Dorastamy coraz szybciej i to ZŁA wiadomość...

+ Wikipedia.

#MASNY

[RMasny]

JBC Odcinki są już dostępne na Spotify i apple music ^.^
(nowy mic next week🎙)

[janiktinny]

"Dorosłość zaczyna się, kiedy dostrzegasz, że na świecie nie ma ludzi dorosłych."

[novak]

Mam 24 lat i studiuje jeszcze, pracowałem, nie czuje się dorosły, wręcz przeciwnie czuje że znów jestem "dzieckiem". Od jakiegoś czasu próbuje odnaleźć siebie i co tak naprawdę chciałbym robić. Więc trzymajcie za mnie kciuki bym odnalazł co chciałbym robić.

[Toniejestkaczka]

mam 19 lat i w ogóle nie czuję się dorosła. Mam wrażenie, że to uczucie nawiedzi mnie dopiero kiedy zupełnie uniezależnię się od rodziców i poczuję się stabilna emocjonalnie dłużej niż kilka miesięcy.

[julciaq]

Żałuję, że trafiłam na ten kanał dość niedawno, mimo że znam Masnego już od wielu lat. Treści na tym kanale są niesamowicie interesujące. Czuję, że mogę znaleźć tu odpowiedzi na każde moje pytanie. To jest to, czego szukałam. Jest idealnie, dziękuję.

[wiktoriasnop]

21 lat, czuje się dorośle, wręcz staro, mieszkanie bez mamy, stały partner od wielu lat, wiele przejść, wiele dojrzałych decyzji, duzo odpowiedzialnych spraw, szybki własny rozwój, rutyna, poczucie czasu, który pędzi niesamowicie szybko...

Ale mam wrażenie, że nie mówi się o tym jak bardzo na psychikę wpływa śmierć najbliższych - doznałam niedawno i zmieniło to w mojej głowie BARDZO dużo

[bananowykrol]

Mam 21 i totalnie nie czuje się dorosły. Pracowałem na czarno od 14 roku życia, wyprowadziłem się z domu w wieku 18 lat, ale mimo wszystko całym sobą próbuje zatrzymać w sobie wewnętrzne dziecko.

[ewelina]

26 lat. Jeszcze nie czuję się w pełni dorosła, czasem czuję się zagubiona w tym dorosłym świecie w ważnych decyzjach, aczkolwiek czuję się zdecydowanie bardziej dojrzała emocjonalnie, odważniejsza i samoświadoma niż jeszcze rok temu. Jest progres u mnie ogromny ale to jeszcze nie dorosłość czy pełna dojrzałość na 100%.

[jezykpolskipolinka]

Mam 26 lat i czuje się zupełnie tak samo jak w wieku 20. Zupełnie nic się nie zmieniło, poza tym, że wiecej wiem i umiem. Ani trochę nie czuje się dorosla. Często zdarza mi się powiedzieć o innych "dorosli", albo "dorośli tak robią" czy coś w tym stylu. Patrzę na moich znajomych-rodziców jak na dorosłych. Na siebie dalej jak na dzieciaka.

[kiro]

Za chwilę mam 22 lata i zdecydowanie nie jestem jeszcze dorosły. Czuję, że powoli zbliża się ten moment, ale strasznie mozolnie, a ja sam nie chcę jeszcze dorastać

[paulinap]

Uważam, że stałam się dorosła w wieku 23 lat, gdy poszłam do pracy do szpitala (pielegniarka). Patrzenie na ludzkie problemy, codzienny kontakt ze śmiercią, cierpieniem, całkowicie zmienił moje myślenie.

[poudnica]

Mam 15 lat i czuje się dorosła od mniej więcej 3 lat, miało na to wpływ wiele rzeczy które się stały w tym czasie. Pomimo że jestem najmłodsza z mojego rodzeństwa zaczęłam zachowywać się jak matka, zawsze stawiałam ich samopoczucie ponad swoje i chciałam ochronić je na każdym kroku. Szybko też zaczęłam rozumieć rzeczy których dzieci nie powinny lub broniłam jednego z rodziców podczas kłótni. Nie jestem zadowolona z takiego obrotu spraw, tęsknie za niewiedzą i nie rozumieniem pewnych rzeczy. Chciałabym odzyskać tą dziecięcą niewinność chociaż na jeden dzień.

[weirdscorpio]

Mam 28 lat i zespół Aspergera, przez co emocjonalnie rozwijam się wolniej od rówieśników. Nie czuję się ani trochę dorosła, między innymi przez to, że byłoby mi bardzo przykro, gdybym musiała wyprowadzić się z domu, nie czuję wcale takiej potrzeby. Nie przyznaję się publicznie, ale nawet jak rodzina wyjeżdża, tęsknię. Czuję też różnicę w mentalności większości znajomych, oni marzą o ślubie czy dzieciach, a mnie to nudzi i poza pracą i hobby najchętniej bym się tylko bawiła i poznawała nowe osoby. Czasem jest mi ciężko z tym, że oczekuje się ode mnie rzeczy, do których nie jestem w stanie doskoczyć.

[djv]

Dziwne jest to, że Jezus zamieniał wodę w wino i miał tylko 12 kolegów

[justmichal]

Mam 16 lat, zaraz 17 i jak można się domyśleć, nie czuje się dorosły. Ciągle odczuwam zmiany w swoim umyśle - jak patrzę na świat, na ludzi. Będąc szczerym to boję się życia w świecie dorosłości, mam wrażenie, że wszystko mnie przerośnie, że szkoła nie da mi wystarczającej wiedzy w danym zawodzie, abym mógł się w tym odnaleźć. Wszystko jest przede mną. Poczuje się dorosły, kiedy będę potrafił normalnie żyć w tzw. Dorosłym świecie

[kanionek]

słodycze wciąż smakują tak samo czy miałem 7 lat czy w wieku 28 lat, to wciąż ta sama przyjemność

[niesmiertelnydan]

Mam 27 lat i czuję się dorosła od 2 lat :) wcześniej czułam, że jeszcze "coś" przede mną jest zanim osiągnę pełną dorosłość :) pomimo że pracowałam, studiowałam. Może wyprowadzka z domu rodzinnego właśnie dwa lata temu, od razu sprawiła, że poczułam się w pełni dorosła.

[Klaudia-enbe]

Mam 19 lat, rocznik 03, styczeń.
Nie czuję się dorosła. Widzę zmiany w mojej głowie w podejściu do ludzi, do emocji, do relacji, do obowiązków.
Nie uważam się za osobę dorosłą, ponieważ, czuje że wciąż dojrzewam lekko fizycznie i jeszcze mocno psychicznie. Rodzice mnie utrzymują, nie podejmuje stałej pracy, ponieważ jestem w klasie maturalnej i bardziej zależy mi na czasie do nauki.
Sprawy w urzędzie, wizyty u lekarza załatwiam sama, jednak czasem wolałabym tam iść z mamą.
Obowiązki szkolne i domowe wypełniam sumiennie, jednak nie chciałabym mieć tyle obowiązków i terminów w pracy. Tym bardziej nie chciałabym mieć całego gospodarstwa domowego na głowie.
Boję się dorosłego życia, ale wierzę, że dam sobie radę, bo u boku mam cudownego chłopaka.

[MilkaMotogirl]

22 lata, ciągle czuję się jak dziecko błądzące we mgle. Chciałabym żeby ktoś się mną zaopiekował, wskazał drogę, powiedział co mam zrobić. Moi rodzice mając 22 lata już byli rok po ślubie i byli rodzicami od kilku miesięcy, zaczynali ogarniać sprawy związane z budową domu. A ja? Studiuję, dorywczo pracuję, ale jestem praktycznie w całości zależna od rodziców i czuję się z tym okropnie

[Wandl]

Mam 28 lat. Mam już żonę i dwójkę dzieci, ale monet w którym poczułem się fizycznie i mentalnie dorosły przyszedł lekko po 20. Wpływ na to mogli mieć moi rodzice którzy jak stałem się nastolatkiem rozmawiali ze mną jak z dorosłym, brali moje zdanie i decyzje pod uwagę. Często tez kiedy rodzice dużo pracowali to już w wieku 15 lat robiłem obiad dla wszystkich i również przejmowałem obowiązki domowe typu pranie, Sprzatanie jak i rąbanie drzewa. A gdyż przechodziły wakacje samemu mogłem podróżować z Irlandii do babci w Polsce. Dlatego w wieku 22 lat wyprowadziłem się z domu bo wiedziałem jak prowadzić dom oraz jak pracować i zarządzać wydatkami