filmov
tv
OXYBRAIN - Στη Μέση Του Τίποτα

Показать описание
Αφήγηση: ΜΑΙΡΗ ΜΑΡΑΓΚΟΥΔΑΚΗ
Κείμενο: OXYBRAIN
Επιμέλεια κειμένου: EXPLICIT
Μουσική Παραγωγή: SUMO
Μίξη / Προγραμματισμός: SUMO
Mastering: ΛΟΓΟΥ ΧΑΡΙΝ
Ηχογράφηση: RED FRAME STUDIO (SUMO)
Γραφιστική Επιμέλεια: LEPSIS DESIGN
________________________________________________
ΜΑΙΡΗ ΜΑΡΑΓΚΟΥΔΑΚΗ
OXYBRAIN
EXPLICIT
SUMO
ΛΟΓΟΥ ΧΑΡΙΝ
RED FRAME STUDIO
LEPSIS DESIGN
________________________________________________
Κείμενο:
Η κλεψύδρα γύρισε οριζόντια και ο χρόνος επίπεδος.
Παρόν, παρελθόν και μέλλον, ένα.
Κι εμείς στο σημείο μηδέν.
Στη μέση του τίποτα.
Οι θέσεις μας πληθαίνουν.
Απλώνεται η Νεκρόπολη μέρα τη μέρα περισσότερο.
Κι εμείς, μικραίνουμε, κιτρινίζουμε σαν τα κύματα της βλάστησης.
Σε ανάστημα, σε θάρρος και σε βάρος.
Μόνο η σκιά μεγαλώνει, τόσο που κάποια μέρα θα σε σκεπάσω με αυτήν.
Ποιοι λένε ότι φταίει ο ήλιος που όλο και χαμηλώνει στον ορίζοντα;
Εγώ αυτούς τους λέω αισιόδοξους.
Οι τελευταίοι στον κόσμο.
Οι τελευταίοι άνετοι στην σκιά που μας καταπίνει
Οι τελευταίοι απόγονοι του είδους.
Μεσημέριασε, αλλά ο ήλιος ακόμα στέκει χαμηλά στο στερέωμα.
Μα και αυτός αρνείται να μας φωτίσει.
Σκοτάδι.
Γύρω μας και μέσα μας σκοτάδι.
Κάποτε οι άνθρωποι μάθανε από τον Μεσαίωνα.
Εδώ για κάποιο λόγο τον ξαναζούμε.
Η σκέψη φυλακίζεται και η πράξη εξουθενώνεται και εκτελείται.
Κι όποιος αρνείται να το νιώσει, ας κοιτάξει στο περιθώριο από τα πεζοδρόμια.
Στην άκρη από το κράσπεδο στέκουν γυμνά και άψυχα τα σώματα όσων αντιστάθηκαν.
Να τους τιμήσετε.
Όχι όπως τότε, με τα σάλια σας.
Ο πόλεμος για όσους βλέπουν, δεν έπαψε ποτέ.
Κείμενο: OXYBRAIN
Επιμέλεια κειμένου: EXPLICIT
Μουσική Παραγωγή: SUMO
Μίξη / Προγραμματισμός: SUMO
Mastering: ΛΟΓΟΥ ΧΑΡΙΝ
Ηχογράφηση: RED FRAME STUDIO (SUMO)
Γραφιστική Επιμέλεια: LEPSIS DESIGN
________________________________________________
ΜΑΙΡΗ ΜΑΡΑΓΚΟΥΔΑΚΗ
OXYBRAIN
EXPLICIT
SUMO
ΛΟΓΟΥ ΧΑΡΙΝ
RED FRAME STUDIO
LEPSIS DESIGN
________________________________________________
Κείμενο:
Η κλεψύδρα γύρισε οριζόντια και ο χρόνος επίπεδος.
Παρόν, παρελθόν και μέλλον, ένα.
Κι εμείς στο σημείο μηδέν.
Στη μέση του τίποτα.
Οι θέσεις μας πληθαίνουν.
Απλώνεται η Νεκρόπολη μέρα τη μέρα περισσότερο.
Κι εμείς, μικραίνουμε, κιτρινίζουμε σαν τα κύματα της βλάστησης.
Σε ανάστημα, σε θάρρος και σε βάρος.
Μόνο η σκιά μεγαλώνει, τόσο που κάποια μέρα θα σε σκεπάσω με αυτήν.
Ποιοι λένε ότι φταίει ο ήλιος που όλο και χαμηλώνει στον ορίζοντα;
Εγώ αυτούς τους λέω αισιόδοξους.
Οι τελευταίοι στον κόσμο.
Οι τελευταίοι άνετοι στην σκιά που μας καταπίνει
Οι τελευταίοι απόγονοι του είδους.
Μεσημέριασε, αλλά ο ήλιος ακόμα στέκει χαμηλά στο στερέωμα.
Μα και αυτός αρνείται να μας φωτίσει.
Σκοτάδι.
Γύρω μας και μέσα μας σκοτάδι.
Κάποτε οι άνθρωποι μάθανε από τον Μεσαίωνα.
Εδώ για κάποιο λόγο τον ξαναζούμε.
Η σκέψη φυλακίζεται και η πράξη εξουθενώνεται και εκτελείται.
Κι όποιος αρνείται να το νιώσει, ας κοιτάξει στο περιθώριο από τα πεζοδρόμια.
Στην άκρη από το κράσπεδο στέκουν γυμνά και άψυχα τα σώματα όσων αντιστάθηκαν.
Να τους τιμήσετε.
Όχι όπως τότε, με τα σάλια σας.
Ο πόλεμος για όσους βλέπουν, δεν έπαψε ποτέ.