Η πιο πολύτιμη ερώτηση για το άγχος του παιδιού μου στις πανελλήνιες

Ποια είναι η ερώτηση του ενός εκατομμυρίου που δεν κάνουμε όταν παιδιά μας είναι αγχωμένα για τις Πανελλήνιες; Για την ακρίβεια για τον οποιοδήποτε που έχει άγχος;

[ΕλένηΣαχπαζίδου]

Ντανα μας τι καλά που σε βλέπουμε. Να βγαίνεις συχνότερα. Μας κάνεις καλό!

[Joanna-gcjh]

Δημητρη Ντάνα είστε υπέροχοι. Χαίρομαι που η ιστορία μου σας άρεσε και την αξιοποιήσατε. Δεν είμαι φοιτήτρια. Είμαι δικηγόρος εδώ και πολλά χρόνια και στα τέλη Μαρτίου που μας πέρασε έκλεισα τα 50... Μάλιστα! Αλλά ακόμα βλέπω που και που εφιάλτες σχετικά με τις Πανελλήνιες για όλους τους λόγους που είπα και που εσείς εξηγήσατε . Πολλά φιλία

[ΒΑΣΩΜΑΝΔΩΡΑ]

Υπέροχη μέσα από τις ζωές των παιδιών μας..
Οδυνηρό για όλους...Αγάπη

[paraskeuigkournelou]

Τι γλυκιά που είναι η Ντανα.. Καλέ μου σας χαιρομαι.. 🌹🌹🌹

[ΑθηναΜ-ημ]

Χαίρετε 👋 👋 👋 Δημήτρη κ 😌 😊 Αν ξέρατε μόνο το καλό που Πάντα νιώθω ότι μιλάτε μαζί, νιώθω την παρουσία της Ωστόσο αυτό το video είναι το 😌 😊 Να είσαστε πάντα καλά με όλα τα καλά σας Σας ευχαριστώ πάρα

[fireflyearth]

Καλησπέρα Δημήτρη και Ντάνα. Κατ' αρχάς σας ευχαριστώ πολύ που ασχοληθήκατε με το θέμα. Είμαι η μαμά που έκανε την ερώτηση, στο πως μπορώ να βοηθήσω την κόρη μου, η οποία αγχώνεται με τις πανελλήνιες. Εννοείται πως αυτά που είπατε δεν τα εκλαμβάνω ως προσωπικά. Και πως Θα μπορούσα άλλωστε μια και πράττω αυτά ακριβώς που είπε η Ντάνα, απ' όταν η κόρη μου άρχισε ν' αντιλαμβάνεται το γύρω περιβάλλον. Χαμογελώ λίγο τώρα που σας γράφω, γιατί σκέφτομαι πως η μικρή μου μεταδίδει το άγχος της, καθότι εγώ δε θέλω να γίνει κάτι (δικηγόρος, γιατρός, κομμώτρια, ξεναγός) γιατί ΗΔΗ ΕΙΝΑΙ αυτό το κάτι. Όταν όμως είσαι χωρισμένη, δεν μπορείς να ορίσεις τι θα μεταφέρει ο άλλος γονέας στο παιδί, ο οποίος την πιέζει να γίνει κάτι, να γράψει καλά μπλα μπλα μπλα! Όπως καταλαβαίνετε, κάπου εκεί χαλάει η σούπα και η ψυχολογία της. Όντως της είπα ότι δεν είναι η συντέλεια του κόσμου και προσπαθώ να της εξηγήσω πως η ζωή έχει άπειρες επιλογές, που ούτε καν εμείς οι ίδιοι δεν τις γνωρίζουμε. Ούτε πορτοκαλάδες, ούτε κεριά, ούτε πίεση, ούτε τίποτε... Γνωρίζω πως ο καθένας μας βρίσκει το δρόμο του. Όταν τη ρωτώ αν μπορώ να βοηθήσω και μου απαντάει αρνητικά, την αφήνω παντελώς στην ησυχία της (χωρίς πορτοκαλάδες χαχαχα), μέχρι να νιώσει η ίδια έτοιμη να μου μιλήσει. Όταν με ρωτάει για το αν θα πρέπει να κάνει κάτι (π.χ. να τα ξαναβρεί με το αγόρι της), της απαντώ να κάνει αυτό που νιώθει και που θέλει. "Κι αν δεν πάει καλά;" με ρωτάει. "Με το ν' αναρωτιέσαι, δε θα μάθεις ποτέ! Κάνε αυτό που νιώθεις, ακόμη κι αν δεν πάει καλά, θα είσαι σίγουρη ότι το προσπάθησες και στην τελική δε θα μείνεις με την απορία στα 40 σου: τι θα είχε γίνει αν εγώ τότε...". Η αλληλεπίδραση γονέα-παιδιού είναι μια χαρούμενη μάθηση και για τους δυο.
Συγνώμη για το μακροσκελές σεντόνι. Να είστε πάντα καλά, να ξέρετε πως με βοηθάει πολύ να σας ακούω και μεταφέρετε μια γλυκύτητα στην καρδιά μου <3

Υ.Γ. Ως γονείς πρέπει ν' αφήνουμε τα παιδιά μας να κάνουν τις επιλογές ΤΟΥΣ, όσο μικρά κι αν είναι, ακόμη κι αν πιστεύουμε πως πρόκειται να πληγωθούν! Το μόνο χρέος μας απέναντί τους, είναι μια μεγάλη αγκαλιά (όποτε το θελήσουν).

Υ.Γ.2. Ένα ποίημα από Kahlil Gibran

Τα παιδιά μας δεν είναι δικά μας παιδιά.
Είναι οι γιοι και οι κόρες της λαχτάρας της Ζωής για τον εαυτό της.
Έρχονται μέσα από σας, αλλά όχι από σας.
Και παρόλο που είναι μαζί σας, δεν σας ανήκουν.
Μπορείτε να τους δώσετε την αγάπη σας, αλλά όχι τις σκέψεις σας.
Γιατί έχουν τις δικές τους σκέψεις.
Μπορείτε να στεγάσετε το σώμα τους αλλά όχι την ψυχή τους.
Γιατί η ψυχή τους κατοικεί στο σπίτι του αύριο, που σεις δεν μπορείτε να επισκεφθείτε, ούτε στα όνειρά σας.
Μπορείτε να προσπαθείτε να είστε σαν κι αυτά, αλλά μην επιδιώκετε να τα φτιάξετε σαν και σας.

Γιατί η ζωή δεν πάει προς τα πίσω, ούτε παραμένει στο χθες.
Είστε το τόξο απ’ όπου τα παιδιά σας, σαν ζωντανά βέλη, εκτοξεύονται προς τα μπρος.
Ο τοξότης βλέπει τον στόχο πάνω στο μονοπάτι του απείρου και σας λυγίζει με τη δύναμή του ώστε τα βέλη του να πάνε ταχύτατα και μακριά.
Ας είναι το λύγισμά σας στο χέρι του τοξότη για χαρά.
Γιατί όπως αυτός αγαπά το βέλος που πετά, έτσι αγαπά και το τόξο που είναι σταθερό

[ariariri]

το προωθώ στο facebook ! εξαιρετικο βιντεο !!

[nicolettaagelastopoulou]

Καλήσπερα σας ! Θα ήθελα να σας ρωτήσω αν μπορούμε να βλέπουμε και να ακούμε την Ντανα συχνότερα ! Είναι υπέροχη και cool μαζί !

[John-wfnd]

Εμναι φοιτητής εργοθεραπειας στο τελευταίο έτος + 1 έτος που έμεινα μεταξεταστεος απο ενα μάθημα (γιατι είναι κολλέγιο). Σύνολο 5 χρόνια αγωνίας και πάλης με τον εαυτό μου για να τα καταφέρω. Όλα αυτά τα χρόνια πλήρωνα απο το υστέρημά μου αυτή την τόσο εκείνη σχολή, και επηρεασμένος από τον πατέρα μου να επιλέξω αυτή την ειδικότητα, ενώ στην αρχή δεν την ήθελα.

Τώρα είμαι στο τέλος και προσπαθώ πάλι με το άγχος και τον χρόνο να με έχει πάρει από κάτω. Συνεχώς στο μυαλό μου έρχονται σκέψεις αποτυχίας και τι θα γίνει αν με πετάξει η σχολή λογο ανικανότητας να τελειώσω κλπ.

Ωστόσο ακούγοντας εσάς ένιωσα πραγματικά καλύτερα, εσείς και η Ντανα ειδικά με βοήθησε να νιώσω μια ζεστασιά ανθρώπινη. Και μου εμφυτεύσατε την σκέψη ότι, είτε τελειωσω, είτε δεν τελειώσω αυτή την σχολή. Πάλι ο στόχος ίδιος θα είναι η επιβίωση, άσε που δεν είναι καθόλου δεδομένο αν θα είμαι ευτυχισμένος με αυτή την δουλειά, ίσως και να μου αρέσει ίσως και όχι. Θα δούμε. Σας ευχαριστώ εκ των προτέρων και τους 2 παρά πολύ να είστε

[ΕλένηΣαχπαζίδου]

Πόσο πολύ μας απαλασετε από τις ενοχές μας ως γονείς!