filmov
tv
Ο ΑΔΕΡΦΟΣ ΜΟΥ-Άγγελος Παπαγεωργίου

Показать описание
στίχοι/μουσική/ερμηνεία: Άγγελος Παπαγεωργίου
αφήγηση:Γιώργος Νάκος
....Ήταν σπουδαιος ποιητής ο αδερφός του ο Κώστας...Tο βεβαίωνε κι η κλαίουσα έξω απ' την κάμαρή του,που 'σκυβε μέρα-νύχτα σιμά στις γρίλιες κι άκουγε όσα έλεγε φωναχτά προς το Θεό, ψιθυριστά προς τα σπλάχνα του, αλλά κι όσα δεν έλεγε...Στα έντεκά του, τη μερα που σκότωσαν τον Κενεντυ, εγραψε ενα ποιημα που θα 'λεγες πως το 'χε γραψει ενας Λειβαδιτης ή ενας Ρίτσος , κι όχι ενα παιδι εντεκα χρονων...Όμως δεν ηταν τυχερός... Κι όπως θα ταιριαζε σ' έναν αληθινά σπουδαιο ποιητή που τον έκαναν ποιητή τα τραγικά του αδιέξοδα, έμεινε μονάχος να κουβεντιαζει μια ζωή τις νυχτες με τον Τσε Γκεβάρα, τον Νερούδα και το Βιζυηνό, και μετά που 'φευγαν αυτοί μέσ' απ' τους καπνισμένους απ' τα τσιγαρα τοιχους, να μετραει πάλι μοναχός του τα σκοτεινά φεγγάρια πάνω απ' τα Γιάνννενα...Τα φεγγάρια διάβαιναν κι αυτός "σκάλιζε" το παλιό του λαμπάτο ράδιο το PHILLIPS, πάνω-κάτω,δεξιά-αριστερά,fm-βραχέα, χιλιάδες σταθμοί,έπιανε κι ακουγε ράδιο-Κούβα με τις ατέλειωτες ομιλίες του Φιντέλ Κάστρο, αλλά κι εκκλησία (!!πώς τα ταιριαζε αυτα τα δυο, Φιντέλ κι εκκλησία, ποτέ δεν καταλαβε κανείς στο σπίτι!)...Πάει,χάθηκε ο Φιντέλ, χάθηκε κι ο Κώστας, 4 μηνες μπροστύτερα,τον Αύγουστο του 2016...
...Τον ψάχνουν τώρα τα φεγγάρια τοίχοι-σκεπή, σκεπή και τοίχοι
τ' αμάραντα τα σκοτεινά, "-Tύχη δεν είχε!" λέν' πικρά,
χώνονται μες στην κάμαρή του ενός λεπτού σιγή κρατάνε,
"-Μην είν' ο Κώστας εδωνά; στάζουν τροπάρια κι "ωσαννά",
Μην τρύπωσε στο ράδιο μέσα; την μπάντα των βραχέων ρωτάνε
Μη στα βραχέα ; Μη στα fm; "-Μην είν' ο Κώστας εδωνά;"
Μην πέταξε για τ' Αγιον Όρος ....Τον ψάχνουν τώρα τα φεγγάρια
καβάλα σ' ένα τεριρέμ;" τ' αμάραντα τα σκοτεινά...
.................................
Το παντελόνι το καμπάνα
μες στο ντουλάπι του συχνά,
τα χρόνια τα φοιτητικά του
στη Φλωρεντία, μολογά,
Ο ΑΔΕΡΦΟΣ ΜΟΥ
Ο αδερφός μου είναι προφήτης
δεν είναι βραχνός δεν είναι σοφός
δε μιλάει δε γελάει
η μάνα μας τον γέννησε το σούρουπο στις έξι
να μάθει τα μελλούμενα σκοτάδια του ν' αντέξει,
ε! αδερφέ
βρίσκεις τον Τσε
τα λες με το Νερούδα
και το Βιζυηνό
τραγούδα τραγούδα
σήμανε Εσπερινό
το καμπάνα παντελόνι
στ' αραχνιασμένο σου ντουλάπι
σε λίγο ξημερώνει
γέρικό μου ελάφι
τραγούδα, ξημερώνει
γέρικό μου ελάφι
τραγούδα τραγούδα
ε! αδερφέ ε! αδερφέ!
Ο αδερφός μου είναι προφήτης
δεν είναι βραχνός δεν είναι σοφός
δε μιλάει δε γελάει
συνάζει τ' αποτσίγαρα τις νύχτες του χειμώνα
φαντάρους μες στης κάμαρης τον έρημο στρατώνα
αφήγηση:Γιώργος Νάκος
....Ήταν σπουδαιος ποιητής ο αδερφός του ο Κώστας...Tο βεβαίωνε κι η κλαίουσα έξω απ' την κάμαρή του,που 'σκυβε μέρα-νύχτα σιμά στις γρίλιες κι άκουγε όσα έλεγε φωναχτά προς το Θεό, ψιθυριστά προς τα σπλάχνα του, αλλά κι όσα δεν έλεγε...Στα έντεκά του, τη μερα που σκότωσαν τον Κενεντυ, εγραψε ενα ποιημα που θα 'λεγες πως το 'χε γραψει ενας Λειβαδιτης ή ενας Ρίτσος , κι όχι ενα παιδι εντεκα χρονων...Όμως δεν ηταν τυχερός... Κι όπως θα ταιριαζε σ' έναν αληθινά σπουδαιο ποιητή που τον έκαναν ποιητή τα τραγικά του αδιέξοδα, έμεινε μονάχος να κουβεντιαζει μια ζωή τις νυχτες με τον Τσε Γκεβάρα, τον Νερούδα και το Βιζυηνό, και μετά που 'φευγαν αυτοί μέσ' απ' τους καπνισμένους απ' τα τσιγαρα τοιχους, να μετραει πάλι μοναχός του τα σκοτεινά φεγγάρια πάνω απ' τα Γιάνννενα...Τα φεγγάρια διάβαιναν κι αυτός "σκάλιζε" το παλιό του λαμπάτο ράδιο το PHILLIPS, πάνω-κάτω,δεξιά-αριστερά,fm-βραχέα, χιλιάδες σταθμοί,έπιανε κι ακουγε ράδιο-Κούβα με τις ατέλειωτες ομιλίες του Φιντέλ Κάστρο, αλλά κι εκκλησία (!!πώς τα ταιριαζε αυτα τα δυο, Φιντέλ κι εκκλησία, ποτέ δεν καταλαβε κανείς στο σπίτι!)...Πάει,χάθηκε ο Φιντέλ, χάθηκε κι ο Κώστας, 4 μηνες μπροστύτερα,τον Αύγουστο του 2016...
...Τον ψάχνουν τώρα τα φεγγάρια τοίχοι-σκεπή, σκεπή και τοίχοι
τ' αμάραντα τα σκοτεινά, "-Tύχη δεν είχε!" λέν' πικρά,
χώνονται μες στην κάμαρή του ενός λεπτού σιγή κρατάνε,
"-Μην είν' ο Κώστας εδωνά; στάζουν τροπάρια κι "ωσαννά",
Μην τρύπωσε στο ράδιο μέσα; την μπάντα των βραχέων ρωτάνε
Μη στα βραχέα ; Μη στα fm; "-Μην είν' ο Κώστας εδωνά;"
Μην πέταξε για τ' Αγιον Όρος ....Τον ψάχνουν τώρα τα φεγγάρια
καβάλα σ' ένα τεριρέμ;" τ' αμάραντα τα σκοτεινά...
.................................
Το παντελόνι το καμπάνα
μες στο ντουλάπι του συχνά,
τα χρόνια τα φοιτητικά του
στη Φλωρεντία, μολογά,
Ο ΑΔΕΡΦΟΣ ΜΟΥ
Ο αδερφός μου είναι προφήτης
δεν είναι βραχνός δεν είναι σοφός
δε μιλάει δε γελάει
η μάνα μας τον γέννησε το σούρουπο στις έξι
να μάθει τα μελλούμενα σκοτάδια του ν' αντέξει,
ε! αδερφέ
βρίσκεις τον Τσε
τα λες με το Νερούδα
και το Βιζυηνό
τραγούδα τραγούδα
σήμανε Εσπερινό
το καμπάνα παντελόνι
στ' αραχνιασμένο σου ντουλάπι
σε λίγο ξημερώνει
γέρικό μου ελάφι
τραγούδα, ξημερώνει
γέρικό μου ελάφι
τραγούδα τραγούδα
ε! αδερφέ ε! αδερφέ!
Ο αδερφός μου είναι προφήτης
δεν είναι βραχνός δεν είναι σοφός
δε μιλάει δε γελάει
συνάζει τ' αποτσίγαρα τις νύχτες του χειμώνα
φαντάρους μες στης κάμαρης τον έρημο στρατώνα
Комментарии