One Man's Noise - Το μανιφέστο ενός νεαρού λαουτιέρη

Το ''μανιφέστο ενός νεαρού λαουτιέρη'' θα μπορούσε αλλιώς να λέγεται '' Δυο λόγια για την παράδοση'' ή "ένα ανθελληνικό παραλήρημα''. Είναι κάποιες κουβέντες πολύ σημαντικές για μένα που σχετίζονται με τη μουσική και την παράδοση. Για αυτό είναι σημαντικό για μένα να τις μοιραστώ με ανθρώπους με τους οποίους είτε παίζουμε μαζί, είτε ενδιαφερόμαστε για κοινές μουσικές και παραδόσεις. Σχόλια, αντιρρήσεις, προτάσεις ή τοποθετήσεις ευπρόσδεκτα..!

Για στίχους και κατέβασμα, στο παρακάτω λινκ!

[OneMansNoise]

Πάει ήδη κάποιος λίγος καιρός που άρχισα ως μεγάλος
να μαθαίνω για την παραδοσιακή μουσική
λαική, του κόσμου, τουδρόμου, γάμου, του χωριού, της πλατείας
διαφορετική σε κάθε εδώ και κει
πάντα τοπική αλλά και μεταδοτική, εξελικτική
δημόσια και ελέυθερη.

Και κει που κάπου το χασα, εγώ ή μάλλον αυτοί
είναι στο σημείο που μερικοί τη βαφτίζουν εθνική, ελληνική
και ότι άλλο στο κούφιο κεφάλι τους κατεβεί.

Και επειδή η εθνική συνείδηση πατάει στην κακή εκπαίδευση
θέλω και γω εδώ να μοιραστώ
ό, τι έμαθα, κράτησα και πέταξα
τα χρόνια που τη μουσική του κόσμου τραγούδησα κι έπαιξα.

Θ΄αρχίσω απ'τα καλά, δυνατά, ριζωμένα και γεμάτα νόημα
που πήραν μορφή μεσ'το χρόνο
και ζήτημα αν έμειναν ίδια η άλλαξαν σε ένα λεπτό η σε έναν αιώνα.

Κράτησα απο τα τραγούδια εκατοντάδες τούρκικες λέξεις
τις χρησιμοποιείς και σύ άμα θες να το προσέξεις
γκελ γκελ αμαν αμαν έλα να δεις
μα γιαβάς γιαβάς, μη πέσεις και μπερδευτείς

κράτησα εικόνες από τους μικρούς ψαράδες,
σφουγγαράδες, αστειάτορες και χουβαρντάδες
που ξοδεύουνε τη νύχτα για τις φίλες και τους φίλους
ότι κουβάλησαν τη μέρα με τις βαριές τους πλάτες
και χορεύουν με ξυπόλητα πόδια στα στενάκια
με τη φτώχια και τα ψάρια να βαράνε παλαμάκια.

Κράτησα απο τα πρώτα τα ρεμπέτικα τα δίστιχα
που ήσυχα εξέφραζαν, παρατηρούσαν και κατέγραφαν
τ' ανείπωτα απ'την τότε κοινωνία από την οποία υπέφεραν

στον τεκέ το χόρτο πρώτο, η μάλλον δεύτερο
πάνω σε ήχο ελεύθερο και δρόμο ανατολικό,
θρησκευτικό πρωτύτερα μα τώρα υποκουλτούρα
λίγο η καταπίεση και λίγο η μαστούρα
η χάντρα από την προσευχή θα γίνει μπεγλέρι
να κολλήσει στο χέρι, εμμονή, στη φυλακή
μετά από βασανιστήρια στο σκοτεινό κελί
εκεί να περιμένει
με το μαχαίρι η το σκαρπέλο λίγο λίγο
να σκάψει το ξύλο, να δώσει τον ήχο
και τα δίστιχα να πουν τη δυστυχία
που από τότε έσπερνε το κράτος και η αστυνομία.

Θα κρατήσω μια ερώτηση, απάντηση σε όποιον στο δρόμο συναντώ
τι σε μέλλει εσένανε άνθρωπε από ποιο χωριό είμαι γω?
Ρουμάνο, Τούρκο, Βλάχο, 'Ελληνα και Σεφαρδίτη
συναντούσες λίγα χρόνια πριν στη Θεσσαλονίκη.

Κάποιοι στην πόλη, πολλοί στα χωριά
μέσα από τραγούδια εξέφρασαν αγάπη για ποτάμια, λιβάδια και βουνά
Τώρα είν' ο Μάης κι η Άνοιξη και η πρωτομαγιά
μαζί με τα λουλούδια σκάει κι η εργατιά
τώρα κι ο ξένος βούλεται δε στέκει στη γωνιά.

Κοιτώ το χάρτη που φτιαξα τον πλέον μουσικό
και βλέπω πως συνδέεται με τρόπο φανταστικό
η Ήπειρος, η Αλβανία κι η Αφρική
με Νέα Ορλεάνη και Λατινική Αμερική
Τα τραγούδια που ακόμα τραγουδάμε σε παρέα
κάνουν ένα Σύριο να κλαίει θαρραλέα
Γιατί είναι οι σύνδεσμοι ιπτάμενοι κι αόρατοι
κι οι δρόμοι που πατάμε ανταριασμένοι και παρόμοιοι
πριν γεμίσουν τον κόσμο με κουτιά και ημιτόνια
οι άνθρωποι πατούσαν σε παράδοση αιώνια.

Θα κρατήσω τη σοφία απ'τα νησιά
όπου αν και κατέβαζαν πολλά κρασιά
ήξεραν πως ο πάτος βγάζει πάντα στα γκρεμά
και ότι τα σακιά τρυπάνε
αν βάζεις μέσα πολλά.

Να κι η ξενιτιά, με φορτωμένα τα σακιά, φέυγαν όλοι μακριά
γιατί ο κόσμος απο τότε ονειρευόταν με μαύρα δάκρυα
ο ξένος νέος έφυγε και τώρα ξένος γύρισε
η γη δεν τον χωρά μα και το χώμα δεν τον παίρνει
οι μετανάστες ήταν πάντοτε της γης οι κολασμένοι
κι οι αφέντες στον παράδεισο στον ήλιο καθισμένοι
μη μας ζητάτε τη σκιά γιατί στη γη μας κάψατε κι είμαστε γερασμένοι.

Θα μπορούσα να γράφω σελίδες και μαθήματα
στιγμές, παρέες, λέξεις και να βάλω παρωπίδες
σε όσα η παράδοση περνά, ανύποπτα και καταφατικά
ενάντια στην ελευθερία μα και την ισότητα.

Θέλει φιλτράρισμα κι εξέλιξη,
επιλογή, δημιουργία και προσωπική τοποθέτηση
γιαυτό και κάποιες λέξεις θέλω να τις πετάξω
κι άμα εσύ ακόμα τη βρώμα μουρμουρείς
να σε κάνω να σκεφτείς " Μήπως πρέπει να τ΄αλλάξω?"

Δεν πρόκειται να τραγουδήσω για αφέντες, λεβέντες
καταπίεση από πατεράδες σε γυναίκες
τραγούδια σε περιστάσεις για εθνικές φιέστες
παράδοση για μένα ίσον πολυεθνικότητα
αλληλοεπιρροή και όχι στατικότητα
τα πράγματα κινούνται γιαυτό μην προσπαθείς
αυτούσια τη μουσική να συντηρείς
η παλιά ηχογράφηση ένα μέσο έμπνευσης
και όχι λατρείας μουσειακής
η τεχνική ένας τρόπος να ομορφύνεις αυτό που θέλεις να πεις
τα στολίδια ένας τρόπος να υπερκαλυφθείς
να αγαπάς τη γή, όχι να είσαι τοπικιστής
δε χρείαζεται τα δικά σου έθιμα να αποποιηθείς
εκτός αν νιώθεις ότι γίνεσαι ο καταπιεστής.
"Ε τότε να το σκεφτείς."

Το κάθε μέρος έχει πλούτο πολιτισμικό
φυσικό, λεκτικό και μοναδικό
γιαυτό άσε χώρο στο κεφάλι για το διαφορετικό
ψάξε να το μάθεις από ανθρώπους σε ποικίλες καταστάσεις
βιβλία που έχεις λόγο να διαβάσεις
βρες εσύ τους δασκάλους
μα πρόσεχε, μην τους κάνεις και πάρα πολύ μεγάλους
οι άνθρωποι χέρι χέρι βαδίζουν παντού
αλλά να μην ξεχνάς να είσαι ακόλουθος και οδηγός
του ίδιου σου του εαυτού.

[giorgoskretis]

Φίλε πολύ ωραία δουλειά κ προσέγγιση απ' ότι είδα μέσω bandcamp κλπ. Αμα σε φέρει ο δρόμος από τα Χανιά θα χαρώ να γνωριστούμε να παίξουμε κλπ. Καλά ταξίδια!