'ΜΟΙΡΑ ΤΟΥ ΠΟΙΗΤΟΥ' ---- Ποίημα: Δημήτρης Βίκτωρ - Απαγγελία: Μαζί με την Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ

Μοίρα του ποιητού

Έρχονται στίχοι, στο μυαλό γυρίζουν, προσπαθώ
να κάνω το συλλογισμό από μεγάλο πιο μικρό
φθάνω σε λέξη πιο λεπτή κι από μετάξι
με μία φράση σταθερή σε όλα βάζω τάξη.

Σαν πρόκειται επίγραμμα να χαραχτεί στην πέτρα
αιώνιο και λαμπερό, περήφανο μελωδικό
οι αγέννητοι να το κοιτούν, να το καλημερίζουν
κι ύστερα να το συζητούν, να το αποστηθίζουν.

Ίσως και να ρωτήσουνε πώς ήτανε του ύφους
ο μοναχός δημιουργός που σκέφτηκε με γρίφους
με φίλους του να μοιραστεί ήχους και συγκινήσεις
και τη ζωή υποφερτή να κάνει λίγο πιο πολύ.

Τους στίχους μ’ ενθουσιασμό τώρα θα τους μοιράσω
στους κοντινούς μ’ επιμονή θα δώσω να διαβάσουν
να δείξουν κάποια προσοχή πρέπει για να τους πείσω
και συμβουλή να αισθανθούν, να τους καθοδηγήσω.

Μα βλέπω μες στο ύφος τους το πόσο με βαριούνται,
μ’ ευγένεια μου απαντούν πως δήθεν συγκινούνται.
Η μοίρα είν’ του ποιητού, ακόμη και τ’ αρίστου,
ήσυχα να αποχωρεί μέσα στου κόσμου τη βουή…

Δημήτρης Βίκτωρ
Σεπτέμβριος 2013