Ζωγράφος X GhettoRock - Δεν θα το μάθει κανεις

Показать описание

Lyrics/Rap: Ζωγράφος, GhettoRock
Produced by GhettoRock

Ζωγράφος:

Ghetto Rock:

#Zografos #Ghettorock

Рекомендации по теме

Комментарии

Ζωγράφος/

<< Λένε φοβού τους Δαναούς
και δώρα φέροντας,
τον μεγαλύτερο πόνο
τον φέρνει ο έρωτας.

Όλ'η ζωή μου είν'εν τάφω,
διαβάζοντάς Μυριβίλη
Λέω συχνά τ'όνομά σου
να μου δροσίζει τα χείλη.

Κρατάς εσύ το κοχύλι,
κραταώ εγώ τους βυθούς,
όταν σου λείψει η θάλασσα
βάλ'το στ'αφτί σου ν'ακούς.

Και ξέρεις που θα με βρεις:
σ'όλα αυτά πού'χω στείλει,
στην ζωγραφιά στο
γαϊδουράγκαθο του Απρίλη ·

Σ'ένα κερί,
πριγκήπισσα κοκινομάλλα,
που είχε όνειρα γενναία
και μεγάλα

Σε κάποιο στίχο γραμμένο
πάνω στον τοίχο σου ·
ποτέ δεν μού'πες
τον αγάπημένο στίχο σου.

Ποτέ δεν άκουσα
πως χτυπάν τα στήθια σου,
όταν φοβάσαι και ακούς
τα παραμύθια σου.

Ζεις στην αλήθεια σου
κι'εγώ το ψέμα μου
και έμεινα να κολυμπώ
μες το αίμα μου.

Κι'έχουν φουσκώσει
τα ποτάμι'από το δάκρυ μου
Και γονατίζουν τα βουνά
μπρος στην αγάπη μου!

Τώρα ποιος ξέρει στ'άλλα τ'άστρα
που σου γράφω,
κάνω τη ρίζα μου φτερό ·
Πες μου, πού νά'ρθω ;

Να δούμε αυτή την ταινία
σ'ένα παληό σινεμά,
σού'χω μαζέψει τα καρέ
με τα κομμένα φιλία>>

Ρεφραίν:

<<Τι σημαίνουν όλ'αυτά
δεν θα το μάθει κανείς ·
Δεν πειράζει, μωρό μου,
αφού το ξέρουμ'εμείς.

Είν'η δόξα μου τέτοια,
που να την δεις δεν μπορείς,
γιατί τον ήλιο στα μάτια
δεν τον κοιτάζει κανείς.>>

GhettoRock\

<<Δυό ουράνια σώματα
σ'έν'αστρικό βαλς,
γι'αυτ'ο κράτα με ή άσε με
όλα τ'άλλα βαρετά

Θά'χεις για πάντα την δροσιά,
θά'χω για πάντα την φωτιά
κι'ένα τραγούδι από κείνα
που σου αρέσουν στ'αφτιά.

Με τον ήλιο στα μαλλιά
και την αλμύρα στα χείλη
καθώς στο κύμα χορεύεις
σαν μεθυσμένη Αφροδίτη.

Όλα για έρωτα ή για θάνατο,
εμείς δεν έχουμε πλανήτη ·
Το σύμπαν μας ανήκει,
όπως της καρδίας οι χτύποι!

Όλοι ξέρουν πως
εγώ κι'εσύ
είμαστε αλλόκοτη
κλεμμένη τέχνη, αυτοκτονική ·

από μιαν άλλη εποχή
που ίσως κάποτε να'ρθεί
θά'ναι όμορφη μέρα και η νύχτα
ίσως νά'ναι γιορτή

Στο άνεμο τρταγουδώ,
μήπως και κάπως σε στείλει.
Φέρνω την έστη την πρώτη
και την δίψα του Απρίλη.

Δεν έχω τρόπο να το δω,
αλλιώς ο νους δεν μ'αφήνει.
Η αγάπη μου για σένα
είναι σαν κάτι που με πνίγει!>>

- - - - - - -

Αφιερώνω το κομμάτι στους πανταχού παρόντες ερωτευμένους και καψουρεμένους που καίγονται από την δίψα τους και τους σκοτώνει η ζωηρή αδιαφορία της ωραίας εκείνης. Γιατί, όπως γράφει ο Ραψωδός στο <<Πόσο κράτησε αυτός ο χειμώνας>> (Κελί 218), ΄΄Η μοναξιά δεν περπτιέται κατά μόνας΄΄... Καλόν Απρίλη λοιπόν, σύντροφοι!

valantistsiros