Erotokritos Narration -Ερωτόκριτος Αφήγηση - Petros Gaitanos Πέτρος Γαϊτάνος Journey to Ithaka

Βρείτε τον Πέτρο Γαϊτάνο στα:

Erotokritos - Narration – From a poem by Vitsentzos Cornaros, 16th century

Ερωτόκριτος - Αφήγηση

Στίχοι: Βιτσέντζος Κορνάρος, 16ος αιώνας μ.Χ.

Διαβάζει ο Κωνσταντίνος Γιαλίνης

Και τι δεν κάνει ο έρωτας όταν ορίζει μια καρδιά!
Σαν τη νικήσει, ούτε καλό ούτε σωστό γνωρίζει
Ενίκησε την Αρετή και σκόρπισε το νου της
Και δε δειλιάζει στη μάνα της και στην οργή του πατέρα της
Την αφήνω στα βάσανά της κι αφού τα θέλει ας τα έχει
Κι ας πάω στον Ρωτόκριτο που ήταν στην ίδια μάχη
Αγνώριστος και άσημος ήτανε παρατημένος
Σκυφτός πολύ και ταπεινωμένος, χλωμός και μαραμένος
Μόνος κι ολομόναχος σκεφτόταν και περπατούσε
Και πάντα βρισκόταν σε ψηλό σημείο να βλέπει το παλάτι
Τα μάτια δεν βλέπουνε καλά όταν ο τόπος είναι μακρινός
Μα πιο μακριά και καλύτερα βλέπει η καρδιά του ανθρώπου
Εκείνη βλέπει μακριά και στα κοντινά γνωρίζει
Σε έναν τόπο βρίσκεται και σε πολλούς γυρίζει
Τα μάτια κι αν είναι ανοιχτά δεν βλέπουνε στη νύχτα
Νύχτα και μέρα της καρδιάς τα μάτια παραμένουν
Χίλια μάτια έχει η σκέψη και μερόνυχτα παρατηρούν
Χίλια έχει η καρδιά και περισσότερα και δεν κλείνουνε ποτέ
Κι όταν η νύχτα η δροσερή που κάθε άνθρωπο ξεκουράζει
Και κάθε ζώο γύρευε τόπο να βρει να κοιμηθεί
Έπαιρνε το λαούτο του και περπατούσε σιγανά
Και το έπαιζε γλυκά, γλυκά απέναντι από το παλάτι
Το χέρι του ήταν σα ζάχαρη, σαν αηδόνι η φωνή του
Κάθε καρδιά που άκουγε, έκλαιγε και βούρκωνε
Έλεγε και μονολογούσε του έρωτα τα πάθη
Και πως μπερδεύτηκε στην αγάπη και πάγωσε και μαράθηκε
Έλεγε παράπονα που σφάζαν τις καρδιές
Και μάρμαρα εσπάζανε και κρύσταλλα εβράζαν

-------------------------
Erotokritos (narration)

And what doesn’t love do when it rules a heart!
Until it conquers, it recognizes neither good or what’s right.
It won over Areti and scattered her mind
and did not fear her mother or her father’s rage.
I leave her to her sufferings, and as she wants them let her have them.
And let me go to Erotokritos who was in the same battle.
Unrecognizable and insignificant, he was abandoned.
Bent over and humiliated, pale and languishing,
all alone and on his own, thinking and walking,
and always finding himself on a high point looking at the palace.
The eyes don’t see well when the place is far away.
But the human heart sees farther and better.
It sees far and knows the nearby.
It finds itself in one place and roams many.
And even if eyes are open, they cannot see in the night.
Night and day, the eyes of the heart remain.
Thought has a thousand eyes and observes both day and night.
The heart has a thousand and more, and they never close.
And when in the cool night when every man rests
and every animal searches for a place to sleep,
he would take his lauto and walk slowly,
playing it sweetly, sweetly across from the palace.
His hand was like sugar, like a nightingale his voice.
Every heart that listened, cried and swelled with tears.
He spoke and soliloquized about the passions of love,
and how he became entangled in love and froze and withered.
He complained that it slaughtered hearts,
smashed marble, and boiled crystal.

"All the ancient instruments are (research) designed, reconstructed and played by
Panayiotis Stefos"

Readings in Greek language: Constantinos Gialinis

Concept - Direction - Adaptations - Art Supervision - Release Supervision - Direction of Production - Photographs - Supervision of Orchestration:
Petros Gaitanos

Copy rights Petros Gaitanos

[ΜαρίαΚαρυωτάκη-θδ]

Ε, τώρα άμα θα πούμε πως ο Πέτρος Γαϊτάνος ταιριάζει στον Ερωτόκριτο, θα παρεξηγηθούμε? Πανέμορφο, τέλεια η προφορά και πολύ όμορφη και η μετάφραση που έχετε δώσει!💙💙💙