Ποιητική παρέμβαση στη μάσκα | Πατάει το play - Η Δανάη

Πατάει το play

Μια ευκαιρία για να παίξει.
Και ανοίγει το κουτάκι με τα παιχνίδια.
Το ένα το λέει κανέναν,
το άλλο το λέει καμία,
το τρίτο το λέει τίποτα. Και μαθαίνει τα ονόματά τους
να τα προφέρει καθαρά.
Γυρνάει το δάχτυλο σ’ αυτήν και λέει να ο φίλος.
Γυρνάει το δάχτυλο στον καθρέφτη και λέει να ο εχθρός.
Και ροκανίζει τον εαυτό κι εκδικείται τον καθρέφτη
και τα παιχνίδια της τη βλέπουν.
Και παίζει έτσι κάθε μέρα.

Η Δανάη

Τα κρατάει. Μα κανείς δεν κάνει πως ξεχνάει.
Η Δανάη.
Πως αρχίζει και σιγά σιγά στα δάχτυλα πατάει.

Τα φυλάει. Μα κανείς δεν κάνει πως μετράει.
Η Δανάη.
Πως αρχίζει και σιγά σιγά τα δάχτυλά της σπάει.

Τ’ αγαπάει. Μα κανείς δεν κάνει ν’ αγαπάει.
Η Δανάη.
Πως αρχίζει και σιγά σιγά τα δάχτυλα πετάει.

Δεν μιλάει. Και κανείς δεν κάνει να μιλάει.
Η Δανάη.
Πως αρχίζει και σιγά σιγά για δάχτυλα πεινάει.

Πέτρος Σκυθιώτης

***

Ποιητική παρέμβαση στη μάσκα

Δεν υπάρχουν φίμωτρα στη ζωή και στην τέχνη
μόνο λέξεις με δύναμη ικανές να διαπεράσουν κάθε εμπόδιο

Αλληλεγγύη στις βαθιές ανάσες γεμάτες ποίηση

#ενασυνενα #ΠοιητικήΠαρέμβασηΣτηΜάσκα