των δύο γονέων.
Το γλωσσικό περιβάλλον του έργου συμπληρώνεται ιδανικά από την περιγραφή ενός βόρειου καιρικού σκηνικού, όπου κυριαρχούν το σκοτάδι, η βροχή, ο άνεμος, η θαλασσοταραχή, το κρύο.