filmov
tv
'Αλλάζει ο άνθρωπος!' Vlog 12/7/19

Показать описание
Απάντηση στην επιστολή:
"Καλησπέρα, Θεκλα,
Θα μιλήσω για 'μένα απευθείας ως παράδειγμα, για να μπω κατευθείαν στο θέμα.
Απο όταν θυμάμαι τον εαυτό μου, ήμουν ένα παιδί "περίεργο". Δηλαδή έβλεπα διαφορές απο τα άλλα παιδιά σε συμπεριφορές απέναντι σε θέματα της καθημερινότητας.
Έβλεπα οτι τα άλλα παιδιά αντιδρούσαν με έναν υγιή τρόπο απέναντι στα πράγματα ενώ εγώ αδυνατούσα.
Περισσότερο αναφέρομαι σε ηλικίες από 14 εώς και 24, όπου άρχισα και να συνάπτω σχέσεις φιλικές και προσωπικές γενικότερα.
Θυμάμαι οτι ένιωθα πολύ άσχημα όταν μου ασκούσαν κακή κριτική και πολλές φορές εφεύρισκα ψέματα για να καλύψω κάτι που είχα πει λάθος.
Και, ακόμα πιο γενικά, δεν ανεχόμουν σχεδόν τίποτα και θύμωνα πολύ με το οτιδήποτε.
Περνώντας τα χρόνια και μετά από χρόνια ψυχοθεραπεία, άλλαξα.
Δεν πήγα για αυτό τον λόγο στον ψυχολόγο, αλλά με μια άλλη αφορμή, που έγινε όμως τελικά η αιτία για να αλλάξω ριζικά τον εαυτό μου.
Με τον ψυχολόγο συν τω χρόνω, καταλήξαμε οτι για αυτή τη στάση μου απέναντι στη ζωή, έπαιξε μεγάλο ρόλο ο πατέρας μου, ο οποίος είχε πολλά ναρκισσιστικά χαρακτηριστικά και, φυσικά, ήταν πολύ χειριστικός.
Υποσυνείδητα μιμήθηκα τη συμπεριφορά του, χωρίς να ξέρω οτι είναι λάθος, και τη θεωρούσα φυσιολογική, καθώς με αυτήν είχα μεγαλώσει.
Αυτό μου είχε δημιουργήσει σοβαρά προβλήματα σε όλες τις σχέσεις μου. Ήμουν πολύ ζηλιάρα σε παθολογικό βαθμό, πολύ χειριστική, θύμωνα πολύ εύκολα και γενικά, είχα όλα τα χαρακτηριστικά που έχει ένας τοξικός άνθρωπος.
Σήμερα που μιλάμε, και μετά από πολλή δουλειά με τον ψυχολόγο αλλά κυρίως με τον εαυτό μου, είμαι ένας άνθρωπος πολύ διαλλακτικός, χωρίς κανένα ίχνος ζήλιας και μπορώ επιτέλους και χειρίζομαι τα δύσκολα αλλά και τα εύκολα, με έναν πολύ υγιή τρόπο.
Θα ακούγεται σαν να περιαυτολογώ, αλλά ειλικρινά είναι κάτι που παρατηρώ εφόσον με βλέπω σαν τρίτος, με παρατηρώ και μπορώ πρακτικά να δω τις διαφορές αυτές. Συν το οτι μου τις επισημαίνουν συχνά και οι δικοί μου άνθρωποι.
Πλέον μου αρέσει ο σύντροφός-σύζυγος μου να περνάει καλά, μου αρέσει να αρέσει γιατί έτσι παίρνει κι εκείνος τα πάνω του. Ακόμα και για εγωιστικούς λόγους, δηλαδή. Μου αρέσει να βγαίνει με τους φίλους του, δεν θα κάνω σκηνή ζήλιας και δεν θα τσακωθώ. Έχω μάθει να αναγνωρίζω τι είναι δικό μου "πρόβλημα" και τι όχι.
Δεν προσπαθώ να το παίξω τέλεια. Εννοείται οτι κάθε μέρα είναι διαφορετική και οτι φυσικά και δεν τα έχω όλα λυμένα. Απλώς όταν οι σκέψεις μου "ξεφεύγουν", βάζω τη λογική μπροστά και με βάζω στη θέση μου.
Μετά από αυτή την αλλαγή, πραγματικά έχω βρει την υγειά μου, που λέμε...
Δεν ήξερα οτι μπορούσα ποτέ να γίνω έτσι να έχω μια σχετικά υγιή ζωή και να αντιμετωπίζω τόσο απλά και ώριμα τα πράγματα.
Κι όμως, είμαι 29 και τα έχω καταφέρει αρκετά καλά, αν και έχω και πολύ δρόμο ακόμα μπροστά μου.
Οπότε, είμαι ένας άνθρωπος που πιστεύει οτι αλλάζει ο άνθρωπος, αρκεί να το θέλει ο ίδιος.
Μακάρι να μπορούσα να παρακινήσω με κάποιο τρόπο κι άλλους ανθρώπους ώστε να μπορούν να δουν οτι πολλά περισσότερα κερδίζεις όταν αγαπάς πραγματικά, παρά όταν εκβιάζεις τα συναισθήματα των ανθρώπων γύρω σου και απλά τους κάνεις να σε φοβούνται (όπως ο πατέρας μου..).
Μακάρι να μπορούσα να εξηγήσω πόσο ελεύθερος και πόσο όμορφα νιώθει κανείς μετά από μια τέτοια συνειδητοποίηση. Ακόμα και μετά από τα πρώτα βρεφικά βήματα της αλλαγής.
Για κάποιο λόγο, οι άνθρωποι έχουμε την τάση να παίρνουμε εκβιαστικά αυτό που θέλουμε και όχι να το κερδίζουμε με το σπαθί μας! Για΄κάποιο λόγο προτιμούμε να θάψουμε τα καλά μας στοιχεία πιστεύοντας οτι ο κακός μας εαυτός θα εκβιάσει την αγάπη των γύρω μας!
Συγνώμη για το σεντόνι, προσπάθησα να είμαι περιεκτική, αλλά δεν τα κατάφερα πολύ καλά!
Καλή συνέχεια και ευχαριστώ εκ των προτέρων!"
"Καλησπέρα, Θεκλα,
Θα μιλήσω για 'μένα απευθείας ως παράδειγμα, για να μπω κατευθείαν στο θέμα.
Απο όταν θυμάμαι τον εαυτό μου, ήμουν ένα παιδί "περίεργο". Δηλαδή έβλεπα διαφορές απο τα άλλα παιδιά σε συμπεριφορές απέναντι σε θέματα της καθημερινότητας.
Έβλεπα οτι τα άλλα παιδιά αντιδρούσαν με έναν υγιή τρόπο απέναντι στα πράγματα ενώ εγώ αδυνατούσα.
Περισσότερο αναφέρομαι σε ηλικίες από 14 εώς και 24, όπου άρχισα και να συνάπτω σχέσεις φιλικές και προσωπικές γενικότερα.
Θυμάμαι οτι ένιωθα πολύ άσχημα όταν μου ασκούσαν κακή κριτική και πολλές φορές εφεύρισκα ψέματα για να καλύψω κάτι που είχα πει λάθος.
Και, ακόμα πιο γενικά, δεν ανεχόμουν σχεδόν τίποτα και θύμωνα πολύ με το οτιδήποτε.
Περνώντας τα χρόνια και μετά από χρόνια ψυχοθεραπεία, άλλαξα.
Δεν πήγα για αυτό τον λόγο στον ψυχολόγο, αλλά με μια άλλη αφορμή, που έγινε όμως τελικά η αιτία για να αλλάξω ριζικά τον εαυτό μου.
Με τον ψυχολόγο συν τω χρόνω, καταλήξαμε οτι για αυτή τη στάση μου απέναντι στη ζωή, έπαιξε μεγάλο ρόλο ο πατέρας μου, ο οποίος είχε πολλά ναρκισσιστικά χαρακτηριστικά και, φυσικά, ήταν πολύ χειριστικός.
Υποσυνείδητα μιμήθηκα τη συμπεριφορά του, χωρίς να ξέρω οτι είναι λάθος, και τη θεωρούσα φυσιολογική, καθώς με αυτήν είχα μεγαλώσει.
Αυτό μου είχε δημιουργήσει σοβαρά προβλήματα σε όλες τις σχέσεις μου. Ήμουν πολύ ζηλιάρα σε παθολογικό βαθμό, πολύ χειριστική, θύμωνα πολύ εύκολα και γενικά, είχα όλα τα χαρακτηριστικά που έχει ένας τοξικός άνθρωπος.
Σήμερα που μιλάμε, και μετά από πολλή δουλειά με τον ψυχολόγο αλλά κυρίως με τον εαυτό μου, είμαι ένας άνθρωπος πολύ διαλλακτικός, χωρίς κανένα ίχνος ζήλιας και μπορώ επιτέλους και χειρίζομαι τα δύσκολα αλλά και τα εύκολα, με έναν πολύ υγιή τρόπο.
Θα ακούγεται σαν να περιαυτολογώ, αλλά ειλικρινά είναι κάτι που παρατηρώ εφόσον με βλέπω σαν τρίτος, με παρατηρώ και μπορώ πρακτικά να δω τις διαφορές αυτές. Συν το οτι μου τις επισημαίνουν συχνά και οι δικοί μου άνθρωποι.
Πλέον μου αρέσει ο σύντροφός-σύζυγος μου να περνάει καλά, μου αρέσει να αρέσει γιατί έτσι παίρνει κι εκείνος τα πάνω του. Ακόμα και για εγωιστικούς λόγους, δηλαδή. Μου αρέσει να βγαίνει με τους φίλους του, δεν θα κάνω σκηνή ζήλιας και δεν θα τσακωθώ. Έχω μάθει να αναγνωρίζω τι είναι δικό μου "πρόβλημα" και τι όχι.
Δεν προσπαθώ να το παίξω τέλεια. Εννοείται οτι κάθε μέρα είναι διαφορετική και οτι φυσικά και δεν τα έχω όλα λυμένα. Απλώς όταν οι σκέψεις μου "ξεφεύγουν", βάζω τη λογική μπροστά και με βάζω στη θέση μου.
Μετά από αυτή την αλλαγή, πραγματικά έχω βρει την υγειά μου, που λέμε...
Δεν ήξερα οτι μπορούσα ποτέ να γίνω έτσι να έχω μια σχετικά υγιή ζωή και να αντιμετωπίζω τόσο απλά και ώριμα τα πράγματα.
Κι όμως, είμαι 29 και τα έχω καταφέρει αρκετά καλά, αν και έχω και πολύ δρόμο ακόμα μπροστά μου.
Οπότε, είμαι ένας άνθρωπος που πιστεύει οτι αλλάζει ο άνθρωπος, αρκεί να το θέλει ο ίδιος.
Μακάρι να μπορούσα να παρακινήσω με κάποιο τρόπο κι άλλους ανθρώπους ώστε να μπορούν να δουν οτι πολλά περισσότερα κερδίζεις όταν αγαπάς πραγματικά, παρά όταν εκβιάζεις τα συναισθήματα των ανθρώπων γύρω σου και απλά τους κάνεις να σε φοβούνται (όπως ο πατέρας μου..).
Μακάρι να μπορούσα να εξηγήσω πόσο ελεύθερος και πόσο όμορφα νιώθει κανείς μετά από μια τέτοια συνειδητοποίηση. Ακόμα και μετά από τα πρώτα βρεφικά βήματα της αλλαγής.
Για κάποιο λόγο, οι άνθρωποι έχουμε την τάση να παίρνουμε εκβιαστικά αυτό που θέλουμε και όχι να το κερδίζουμε με το σπαθί μας! Για΄κάποιο λόγο προτιμούμε να θάψουμε τα καλά μας στοιχεία πιστεύοντας οτι ο κακός μας εαυτός θα εκβιάσει την αγάπη των γύρω μας!
Συγνώμη για το σεντόνι, προσπάθησα να είμαι περιεκτική, αλλά δεν τα κατάφερα πολύ καλά!
Καλή συνέχεια και ευχαριστώ εκ των προτέρων!"
Комментарии