filmov
tv
Παραδοσιακό τραγούδι της ξενιτιάς, Ηπείρου - ΤΡΥΓΟΝΑ - Κρίστη Στασινοπούλου
Показать описание
Η τρυγόνα από την αρχαιότητα συμβολίζει την απόλυτα πιστή γυναίκα. Όταν το αρσενικό τρυγόνι πεθάνει, η τρυγόνα ποτέ δεν ξαναζευγαρώνει.
O Γκαίτε είχε πει για το δημοτικό τραγούδι ότι το βρίσκει «τόσο λαϊκό, αλλά και τόσο δραματικό, τόσο επικό και τόσο λυρικό, που αντίστοιχό του δεν υπάρχει στον κόσμο». Μάλιστα το 1815 μάζεψε στο σπίτι του ανθρώπους των τεχνών και των γραμμάτων της εποχής για να τους μιλήσει για το δημοτικό τραγούδι και τους είπε : «Οι εικόνες αυτού του τραγουδιού, του ελληνικού δημοτικού, είναι εκπληκτικές. Φανταστείτε να βάζει δυο βουνά να μαλώνουν μεταξύ τους! Φανταστείτε έναν αετό να μιλάει με το κομμένο κεφάλι του κλέφτη! Φανταστείτε ένας κλέφτης να λέει να του κόψουν το κεφάλι, για να μην το πάρουν οι Τούρκοι, αλλά και να μην το πουν στην αρραβωνιαστικιά του! Αλλά σας αφήνω τελευταίο και ένα άλλο τραγούδι, το οποίο είναι το κορυφαίο», τους είπε και τους διάβασε το μοιρολόι «Ο Χάρος με τους αποθαμένους»!
Στίχοι-Μουσική: Παραδοσιακοί
Ερμηνεία : Κρίστη Στασινοπούλου
Ν΄ αυτού ψηλά που περπατείς, τρυγόνα, τρυγόνα,
και χαμηλά λογιάζεις, τρυγόνα μου γραμμένη,
μην είδες τον ασίκη μου, τρυγόνα, τρυγόνα,
τον αγαπητικό μου, τον άντρα το δικό μου.
Εψές προψές τον είδαμε στον κάμπο ξαπλωμένο,
μαύρα πουλιά τον τρώγανε κι άσπρα τον τριγυρνούσαν.
O Γκαίτε είχε πει για το δημοτικό τραγούδι ότι το βρίσκει «τόσο λαϊκό, αλλά και τόσο δραματικό, τόσο επικό και τόσο λυρικό, που αντίστοιχό του δεν υπάρχει στον κόσμο». Μάλιστα το 1815 μάζεψε στο σπίτι του ανθρώπους των τεχνών και των γραμμάτων της εποχής για να τους μιλήσει για το δημοτικό τραγούδι και τους είπε : «Οι εικόνες αυτού του τραγουδιού, του ελληνικού δημοτικού, είναι εκπληκτικές. Φανταστείτε να βάζει δυο βουνά να μαλώνουν μεταξύ τους! Φανταστείτε έναν αετό να μιλάει με το κομμένο κεφάλι του κλέφτη! Φανταστείτε ένας κλέφτης να λέει να του κόψουν το κεφάλι, για να μην το πάρουν οι Τούρκοι, αλλά και να μην το πουν στην αρραβωνιαστικιά του! Αλλά σας αφήνω τελευταίο και ένα άλλο τραγούδι, το οποίο είναι το κορυφαίο», τους είπε και τους διάβασε το μοιρολόι «Ο Χάρος με τους αποθαμένους»!
Στίχοι-Μουσική: Παραδοσιακοί
Ερμηνεία : Κρίστη Στασινοπούλου
Ν΄ αυτού ψηλά που περπατείς, τρυγόνα, τρυγόνα,
και χαμηλά λογιάζεις, τρυγόνα μου γραμμένη,
μην είδες τον ασίκη μου, τρυγόνα, τρυγόνα,
τον αγαπητικό μου, τον άντρα το δικό μου.
Εψές προψές τον είδαμε στον κάμπο ξαπλωμένο,
μαύρα πουλιά τον τρώγανε κι άσπρα τον τριγυρνούσαν.
0:03:59
0:13:24
0:05:12
0:04:14
0:05:22
0:06:31
0:03:34
0:04:42
0:05:04
0:03:43
0:15:31
0:10:56
0:02:58
0:05:15
0:03:11
0:03:05
0:10:43
0:03:35
0:03:20
0:02:41
0:02:58
0:05:43
0:03:13
0:05:39