Φτιάχνουμε Ψαρόσουπα σπέσιαλ με ψαριά Θερμαικου κόλπου.We make special fish soup with fish from Ther

Φτιάχνουμε Ψαρόσουπα σπέσιαλ με ψαριά Θερμαικου κόλπου.We make special fish soup with fish from Thermaikos gulf.

[chrisvatos]

Ο Άγγελος (Squatina squatina) είναι ένα είδος καρχαρία της οικογένειας των σκουατινίδων, το οποίο ήταν ευρέως διαδεδομένο στο βορειοανατολικό Ατλαντικό. Καλά προσαρμοσμένο ώστε να καμουφλάρεται στο θαλάσσιο πυθμένα, έχει επίπεδο σώμα με μεγενθυμένα θωρακικά και πυελικά πτερύγια, με αποτέλεσμα να μοιάζει πολύ με σαλάχι. Το είδος αναγνωρίζεται από το πλατύ και σχετικά άκαμπτο σώμα, κωνικά ρουθούνια, ράχη χωρίς αγκάθια (στα ενήλικα) και γκρι ή καφέ χρωματισμό της ράχης, με ένα μοτίβο ανοιχτόχρωμων και σκούρων κηλίδων, οι οποίες είναι πιο έντονες στα νεαρά ζώα. Φτάνει σε μήκος τα 2, 4 μέτρα και βάρος τα 80 κιλά.

Όπως και τα άλλα ζώα της οικογένειάς του, είναι νυκτόβιος θηρευτής με ενέδρα που θάβεται στα ιζήματα και περιμένει τη λεία του, συνήθως βενθικούς οστεϊχθύς, καθώς και σαλάχια και ασπόνδυλα. Είναι ωοζωοτόκα, με το θηλυκό να γεννά 7 με 25 μικρά τη φορά. Είναι ακίνδυνο για τον άνθρωπο, αλλά αν προκληθεί θα δαγκώσει. Το ψάρι αλιεύεται ως τροφή τουλάχιστον από την Αρχαία Ελλάδα. Από τα μέσα του 20ού αιώνα το είδος υπεραλιεύεται εντατικά ως παραπίπτον αλίευμα, ιδίως στο βόρειο άκρο της κατανομής του, όπου έχει σχεδόν εξαφανιστεί. Η IUCN το αναφέρει στα είδη που κινδυνεύουν άμεσα με αφανισμό.

Στα ελληνικά, ο άγγελος είναι γνωστός επίσης ως αγγελόψαρο, ρίνα, βιολί και βιολόψαρο, ονόματα με τα οποία είναι γνωστά και τα υπόλοιπα είδη της οικογένειας. Στα αγγλικά είναι γνωστό ως angelshark, που σημαίνει αγγελοκαρχαρίας.

[chrisvatos]

Το καπόνι (Chelidonichthys obscurus - Χελιδωνιχθύς ο σκοτεινός) είναι ένα επίμηκες ψάρι με πλατύ και μεγάλο κεφάλι. Το μήκος του κυμαίνεται γύρω στα 20 cm με μέγιστο μήκος που φτάνει και τα 40 cm.

To διαιτολόγιο του περιλαμβάνει τροφές όπως μαλάκια και οστρακόδερμα.

Αναπαράγεται την περίοδο του καλοκαιριού και το συναντάμε συνήθως στον ανατολικό Ατλαντικό Ωκεανό από τη Μεγάλη Βρετανία μέχρι τη Μαδέρα και τα νότια της Αφρικής. Επίσης συναντάται και στη Μεσόγειο.

Όσον αφορά το βιότοπο, το καπόνι είναι βενθικό είδος και ο βιότοπος του περιέχει μαλακούς πυθμένες. Συναντάται σε βάθη μέχρι 170 m με συχνότητα εμφάνισης γύρω στα 75 m .

Είναι ένα είδος το οποίο αν και αλιεύεται έντονα γιατί είναι κατεξοχήν ψάρι για διαφόρων ειδών σούπες, δεν περιλαμβάνεται στα απειλούμενα είδη. Τέλος το χρώμα του είναι κοκκινοπορτοκαλί. Λεπτομερέστερα, στη ράχη του είναι κόκκινο και στην κοιλιά προς το πορτοκαλί. Τα πλευρικά πτερύγιά του έχουν χρώμα βαθύ μπλε ενώ τα υπόλοιπα πτερύγιά του είναι σχεδόν ροδοκόκκινα.

[chrisvatos]

Η κακκαβιά είναι είδος ψαρόσουπας. Πρώτοι παρασκευαστές του είδους αυτού φέρονται οι ψαράδες και οι κάτοικοι των παράκτιων περιοχών ανά τον κόσμο.

Η σούπα αυτή φτιάχνεται με βράσιμο ανακατεμένων μικρών πετρόψαρων, στο ζωμό των οποίων βράζονται, στη συνέχεια, μεγαλύτερα ψάρια με τα ανάλογα πάντα καρυκεύματα γενικά της ψαρόσουπας.

[chrisvatos]

O Σκορπιός, Σκορπίνα ή Σκόρπαινα (Scorpaena)) είναι γένος ψαριών της οικογένειας των Σκορπενιδών (Scorpaenidae) της ομοταξίας των ακανθοπτερυγίων στο οποίο περιλαμβάνονται ευμεγέθη ψάρια των θερμών και εύκρατων θαλασσών. Φέρουν σώμα πεπιεσμένο με ογκώδη κεφαλή και με αρκετά ανεπτυγμένα πτερύγια ενώ το σώμα του από την κοιλιά και κάτω είναι λεπτό. Κύρια χαρακτηριστικά τους είναι το κόκκινο ως επί το πλείστον χρώμα και ο μεγάλος αριθμός ακάνθων που φέρουν στο κεφάλι και τη ράχη, των οποίων τα νύγματα είναι οδυνηρά αλλά και λίγο επικίνδυνα.

Οι σκορπίνες είναι ψάρια αδηφάγα και τρέφονται από άλλα μικρότερα ψάρια. Το κρέας τους είναι κάτασπρο και από τα πιό κατάλληλα στη παρασκευή εξαίρετου ζωμού. Για το λόγο αυτό, στα εστιατόρια σερβίρονται ως σούπα.

Γνωστότερα είδη στις ελληνικές θάλασσες είναι η "σκορπίνα ο χοίρος" και η "σκορπίνα η γραμφή".

Ο Σκορπιός αλιεύεται με δίχτυα και με όλα τα είδη αγκιστριών. Απαιτείται ιδιαίτερη προσοχή στην αφαίρεση του αγκιστριού, ασφαλέστερο πιάσιμο είναι από το κάτω χείλος του. Αρκετή ώρα από την αλίευσή του διατηρείται ζωντανός και σε κάθε πλησίασμα μπορεί να φουσκώσει και να αναπηδήσει προκαλώντας νύγματα που φέρνουν διαπεραστικό πόνο.
Ο πόνος από νύγμα σκορπιού επουλώνεται με επίθεμα από 2-3 κόκκους υπερμαγγανικού καλίου που εξουδετερώνει και το δηλητήριό του.

Η αλιεία του σκορπιού στις ελληνικές θάλασσες, από στατιστική άποψη, παρακολουθείται. Συγκεκριμένα το 2001 αλιεύθηκαν 725 τόνοι, το 2002 506 τόνοι και το 2003 662 τόνοι.

[chrisvatos]

ΓΝΩΡΙΣΤΕ ΜΑΣ www.siteskounoupieres.gr

[chrisvatos]

ΓΝΩΡΙΣΤΕ ΜΑΣ www.siteskounoupieres.gr