filmov
tv
Ποιητική παρέμβαση στη μάσκα | (άτιτλο)

Показать описание
(άτιτλο)
'Ελλη Γαλούση
Οι αιώνες περνούν από δίπλα σου
Και εγώ δεν μπορώ να τους σταματήσω
Είσαι σαν το κέντρο της γης
Είσαι σαν την αιτία των πάντων
Εγώ τι είμαι εμπρός σου
Είμαι ένα ασήμαντο πετραδάκι
'Η ακόμα και μία πεδιάδα ή μια φυσική καταστροφή
Αλλά τι είναι όλα αυτά μπροστά στην ίδια την απαρχή
Στο ίδιο το σύμπαν
Είσαι όλη η αιωνιότητα και εγώ είμαι μόνο μια στιγμή
Περνάω σαν ενοχλητική μύγα από δίπλα σου
Κουνάς το χέρι σου για να με διώξεις
Και μετά κατευθείαν με ξεχνάς
Μακάρι να ήμουν έστω και ένας αιώνας στο πλάι σου
'Ισως να με πρόσεχες
Είσαι παντοδύναμη
Είσαι το πρώτο κύτταρο
Δεν είσαι καν η γη
Δεν είσαι ούτε ο γαλαξίας μας
Είσαι η απέραντη ενότητα που ονομάζουμε κόσμο
Απ΄τα χείλη σου στάζει η αιωνιότητα
Τα μαλλιά σου μοιράζουν τ΄ άστρα
Τα μάτια σου πλάθουν τους πλανήτες
Και τα χέρια σου πράγματι αλλάζουν τις εποχές
Περπατάς και στη θέση του βήματος σου έχει φυτρώσει ζωή
Κλείνεις τα μάτια και η γη ολοκληρώνει τον κύκλο της γύρω απ΄τον ήλιο
Εγώ τι είμαι εμπρός σου
Αν είσαι οι μαύρες τρύπες είμαι μόνο ό,τι έχεις ρουφήξει, χαμένο πια για πάντα
Και αν είσαι τ΄ αστέρια δεν είμαι ούτε το ήλιο ούτε το υδρογόνο
Είμαι ίσως ένας φυσικός που προσπαθεί να σε καταλάβει
Που έχει περάσει τη ζωή του μελετώντας σε
Αλλά το όνομά του παραμένει άγνωστο
Και κανείς δεν τον θυμάται
Μα όμως σ΄αγαπώ
Θα ένωνα όλες τις μέρες και όλα τα χρόνια και θα πάλευα να συμφιλιώσω τους αιώνες για να μπορέσεις να με αγνοήσεις με την ησυχία σου
Θα συμβιβαζόμουν να γίνω έστω ο δωδέκατος αιώνας
Ακριβώς πριν την Αναγέννηση
Αλλά τουλάχιστον θα είχα θέση κοντά σου
'Η θα γινόμουν ένα από τα μνημεία της Πομπηίας
Σίγουρα πιο κοντά στην καρδιά σου απ΄ ότι τώρα
Τώρα που είσαι οι έναστρες νύχτες και είσαι οι ζωγράφοι και είσαι οι πυρκαγιές
Αλλά εγώ είμαι οι νύχτες στην πόλη και είμαι οι βοηθοί και είμαι ο καπνός
Δεν είμαι τίποτα
Τίποτα μπροστά στην απεραντοσύνη σου
Την παντοδυναμία σου
Και αυτή σου την καρδιά
Που έχει λιώσει τη δική μου και την έχει κάνει ασήμαντη
***
Ποιητική παρέμβαση στη μάσκα
Δεν υπάρχουν φίμωτρα στη ζωή και στην τέχνη
μόνο λέξεις με δύναμη ικανές να διαπεράσουν κάθε εμπόδιο
Αλληλεγγύη στις βαθιές ανάσες γεμάτες ποίηση
#ενασυνενα #ΠοιητικήΠαρέμβασηΣτηΜάσκα
'Ελλη Γαλούση
Οι αιώνες περνούν από δίπλα σου
Και εγώ δεν μπορώ να τους σταματήσω
Είσαι σαν το κέντρο της γης
Είσαι σαν την αιτία των πάντων
Εγώ τι είμαι εμπρός σου
Είμαι ένα ασήμαντο πετραδάκι
'Η ακόμα και μία πεδιάδα ή μια φυσική καταστροφή
Αλλά τι είναι όλα αυτά μπροστά στην ίδια την απαρχή
Στο ίδιο το σύμπαν
Είσαι όλη η αιωνιότητα και εγώ είμαι μόνο μια στιγμή
Περνάω σαν ενοχλητική μύγα από δίπλα σου
Κουνάς το χέρι σου για να με διώξεις
Και μετά κατευθείαν με ξεχνάς
Μακάρι να ήμουν έστω και ένας αιώνας στο πλάι σου
'Ισως να με πρόσεχες
Είσαι παντοδύναμη
Είσαι το πρώτο κύτταρο
Δεν είσαι καν η γη
Δεν είσαι ούτε ο γαλαξίας μας
Είσαι η απέραντη ενότητα που ονομάζουμε κόσμο
Απ΄τα χείλη σου στάζει η αιωνιότητα
Τα μαλλιά σου μοιράζουν τ΄ άστρα
Τα μάτια σου πλάθουν τους πλανήτες
Και τα χέρια σου πράγματι αλλάζουν τις εποχές
Περπατάς και στη θέση του βήματος σου έχει φυτρώσει ζωή
Κλείνεις τα μάτια και η γη ολοκληρώνει τον κύκλο της γύρω απ΄τον ήλιο
Εγώ τι είμαι εμπρός σου
Αν είσαι οι μαύρες τρύπες είμαι μόνο ό,τι έχεις ρουφήξει, χαμένο πια για πάντα
Και αν είσαι τ΄ αστέρια δεν είμαι ούτε το ήλιο ούτε το υδρογόνο
Είμαι ίσως ένας φυσικός που προσπαθεί να σε καταλάβει
Που έχει περάσει τη ζωή του μελετώντας σε
Αλλά το όνομά του παραμένει άγνωστο
Και κανείς δεν τον θυμάται
Μα όμως σ΄αγαπώ
Θα ένωνα όλες τις μέρες και όλα τα χρόνια και θα πάλευα να συμφιλιώσω τους αιώνες για να μπορέσεις να με αγνοήσεις με την ησυχία σου
Θα συμβιβαζόμουν να γίνω έστω ο δωδέκατος αιώνας
Ακριβώς πριν την Αναγέννηση
Αλλά τουλάχιστον θα είχα θέση κοντά σου
'Η θα γινόμουν ένα από τα μνημεία της Πομπηίας
Σίγουρα πιο κοντά στην καρδιά σου απ΄ ότι τώρα
Τώρα που είσαι οι έναστρες νύχτες και είσαι οι ζωγράφοι και είσαι οι πυρκαγιές
Αλλά εγώ είμαι οι νύχτες στην πόλη και είμαι οι βοηθοί και είμαι ο καπνός
Δεν είμαι τίποτα
Τίποτα μπροστά στην απεραντοσύνη σου
Την παντοδυναμία σου
Και αυτή σου την καρδιά
Που έχει λιώσει τη δική μου και την έχει κάνει ασήμαντη
***
Ποιητική παρέμβαση στη μάσκα
Δεν υπάρχουν φίμωτρα στη ζωή και στην τέχνη
μόνο λέξεις με δύναμη ικανές να διαπεράσουν κάθε εμπόδιο
Αλληλεγγύη στις βαθιές ανάσες γεμάτες ποίηση
#ενασυνενα #ΠοιητικήΠαρέμβασηΣτηΜάσκα