Το άγχος στις Πανελλήνιες αλλά και γενικώς. Τι να κάνετε για αρχή

[Wild_Buggy]

Πολύ σωστά! Εμείς κάνουμε την προσπάθειά μας και ότι είναι να γίνει θα γίνει. Και αν δεν γίνει, κάτι άλλο θα βρούμε να κάνουμε που μπορεί τελικά να το αγαπήσουμε και πιο πολύ.

[ΑθηναΜ-ημ]

Χαίρετε 👋 👋 👋 Δημήτρη και Ντανα 😀 😀 😊 🤗

[evaangelou]

Συμφωνώ απόλυτα με όλα όσα λέτε! Σας ευχαριστώ!

[dimitriskanellopoulos]

Ο, τι και αν κάνουμε στη ζωή μας (Πανελλαδικές κ.α.) απαιτεί πρωτίστως ηρεμία ψυχής κ ποιοτική εκγύμναση/αναβολή της προσπάθειας...

[Grigoris-M]

Καλημέρα.
Ευχαριστούμε για τον χρόνο που διαθέτεις για εμάς.

[κωσταςτατουλης]

Το 2017 έδωσα πανελλήνιες αφού του είχα τελειώσει το τετραετές ΕΠΑΛ ήμουν τότε 55 ετών. Δεν είχα άγχοςδεν αντιμετώπισα ψυχολογικό πρόβλημα, και, δεν ήμουν προετοιμασμένος καθόλου. Στα τέσσερα μαθήματα που έδωσα τα τρία τα είχα. Με σκοπό την εμπειρία πήγα τέσσερα πρωινά . Έξω από τά κάγκελα γονείς με εμφανή τα συμπτώματα ανησυχίας και άγχους περίμεναν τα παιδιά τους -. έκαναν παρέα στα παιδιά που έγραφαν. Αυτά που είδα στους γονείς των παιδιών στα ίδια τα παιδιά θα μου μείνουν αξέχαστα σε όλη μου τη ζωή. Δάκρυα κλαψουρίσματα αυτά που συμβαίνουν έξω από τα κάγκελα των σχολείων όταν δίνονται πανελλαδικές. Ψιλό λιποθυμίες κλπ. Εγώ την καθάρισα άνετα πέρασα . Και τώρα στα 59 μου τελείωσα το άγχος και τα προβλήματα τα αντιμετώπισα όταν έδινα Μαθήματα της σχολής μου, , εκεί είχα πραγματικά άγχος πολύ πάρα πολύ.
Τώρα ήσυχα πήρα το πτυχίο και όλα οκ.

[spiroskatsas]

Γεια σου Δημήτρη, ευχαριστούμε. Τι γνώμη έχεις για την τεχνική Pomodoro; (25 λεπτά απασχόληση και 5 λεπτά διάλειμμα). Βέβαια οι βέλτιστες αναλογίες πιστεύω διαφέρουν από άνθρωπο σε άνθρωπο, αλλά θα ήθελα να ακούσω και τη δική σου γνώμη. Παρεμπιπτόντως έχεις απόλυτο δίκιο, εγώ προσωπικά είχα κοπεί παλιά στην πτυχιακή του μεταπτυχιακού (εξωτερικό βέβαια, που έχουν πιο "βαρβάτες" πτυχιακές) και τελικά δεν ολοκλήρωσα το μεταπτυχιακό μου, τουλάχιστον δεν το πήρα σαν Μάστερ. Τότε προσωπικά είχα στεναχωρηθεί πολύ για το γεγονός ("χαμένος" χρόνος και λεφτά), τώρα πια με νοιάζει ελάχιστα ή και καθόλου θα έλεγα. Γιατί τελικά μετά αποφάσισα να ακολουθήσω μια επαγγελματική πορεία που δεν θα μου χρειαζόταν, παρόλο που το χαρτί ήταν από "Τοπ" πανεπιστήμιο του Εξωτερικού. Και επίσης τώρα γνωρίζω πολλά περισσότερα πράγματα για το πώς λειτουργεί ο νους και γενικά το Σύμπαν. Εννοώ σε σχέση με τότε, γιατί πάντα γνωρίζουμε ελάχιστα σχετικά με το Όλον. Τα λάθη χρειάζονται για την εξέλιξη. Σε ένα "παράλληλο σύμπαν" ίσως να είχα πάρει κανονικά το Μαστερ, κατάφερνα να μείνω στο εξωτερικό με μια δουλειά με περισσότερο "κύρος", έναν παχυλό μισθό και με ό, τι αυτό συνεπάγεται, όμως δεν μπορούμε να γνωρίζουμε, ίσως ολικά δε θα ήταν κάτι καλύτερο.

[katiadimitroulaki]

Πως γίνεται να μην έχουμε προσδοκίες και να βιώνουμε μόνο την διαδικασία;;;