Ισόβιο Ταξίδι - Razastarr (Στίχοι)

Ομφάλιος λώρος η ζωή μου με τη φαντασία
το μόνο που δεν πήρανε με την αυθαιρεσία
αγαθό, που σ’ όλους μας ανήκει κι είναι λύτρωση,
λίγες στιγμές μαζί της κι αποφεύγεις την ύπνωση
τις κάθε σου στιγμής, της δικιάς σου της ψυχής
που κινδυνεύει να χαθεί απ’ το σκοτάδι της ζωής,
έτσι τις στιγμές αυτές που ξεφεύγω από δω
το μυαλό μου ξενυχτάει κάπου εκεί στον ουρανό
και ζωγραφίζω ελπίδες στα πιο μικρά όνειρα μου
τα ντύνω με εικόνες από μέρη δικά μου,
μα ξέρω κατά βάθος πόσο μάταια είναι όλα αυτά
αφού τα μάτια σαν ανοίξω όλα εμφανίζονται ξανά,
αυτά που ζαρώνουν την ψυχή και το μυαλό μας
που φτιαχτήκαν τόσο όμορφα δήθεν για το καλό μας,
όμως έμαθα να διώχνω ότι μου κάθετε στραβά
κι αρχίζω με τη φαντασία ταξίδι για όσα ελπίζω.

Ισόβιο ταξίδι μακρινό με τη φαντασία
το μυαλό μου ταξιδεύει εκεί που είναι η ουσία.
Ισόβιο ταξίδι φωτεινό με τη φαντασία
το μυαλό μου ταξιδεύει εκεί που είναι η ουσία.

Ισόβιο ταξίδι φωτεινό με τη φαντασία
το δρόμο να μου δείχνει για την αφθαρσία,
με μύθους δεν τρέφομαι και όνειρα πλαστικά,
υποταγή στο δόγμα, απλά φασιστικά,
φτηνό το περιτύλιγμα, ξεκάθαρη δειλία
θηλιά στο λαιμό μου η δικιά σου ανανδρία,
ελευθερία διαλέγω όμως και άφοβα βουτάω
στης φαντασίας τα άδυτα νερά αναζητάω
ουτοπίες και τόπους μακρινούς για να ξεφύγει
να φύγει οριστικά απ’ το σκοτάδι που με πνίγει,
η ψυχή μου να φύγει απ’ όλα αυτά τα παραμύθια,
η λογική που μου δίνεις δεν βρίσκει την αλήθεια,
γι’ αυτό ψάχνω μέσα απ’ το όνειρο να βρω κι εγώ μια αχτίδα
φωτός, μέσα στη σύγχυση που είδα
μια ξεκάθαρη εικόνα που μια γεύση θα απλώνει
ζωής, σ’ αυτή τη νέκρα που με ζώνη.

Ισόβιο ταξίδι μακρινό με τη φαντασία
το μυαλό μου ταξιδεύει εκεί που είναι η ουσία.
Ισόβιο ταξίδι φωτεινό με τη φαντασία
το μυαλό μου ταξιδεύει εκεί που είναι η ουσία.

Ημερομηνία λήξης δεν έχει αυτό το παραμύθι,
ισόβιο ταξίδι όμως διαλέγω και με πείθει
πως το καταφύγιο στη φαντασία είναι λύτρωση,
φωνή διαπεραστική με φέρνει σε εξίσωση
με μια διαύγεια του μυαλού και της ψυχής μου,
μια εσωτερική ελευθερία τη ζωή μου,
κυριεύει κι ανοίγει διάπλατα ορίζοντες στο φως
απ’ την οδύνη του παρόντος πάλι φεύγω μοναχός
αλλά η μοναξιά με φέρνει πιο κοντά στον εαυτό μου
χαρτί ο ουρανός σε κάθε βήμα δικό μου
κι η απομόνωση να με κάνει ζωντανό να νιώθω,
ναι, να νιώσω θέλω πάλι αυτό τον πόθο
για ζωή, όπως τότε, που ήμασταν παιδιά
με το συναίσθημα να βγαίνει ξεκάθαρα, απλά
κι η κάθε στιγμή να γίνεται μοναδική
με το πέρασμα του χρόνου να αντιδικεί.

Ισόβιο ταξίδι μακρινό με τη φαντασία
το μυαλό μου ταξιδεύει εκεί που είναι η ουσία.
Ισόβιο ταξίδι φωτεινό με τη φαντασία
το μυαλό μου ταξιδεύει εκεί που είναι η ουσία.