ΚΛΝ- Δέκα ζωές ( Prod.Brak ) •Ισημερίες•

Στίχοι:Drem-ΚΛΝ
Παρουσίαση:ΚΛΝ
Παραγωγή:Brak
Rec-Mix-Master:Brak στο Cell 11364
Σχέδιο:Μαρία Μαγδαληνή Μάρκου

Στίχοι:
Μοναχός σου πάλευε και είναι δικιά σου η τιμή
Δεν έχω κόλλημα ότι και αν πω πως θα ακουστεί
Είναι ότι νιώθω και δε θέλω δίπλα μου
εγωισμούς
Αρνητικές ψυχολογίες δε μου ταιριάζουνε
Δε με εκφράζουνε τα λόγια των ανέμων και οι φιλίες τους συμφέρον
Ζυγίζω όσα γύρω μου συμβαίνουν και υπολογίζω
Αν δεν εκτιμάς το παρόν απλά τη πλάτη μου γυρίζω
Δεν με φοβίζει η μοναξιά δεν έχω πολλά
Δε θέλω πολλά δεν νιώθω πάντοτε καλά
Δεν έχω και προβληματα πολλά και κάπου νιώθω την ανάγκη να δημιουργήσω και άλλα
Δεν έχω όνειρα πολλά,λίγα έχω μα μεγαλα
Μόνος μου τραγουδάω και οσο θέλω τα σπάω
Εκτιμάω όπου χρωστάω και έχω μπέσα μόνο για οσους με αγαπάνε και αγαπάω

Όλο βιαζόμαστε να έρθει το αύριο
Αδιαφορώντας για το σήμερα και ζούμε με το χθες
Μεταθέτουμε τα θέλω μας ες αύριο
Μα πως το νόμιζες ρε;πως έχουμε δέκα ζωές;

Κυριαρχεί η ταχύτητα και ο χρονος κάτι αόριστο
Το παιδί μεγάλωσε και έγινε αγνώριστο
Νομίζω το ηξερα νομίζω κάπου το θυμάμαι
Τα μάτια του μιλούσαν τώρα άδειασαν και φοβάμαι
Όταν σε βλέπω βιαστικό να μου αραδιάζεις φούμαρα
Και τη ζωή να τη μετράς σε νούμερα
Πόσο την έχεις,με πόσες πηγές,πόσο τρέχεις
Πόσο πίνεις,πόσα βγάζεις,πόσα έχεις
Δεν είμαι εγώ αυτό και είπα να συμφιλιωθώ
Με όλα αυτά που δεν αντεχω ούτε σε μένα να τα πω
Κλείνει ένας κυκλος μου και γω πενθώ γελώντας
Τα δάκρυα μου στέγνωσαν πετώντας
Από το παλιό καλό καιρό που μου έχει μείνει μόνο αυτό
Αλήθεια πόσο αντεχεις δυο αλήθειες να σου πω;
Και έπειτα ο καθένας το δρόμο του θαρρω
Με ένα παραπονο μοναχα μα τυπικουρες δεν θα πω

[KLYKOSN]

Στίχοι:
Μοναχός σου πάλευε και είναι δικιά σου η τιμή
Δεν έχω κόλλημα ότι και αν πω πως θα ακουστεί
Είναι ότι νιώθω και δε θέλω δίπλα μου
εγωισμούς
Αρνητικές ψυχολογίες δε μου ταιριάζουνε
Δε με εκφράζουνε τα λόγια των ανέμων και οι φιλίες τους συμφέρον
Ζυγίζω όσα γύρω μου συμβαίνουν και υπολογίζω
Αν δεν εκτιμάς το παρόν απλά τη πλάτη μου γυρίζω
Δεν με φοβίζει η μοναξιά δεν έχω πολλά
Δε θέλω πολλά δεν νιώθω πάντοτε καλά
Δεν έχω και προβληματα πολλά και κάπου νιώθω την ανάγκη να δημιουργήσω και άλλα
Δεν έχω όνειρα πολλά, λίγα έχω μα μεγαλα
Μόνος μου τραγουδάω και οσο θέλω τα σπάω
Εκτιμάω όπου χρωστάω και έχω μπέσα μόνο για οσους με αγαπάνε και αγαπάω

Όλο βιαζόμαστε να έρθει το αύριο
Αδιαφορώντας για το σήμερα και ζούμε με το χθες
Μεταθέτουμε τα θέλω μας ες αύριο
Μα πως το νόμιζες ρε;πως έχουμε δέκα ζωές;

Κυριαρχεί η ταχύτητα και ο χρονος κάτι αόριστο
Το παιδί μεγάλωσε και έγινε αγνώριστο
Νομίζω το ηξερα νομίζω κάπου το θυμάμαι
Τα μάτια του μιλούσαν τώρα άδειασαν και φοβάμαι
Όταν σε βλέπω βιαστικό να μου αραδιάζεις φούμαρα
Και τη ζωή να τη μετράς σε νούμερα
Πόσο την έχεις, με πόσες πηγές, πόσο τρέχεις
Πόσο πίνεις, πόσα βγάζεις, πόσα έχεις
Δεν είμαι εγώ αυτό και είπα να συμφιλιωθώ
Με όλα αυτά που δεν αντεχω ούτε σε μένα να τα πω
Κλείνει ένας κυκλος μου και γω πενθώ γελώντας
Τα δάκρυα μου στέγνωσαν πετώντας
Από το παλιό καλό καιρό που μου έχει μείνει μόνο αυτό
Αλήθεια πόσο αντεχεις δυο αλήθειες να σου πω;
Και έπειτα ο καθένας το δρόμο του θαρρω
Με ένα παραπονο μοναχα μα τυπικουρες δεν θα πω

[ZografosOfficial]

Τα δάκρυα μου στέγνωσαν πετώντας....ετοιμάσου για ταξίδι τώρα