filmov
tv
Χαΐνηδες-Εφτά ποτάμια,''Αναιρέσεις 2013''

Показать описание
Κυριακή 9 Ιουνίου 2013
''Στρατόπεδο Παύλου Μελά'',Θεσσαλονίκη
Απο την εμφάνιση των Χαΐνηδων στο φεστιβάλ των ''Αναιρέσεων 2013'' στη Θεσσαλονίκη.
Οι Χαΐνηδες είναι οι:
Δημήτρης Αποστολάκης - Λύρα, φωνή
Δημήτρης Ζαχαριουδάκης - Ακουστική κιθάρα, φωνή
Μαρία Κώτη - Φωνή
Αλέξης Νόνης - Νταούλι, νταρμπούκα, νταφ, καχάν
Δημήτρης Μπρέντας - Πλήκτρα, καβάλι, κλαρίνο, γκάιντα
Αντώνης Σκαμνάκης - Μπάσο
Μιχάλης Νικόπουλος - Μπουζούκι, Μαντολίνο, Λαούτο, Φωνή
Τάκης Κανέλλος - Ντραμς
Κλέων Αντωνίου - Ηλεκτρική κιθάρα
Εφτά ποτάμια
Στίχοι: Δημήτρης Αποστολάκης
Μουσική: Δημήτρης Αποστολάκης
Εφτά ποτάμια σμίξαν και τρεις καημοί,
κι είπανε να μερώσουνε μια στιγμή.
Οι θάλασσες κοπάσαν κι οι στεναγμοί,
εννιά σπαθιά γυμνώσανε στη γραμμή.
Η άνοιξη η μαυλίστρα για να διαβεί,
κοιτάξτε, χωριανοί μου, τι θα συμβεί.
Τα πάθη σα σαρκώσουμε του Ραβί,
εκείνος ο μπροστάρης, κι εμείς στραβοί.
Ήλιες μου, στρατολάτη, ταξιδευτή,
που μού 'δωσες τη χάρη του γητευτή,
ο άνθρωπος γυρεύει για να γευτεί,
απ' το ζεστό μου αίμα να γιατρευτεί.
Η μεγαλοβδομάδα, κόρη ξανθή,
μύρωσε το χωριό μας, και ροδανθεί,
που τρώει τον θεό του για να χαθεί,
κι ίσως με τον χαμό του ν' αναστηθεί.
Στης άνοιξης τον κόρφο, τον ζηλευτό,
μυριόχρωμο γιορντάνι, το σερπετό,
φάρμακο το φαρμάκι στον αετό,
για να πετάξει εκείνος ως είν' γραφτό.
Πέρνα περαματάρη τον ποταμό,
πάρε κι εμέ μαζί σου στον μισεμό,
κι εκεί στον καταρράχτη και στον γκρεμό,
θα μάθω του συμπάντου το λυτρωμό
''Στρατόπεδο Παύλου Μελά'',Θεσσαλονίκη
Απο την εμφάνιση των Χαΐνηδων στο φεστιβάλ των ''Αναιρέσεων 2013'' στη Θεσσαλονίκη.
Οι Χαΐνηδες είναι οι:
Δημήτρης Αποστολάκης - Λύρα, φωνή
Δημήτρης Ζαχαριουδάκης - Ακουστική κιθάρα, φωνή
Μαρία Κώτη - Φωνή
Αλέξης Νόνης - Νταούλι, νταρμπούκα, νταφ, καχάν
Δημήτρης Μπρέντας - Πλήκτρα, καβάλι, κλαρίνο, γκάιντα
Αντώνης Σκαμνάκης - Μπάσο
Μιχάλης Νικόπουλος - Μπουζούκι, Μαντολίνο, Λαούτο, Φωνή
Τάκης Κανέλλος - Ντραμς
Κλέων Αντωνίου - Ηλεκτρική κιθάρα
Εφτά ποτάμια
Στίχοι: Δημήτρης Αποστολάκης
Μουσική: Δημήτρης Αποστολάκης
Εφτά ποτάμια σμίξαν και τρεις καημοί,
κι είπανε να μερώσουνε μια στιγμή.
Οι θάλασσες κοπάσαν κι οι στεναγμοί,
εννιά σπαθιά γυμνώσανε στη γραμμή.
Η άνοιξη η μαυλίστρα για να διαβεί,
κοιτάξτε, χωριανοί μου, τι θα συμβεί.
Τα πάθη σα σαρκώσουμε του Ραβί,
εκείνος ο μπροστάρης, κι εμείς στραβοί.
Ήλιες μου, στρατολάτη, ταξιδευτή,
που μού 'δωσες τη χάρη του γητευτή,
ο άνθρωπος γυρεύει για να γευτεί,
απ' το ζεστό μου αίμα να γιατρευτεί.
Η μεγαλοβδομάδα, κόρη ξανθή,
μύρωσε το χωριό μας, και ροδανθεί,
που τρώει τον θεό του για να χαθεί,
κι ίσως με τον χαμό του ν' αναστηθεί.
Στης άνοιξης τον κόρφο, τον ζηλευτό,
μυριόχρωμο γιορντάνι, το σερπετό,
φάρμακο το φαρμάκι στον αετό,
για να πετάξει εκείνος ως είν' γραφτό.
Πέρνα περαματάρη τον ποταμό,
πάρε κι εμέ μαζί σου στον μισεμό,
κι εκεί στον καταρράχτη και στον γκρεμό,
θα μάθω του συμπάντου το λυτρωμό