filmov
tv
Fidu77-Yπνοδωμάτιο

Показать описание
Στίχοι/Ερμηνεία: Fidu77
Μουσική παραγωγή: κ12α
Mix/ Fidu77
video: fidu77
Fidu77:
Στίχοι:
Λοιπόν πάλι σε σκέφτηκα
Και ήμουν κλειδωμένος
Μέσα σε ένα δωμάτιο
Μισό κατεστραμμένος
Συστήθηκες σαν θάνατος και ήμουν μεθυσμένος
Άλλο ένα βράδυ μόνος μου και ξεχασμένος
Έχω σε έναν καθρέφτη μονάχα να μιλήσω
Κλείνω όλα τα φώτα
Για να σιγοτραγουδήσω
Κλείνω όλα τα φώτα μου
Δεν θέλω να με δούνε
Και θα το ψιθυρίζω ρε δεν θέλω να με ακούνε
μένω πάλι άυπνος
Και απόψε το χάραμα
Κοιτάω στον καθρέφτη βράδυ
Το δικό σου φάντασμα
Μα πώς να κοιμηθώ
Ξεχνάω πως με λένε
Πες πως να σου συστηθώ
Και όταν πεθάνω
όταν βγάλω το κομμάτι
Μάλλον θα αναστηθώ
Και είναι στιγμές που προτιμώ την μοναξιά
Οπως αυτό το βράδυ
Γράφω πάλι στα τυφλά
Και θα μου πεις σαφώς
Ότι είμαι γραφικός
Κλεισμένος σε ένα σπίτι
Και αντί κοινωνικός
Όμως ποτέ καλλιτέχνης
Οπως η κατάθλιψη
Είναι κομμάτι της τέχνης
Δεν έχω λεξιλόγιο να πλουτίσω τα γραπτά μου
Στης Πανδώρας του κουτί
Βάζω τα ψυχολογικά μου
Όσο την μουντίλα τώρα την βλέπω κοντά μου
Ένα μαύρο και γκρι
Είναι τα συνήθης χρώματα μου
Μα βλέπω και το χρώμα
Που βγαίνει απ' το μελάνι
Τα γραπτά μου όλα γυμνά
Σαν πίνακας του Μοντιλιάνι
Και απ' το υπνοδωμάτιο
Του Βαν Γκογκ είχα την έμπνευση
Να γράψω πάλι για την μοναξιά και για την στέρηση χαράς
Από την στιγμή που πατήθηκε το delete
Κρατάω την σιωπή μου μέχρι να βάλω το beat
Να με ξεκουράσει
Και έπειτα πατάω repeat
για δες που θυμήθηκα
Με τους λάθος ανθρώπους
Την μέρα που συστήθηκα
Σου έδωσα χαρά...
Και μου έδωσες πόνο
Και είπα να χαράξω επιτέλους άλλον δρόμο
Και αυτός ο δρόμος γέμισε με απωθημένα
Συμπάθησα τους πάντες
Όμως μίσησα εμένα
Και Κάπως έτσι είπα πως ολα παν καλά
Για δες όμως δεν πήγανε και τα βλέπω θολά
Σε έναν βαρύ χειμώνα
Σε έναν βαρύ χειμώνα
Κάποτε Ζεσταινόμουνα μα η φωτιά με πρόδωσε
Το κοριτσάκι με τα σπίρτα που δεν πέθανε
Αλλά σκότωσε
Ή μάλλον με σκότωσε
Μουσική παραγωγή: κ12α
Mix/ Fidu77
video: fidu77
Fidu77:
Στίχοι:
Λοιπόν πάλι σε σκέφτηκα
Και ήμουν κλειδωμένος
Μέσα σε ένα δωμάτιο
Μισό κατεστραμμένος
Συστήθηκες σαν θάνατος και ήμουν μεθυσμένος
Άλλο ένα βράδυ μόνος μου και ξεχασμένος
Έχω σε έναν καθρέφτη μονάχα να μιλήσω
Κλείνω όλα τα φώτα
Για να σιγοτραγουδήσω
Κλείνω όλα τα φώτα μου
Δεν θέλω να με δούνε
Και θα το ψιθυρίζω ρε δεν θέλω να με ακούνε
μένω πάλι άυπνος
Και απόψε το χάραμα
Κοιτάω στον καθρέφτη βράδυ
Το δικό σου φάντασμα
Μα πώς να κοιμηθώ
Ξεχνάω πως με λένε
Πες πως να σου συστηθώ
Και όταν πεθάνω
όταν βγάλω το κομμάτι
Μάλλον θα αναστηθώ
Και είναι στιγμές που προτιμώ την μοναξιά
Οπως αυτό το βράδυ
Γράφω πάλι στα τυφλά
Και θα μου πεις σαφώς
Ότι είμαι γραφικός
Κλεισμένος σε ένα σπίτι
Και αντί κοινωνικός
Όμως ποτέ καλλιτέχνης
Οπως η κατάθλιψη
Είναι κομμάτι της τέχνης
Δεν έχω λεξιλόγιο να πλουτίσω τα γραπτά μου
Στης Πανδώρας του κουτί
Βάζω τα ψυχολογικά μου
Όσο την μουντίλα τώρα την βλέπω κοντά μου
Ένα μαύρο και γκρι
Είναι τα συνήθης χρώματα μου
Μα βλέπω και το χρώμα
Που βγαίνει απ' το μελάνι
Τα γραπτά μου όλα γυμνά
Σαν πίνακας του Μοντιλιάνι
Και απ' το υπνοδωμάτιο
Του Βαν Γκογκ είχα την έμπνευση
Να γράψω πάλι για την μοναξιά και για την στέρηση χαράς
Από την στιγμή που πατήθηκε το delete
Κρατάω την σιωπή μου μέχρι να βάλω το beat
Να με ξεκουράσει
Και έπειτα πατάω repeat
για δες που θυμήθηκα
Με τους λάθος ανθρώπους
Την μέρα που συστήθηκα
Σου έδωσα χαρά...
Και μου έδωσες πόνο
Και είπα να χαράξω επιτέλους άλλον δρόμο
Και αυτός ο δρόμος γέμισε με απωθημένα
Συμπάθησα τους πάντες
Όμως μίσησα εμένα
Και Κάπως έτσι είπα πως ολα παν καλά
Για δες όμως δεν πήγανε και τα βλέπω θολά
Σε έναν βαρύ χειμώνα
Σε έναν βαρύ χειμώνα
Κάποτε Ζεσταινόμουνα μα η φωτιά με πρόδωσε
Το κοριτσάκι με τα σπίρτα που δεν πέθανε
Αλλά σκότωσε
Ή μάλλον με σκότωσε