ΜΙΑ ΛΥΓΕΡΗ ΤΡΑΓΟΥΔΗΣΕ - Οιχαλία Τρικάλων (Θεσσαλία)

Παραδοσιακό Θεσσαλικό τραγούδι από το χωριό Οιχαλία (παλιά ονομασία "Νεοχώρι") του νομού Τρικάλων. Πρόκειται για ένα τραγούδι - Παραλογή, δηλ. πολύστιχο αφηγηματικό τραγούδι με πολλά παραμυθιακά στοιχεία, με τραγικό συνήθως περιεχόμενο και χρονική καταγωγή την ύστερη Βυζαντινή εποχή. Το θέμα του παρόντος τραγουδιού εστιάζεται κυρίως στο φευγιό, στην ξενιτιά και κατ' επέκταση στην ερωτική εγκατάλειψη και στο τραγούδι της γυναίκας που μένει πίσω.

Μια μεγάλη ομάδα μακρόσυρτων τραγουδιών αφηγούνται ιστορίες για κοπέλες που προδόθηκαν ή εγκαταλείφθηκαν από τον άντρα που αγάπησαν. Άλλες μετρούν τους μήνες ενόσω τα σημάδια της εγκυμοσύνης γίνονται όλο και πιο φανερά, άλλες πεθαίνουν, άλλες ψάχνοντας το ανέφικτο γιατρικό για να τον θεραπεύσουν, βλέπουν τον αγαπημένο τους να παίρνει άλλη γυναίκα. Το παράπονό τους - μάλλον οικείο ως εμπειρία σε όλα τα ακροατήρια - συγκλονίζει τη φύση: καράβια αλλάζουν ρότα, γεφύρια ραγίζουν, ποτάμια στέκονται, στοιχειά συγκινούνται. Εκείνες, ανήμπορες ν' αλλάξουν τη μοίρα, καταφεύγουν στο μόνο όπλο που διαθέτουν οι γυναίκες, καθηλωμένες κι αδύναμες: την κατάρα, την επίκληση δηλαδή της θείας δίκης για τιμωρία της αβάστακτης αδικίας ή στην προκειμένη περίπτωση του αβάσταχτου πόνου.

Στο τραγούδι η Χορωδία του Συλλόγου Γυναικών Οιχαλίας.
Δίσκος: "Παραδοσιακά τραγούδια της Οιχαλίας", 2008
Διδασκαλία χορωδίας: Σπύρου Ευθύμιος

Οι στίχοι:
Μια λυγερή τραγούδησε σ’ ένα γυαλένιο πύργο,
την παίρνει αέρας τη φωνή και στο γιαλό την πάει.
Όσα καράβια κι αν περνούν όλα στην άκρη βγαίνουν
κι ένα καράβι φράγκικο στέκει και το ρωτάει.
Ανάθεμα τους μαραγκούς που φκιάνουν τα καράβια
και ταξιδεύουν τα παιδιά και παν μακριά στα ξένα,
ταξίδεψε κι ο άντρας μου και πίσω δε γυρνάει.
Πανάθεμά σε ξενιτιά...