ΚΛΝ-Βροχή ( Prod.Brak ) •Ισημερίες•

Στίχοι-ερμηνεία:ΚΛΝ
Παραγωγή:Brak
Rec-mix-master:Brak at Cell 11364
Σχέδιο εξωφύλλου:Μαρία Μαγδαληνή Μάρκου

Στίχοι:

Νιώθω τις ψιχάλες σου να πέφτουν πάνω μου βροχή
Αγαπώ τη κάθε μέρα και την κάθε εποχή
Κάτι συμβαίνει με το χώμα όταν έρθεις σε επαφή
Μεταβάλλεται η θερμοκρασία και νιώθω τη πληγή
Οι ουλές μου είναι ζωή αυτό μου είπα το πρωί
Άλλο να κόβεται η ανάσα και άλλο η αναπνοή
Πότισε βράχους τσιμέντα πίσσα και σίδερα
Όλοι κρύβονται σε υπόστεγα να σε αποφύγουν σήμερα
Το πρόσωπο μην τους αγγίξεις ούτε για αστείο
Θα ξεβάψει η μάσκα από το ευτυχισμένο προσωπείο
Σπίτια κλείνονται αντικρίζουν την πραγματικότητα
Τον εαυτό τους τον κενό τα τσακισμένα όνειρα
Πλημμύρισαν οι εστίες σας όχι οι δρόμοι
Στα λούκια συνορεύονται οι πόνοι μες στην πόλη
Τα δάκρυα σου γίνανε ποτάμια πριν τον ύπνο
Και οποίος είπε για παράδεισο ακροβατεί στην λίμπο
Απολαμβάνεις την βροχή;Η άμα βραχείς σε αγχώνει;
Να ζωγραφίζεις σε έναν κόσμο που μουντζουρώνει
Να επιτρέπεις να σε αγγίζουν δε λερώνει
Και ότι δε σε σκοτώνει σε κάνει άνθρωπο η σκόνη

Και ήμουν εκεί μες την βροχή στέρνο φιλί
Και ήμουν εκεί έναν χειμώνα
Και ήμουν εκεί μες την βροχή στέρνο φιλί
Και ήμουν εκεί με την ψυχή στο στόμα

Άκου την βροχή πως πέφτει και αγκαλιάζει τη σιωπή μας
Χαμένοι στη παράφραση κυλάει η ζωή μας
Μουδιασμένοι απωθούμε την δια ζώσης επαφή μας
Και ένα Αχ σπαρακτικά κραυγάζει η φωνή μας
Ερχόμαστε και φεύγουμε νομίζοντας και θέλοντας
Κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλο μας κοροϊδεύοντας
Ζητάμε κλαίγοντας και μετράμε με το χρόνο
Συναισθήματα ποιότητες και πόνο
Πως να μετρήσω τις σταγόνες σου βροχή;
Πως να μην θυμάμαι και να αρχίζω από την αρχή;
Πως να βρω διέξοδο στο αδιέξοδο που σου έφτιαξα;
Πως να κρατήσω το αντίο σου όταν έφυγα;
Στα καλοκαίρια σου θα βρίσκονται όλοι εκεί
Στα πρωτοβρόχια μόνο αυτοί που έχουνε ψυχή
Και ήμουν εκεί μες τη βροχή στέρνο φιλί
Και ήμουν εκεί έναν χειμώνα...
Με τη ψυχή στο στόμα...

[KLYKOSN]

Νιώθω τις ψιχάλες σου να πέφτουν πάνω μου βροχή
Αγαπώ τη κάθε μέρα και την κάθε εποχή
Κάτι συμβαίνει με το χώμα όταν έρθεις σε επαφή
Μεταβάλλεται η θερμοκρασία και νιώθω τη πληγή
Οι ουλές μου είναι ζωή αυτό μου είπα το πρωί
Άλλο να κόβεται η ανάσα και άλλο η αναπνοή
Πότισε βράχους τσιμέντα πίσσα και σίδερα
Όλοι κρύβονται σε υπόστεγα να σε αποφύγουν σήμερα
Το πρόσωπο μην τους αγγίξεις ούτε για αστείο
Θα ξεβάψει η μάσκα από το ευτυχισμένο προσωπείο
Σπίτια κλείνονται αντικρίζουν την πραγματικότητα
Τον εαυτό τους τον κενό τα τσακισμένα όνειρα
Πλημμύρισαν οι εστίες σας όχι οι δρόμοι
Στα λούκια συνορεύονται οι πόνοι μες στην πόλη
Τα δάκρυα σου γίνανε ποτάμια πριν τον ύπνο
Και οποίος είπε για παράδεισο ακροβατεί στην λίμπο
Απολαμβάνεις την βροχή;Η άμα βραχείς σε αγχώνει;
Να ζωγραφίζεις σε έναν κόσμο που μουντζουρώνει
Να επιτρέπεις να σε αγγίζουν δε λερώνει
Και ότι δε σε σκοτώνει σε κάνει άνθρωπο η σκόνη

Και ήμουν εκεί μες την βροχή στέρνο φιλί
Και ήμουν εκεί έναν χειμώνα
Και ήμουν εκεί μες την βροχή στέρνο φιλί
Και ήμουν εκεί με την ψυχή στο στόμα

Άκου την βροχή πως πέφτει και αγκαλιάζει τη σιωπή μας
Χαμένοι στη παράφραση κυλάει η ζωή μας
Μουδιασμένοι απωθούμε την δια ζώσης επαφή μας
Και ένα Αχ σπαρακτικά κραυγάζει η φωνή μας
Ερχόμαστε και φεύγουμε νομίζοντας και θέλοντας
Κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλο μας κοροϊδεύοντας
Ζητάμε κλαίγοντας και μετράμε με το χρόνο
Συναισθήματα ποιότητες και πόνο
Πως να μετρήσω τις σταγόνες σου βροχή;
Πως να μην θυμάμαι και να αρχίζω από την αρχή;
Πως να βρω διέξοδο στο αδιέξοδο που σου έφτιαξα;
Πως να κρατήσω το αντίο σου όταν έφυγα;
Στα καλοκαίρια σου θα βρίσκονται όλοι εκεί
Στα πρωτοβρόχια μόνο αυτοί που έχουνε ψυχή
Και ήμουν εκεί μες τη βροχή στέρνο φιλί
Και ήμουν εκεί έναν χειμώνα...
Με τη ψυχή στο στόμα...

[panos_aka_Kumar]

Και ήμουν εκεί έναν χειμώνα
Με τη ψυχή στο στόμα