SUKE x NULL. - Φαρέτρα

Beat / Mix / Master: NULL. @ Hope Records

Ανήσυχα βράδια,
Βράδια γεμάτο τασάκι και ρίχνω τη στάχτη στα μάτια.
Γράφω διαμάντια,
Τη θλίψη μου κάνω κομμάτια
Να κάνω κομμάτια τα πάντα.
Σε κακώς κείμενα κείμενα για ν'απαντήσω.
Με πόδια σπασμένα και πώς να πατήσω;
Εμένα να πείσω να ζήσω.
Βήματα, μπότες, ντόπες,
Κοράκια να ψέλνουν τις νότες και το'δες.
Περσόνα ψυχρή να διαβεί παγετώνες
Η μάσκα μου μούδιασε, ανέκφραστος μένω,
Ζω κι επιμένω,
Ελπίζω και σκέφτομαι,
Νιώθω κι υπάρχω.
Γράφω, το τέλος συντάσσω
Με το πιο βαρύ σφυρί μες στο χαρτί μου κάθε βράδυ με δικάζω.
Γι'αυτό κόψε την πλάκα,
Στην πλάκα κοιτάμε τα πάντα.
Είδαμε την αλήθεια με τα μάτια,
Έχω το διάφραγμα κλειστό κι όλα κινούνται στα σκοτάδια.
Άδεια, κενά καλούπια, ρηχά που ξεχνιούνται σε μία βραδιά γενικά.
Βάθη που μένουν ατάραχα,
Ποιος να βουτήξει; Τολμά;
Δεν τολμήσαν αυτοί.
Είναι αστείοι, αστοί και μικροί, τόσο
Πού να με νιώσουν;
Πού να με νιώσουν;
Να δώσουν το "είναι" τους ξέχασαν,
Ξέχασα να πάρω το δικό μου.
Μ'ονόμασα μονόδρομο στο τέλος κάποιου δρόμου.
Στον τοίχο κολλημένος να περάσει το δικό μου.
Θα λυγίσω ή θα περάσω από μέσα;
Θα γίνω Φοίνικας ή λείψανα και τέφρα;

Τόσα βέλη είναι βαλμένα στη φαρέτρα
Κι έχω άπειρα βέλη να σπαταλήσω,
Μα ίσως είναι ανούσιο,
Γιατί όσο κι αν ρίχνω κοιτάω τα αστέρια
Χωρίς στόχο, μπέσα.
"Έλα πέρασε μέσα στο μαύρο" σου λέω, μα
"Πρόσεξε λίγο, είναι ανώμαλη πάντα αυτή η αλλαγή,
Είναι ανούσια μάλλον αυτή η ζωή", μα
Τι να πω στους δικούς μου;
Όλα chill, είμαι chill.
Όπως αύριο, όπως πριν.
Ένα χρέος μονάχα:
Να γράφω κι αυτοί που θα ακούσουν
Κι οι λίγοι που παίζει να νιώσουν
Να ελπίζουν αντί να πληρώσουν.
Δε θέλω πολλά,
Κι αν σίγουρα δε θέλω κάτι, να γράφει η συνήθεια tracks.

Να είμαι αληθινός και πιστός στο μονοπάτι που χάραξε η ασθένεια, μαν.
Να'μαστε όλοι καλά.
Ποτέ τους κάτω μην κοιτάνε τα χαμόγελα, μαν.
Και τα ποτήρια ψηλά
Να τσουγκρίζουνε μόνο όταν συνοδεύονται από γέλια παιδικά
Κι όχι απόγνωση ή ανάγκη.
Το κενό να μου θυμίζει αποβάθρα και συρμό,
Κι όχι αυτό που με κοιμίζει στο κρεβάτι.
Το φως να'ναι εκεί
Καρφωμένο στο μαύρο να κάνει βατό μονοπάτι
Κι η γιορτη να'ναι εκεί
Να θυμίζει τι πέρασα πριν
Κι έχω βγει απ'το σκοτάδι πια.
Είναι αυτά που ζητάω πολλά;
Είμαι αχάριστος πια;
Ψυχική ηρεμία μπροστά στη βροχή ενός Σεπτέμβρη για δέκα λεπτά.

Προπαγάνδα:

0-0=0