Det doon die schoon

Zang: Gijs Engels / Jules Fransman
Komponis: Wim Roeffen
Schriéver: Wim Roeffen

Ik gaon ’t leefste al daag op de lappe,
en bin ik einmaol dan op paad.
Wil ik netuurlik gaer wat pilskes happe,
maar veur ik ‘t weit is ’t al weer zoë laat.
Want dan staon ik dao weer gans allein,
mit ikke en de kastelein:

Refrein:
Bin ik toch alweer de letste!
is idderein dan al nao hoés?
Det kump asse bliéfs plekke, jao dan wetste,
dan kumpse vanzelaeve neet miër thoés.
De kastelein zag: “Ik môt noow ech gaon sloéte”,
det waas gauw gezag, maar zoëmaar neet gedaon.
Want ik meus op mien zök nao boéte,
maar mien schoon, die mochte bliéve staon.
Mit vastelaovend zeuk ik mich ein plekske,
dao staon ik dan de gansen daag.
Kôm genne maeter van mien eige stekske,
det kump umdet ik dan mien plekschoon draag.
Jao die zörge waal det ik bliéf staon,
en nörges anders haer kin gaon.

[janthepop]

Omroep Venlo doorgedrongen in Oudorp Noord Holand. Hier wordt ik heel vroolijk van. Jan H