Δεμένος - Στέλιος 748 (Νιο.Στε.)

Показать описание

Στίχοι, παραγωγή, παρουσίαση: Στέλιος 748
Ηχογράφηση, μίξη, mastering: Brak στο Cell 11364
Διεύθυνση παραγωγής δίσκου: Στέλιος 748
Artwork: Thalia M. (Balanscape)
Εκτέλεση παραγωγής: Νιο.Στε. για το Πείραμα 748
Τα ποιήματα και η πρόζα που περιλαμβάνονται στο βιβλίο είναι του Νιόνιου.
Διατίθεται το βιβλίο/cd σε φυσική μορφή για παραγγελία:

Στίχοι:
Είμαι δεμένος με αυτά που αγαπώ
και το «δεμένος» δεν είναι ωραία λέξη,
γιατί σημαίνει πως κάποτε πρέπει να λυθώ,
κι έτσι, το προτιμώ κάποιες κουβέντες μας να μένουνε στη μέση.
Δε παίρνω θέση για το μέλλον ζω το τώρα,
ζω για να μ’ αρέσει και θα το παραδεχτώ,
με κυνηγάει ο χρόνος και εξατμίζεται η ώρα
κι όταν πέσει η νύχτα τρέμω μη μονάχος μου βρεθώ.
Και είσαι εδώ για να σε δω
και κάτι άλλες φάσεις τόσο αλλού για να σε νιώσω,
μα νιώθω άνθρωπος κι εγώ και πώς να σε προδώσω;
Μπερδεύομαι είσαι σύντροφος και θέλω συνοδό.
Δωμάτιο κλειστό, η σχέση μέσα μένει κλεισμένη
και πάνω στα ντουβάρια κοπανάνε οι εμμονές,
εραστές, ερωμένες, είμαστε όλοι καυλωμένοι.
και τι μένει; Κι εσύ κι εγώ να το αποδεχτώ.
Στο υπαρκτό το πάθος μας μια νύχτα να καούμε,
τι μέρα δε θα έχουμε τίποτα για να πούμε,
δυο φιλιά μηχανικά, μετά το σεξ να αγκαλιαστούμε
και ρωτάω.. Γιατί σ’ αυτό να αρκεστούμε;
Διαστρεβλωμένα συναισθήματα στήνουν βιτρίνα
να περιβάλουν όμορφα αυτή τη ρουτίνα
κι έχω βάλει κτητικότητες πλέον σε καραντίνα,
μα αντί να με καταλάβουν νομίζουν είναι κομπίνα.
Και μήνα τον μήνα, τη βγάζω δύσκολα συναισθηματικά,
όπως τα οικονομικά μου, τα κάνω σκατά και τάξε μου,
πάντα θα χω κάτι να γκρινιάξω,
αλλά φτιάξε μου τη μέρα κι άσε με να σου κεράσω στιγμές.
Κι άμα σου φαίνονται μικρές, με όλη σου τη δύναμη απορρόφησε και τη τελευταία λεπτομέρεια. Κάνε το χρόνο να φαίνεται σαν αυτό που πραγματικά είναι, ψευδαίσθηση.
Ξέχνα όσα ξέρεις, και πιάσ’ το από την αρχή, από τη πρώτη μέχρι την πέμπτη αίσθηση
και στήσε τη γιορτή που διαρκεί για πάντα στα κεφάλια μας.
Μακριά από όρους προϋποθέσεις στερεότυπα και συμβάσεις, είτε κερδίζεις, είτε χάσεις ,
ναι προτιμώ να ξεχάσεις, να μη θυμάσαι, για να μη θυμάμαι ότι όλα γύρω τρέχαν,
κι εμείς μέναμε στάσιμοι.
Είμαι ελεύθερος με όσα αγαπώ
γι’ αυτό ελεύθερα ότι αγαπάω μένει κοντά μου,
δεν έχω τόσο καιρό, έχω κορμί κι ένα μυαλό
που όσο και να τα ποτίσω δε ξεδιψάνε γλυκιά μου.
Και τώρα να μου, κρίνετε τη συμπεριφορά μου,
τουλάχιστον ήμουν ειλικρινής
κι όχι.. δε τα θέλω όλα δικά μου.
Δε με γεμίζει το να είμαι ασφαλής.
Κι εν τω μεταξύ όσο μέναμε στάσιμοι, υπήρχαν πιο μεγάλα πράγματα απ’ το εγώ, το εσύ και το εμείς… Πιο μεγάλα πράγματα, απ’ το εγώ, το εσύ και το εμείς…