Μαχαιρίτσας Πορτοκάλογλου Η στερνή συναυλία του ΛΑΥΡΕΝΤΗ- Γίνε Κομμάτια - Βόλος 6/9/2019

Λαυρέντης Μαχαιριτσας.
Γεννήθηκε πριν 63 χρόνια στον Πτελεο Μαγνησίας.
Ήρθε, έκανε την τελευταία του συναυλία στα μέρη του, και...
Έφυγε πάλι από εδώ...
Αυτη, όντας η τελευταία ζωντανή συναυλία του Λαυρέντη,, προκαλεί, ιδιαίτερα σε μας που ειμασταν εκεί, μια τρομερή συναισθηματικη φόρτιση.
Άλλωστε, ένα από τα κύρια χαρακτηριστικα της μουσικής, είναι το συναισθηματικο της φορτίο.
Θα μείνει κάτι από τη φωτιά Λαυρέντη!!!!!!!!!!!!!!!....
Ακολουθεί, κατά το ειθιστε η τυπική περιγραφή της εκδήλωσης.

Δύο τραγουδοποιοί με παράλληλες διαδρομές σχεδόν τεσσάρων δεκαετιών, ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας και ο Νίκος Πορτοκάλογλου, συναντήθηκαν τον χειμώνα που μας πέρασε για πρώτη φορά στη σκηνή του Γυάλινου Μουσικού Θεάτρου διαγράφοντας μια θριαμβευτική τροχιά εμφανίσεων από τον Νοέμβριο μέχρι το Πάσχα.

Η παράσταση αυτή με τίτλο «Τι έχει μείνει απ’τη φωτιά», ήταν ταυτόχρονα απολογισμός και γιορτή, φόρος τιμής στις ετερόκλητες επιρροές τους και αναδρομή στις μεγάλες στιγμές της πορείας τους. Εμπλουτίστηκε με τη συμμετοχή πολλών εκλεκτών καλεσμένων, τραγουδοποιών και ερμηνευτών και κέρδισε επάξια τον τίτλο του σχήματος της χρονιάς 2019.

Συμμετέχουν:
Steve Tesser κιθάρα, τραγούδι,
Αγάπη Διαγγελάκη τραγούδι, γιουκαλίλι, κρουστά

Μαζί τους οι :

Βύρων Τσουράπης - μπάσο, μαντολίνο, φυσαρμόνικα, τραγούδι
Ηλίας Λαμπρόπουλος - βιολί, τρομπέτα,κλαρίνο, μπουζούκι, τραγούδι
Άκης Αμπράζης - μπάσο, κρουστά
Δημήτρης Καλονάρος - τύμπανα, κρουστά
Φίλιππος Σπυρόπουλος - κρουστά, τύμπανα

Γίνε Κομμάτια

Μουσική: Νίκος Πορτοκάλογλου
Στίχοι: Νίκος Πορτοκάλογλου
1. Νίκος Πορτοκάλογλου & Ανδριάνα Μπάμπαλη

Ξέχασα τ’ όνομά μου, το δρόμο, τα κλειδιά...
Απόψε, καρδιά μου, ποιος φεύγει, ποιος γυρνά;

Ποιο σκοτεινό φεγγάρι, ποια δίψα, ποια φωτιά;
ποια τρέλα, ποια ζάλη, απόψε σ’ οδηγά;

Κλείσε τα μάτια, κλείσ’ τα και χόρεψέ μου,
γίνε κομμάτια, τη νύχτα χάρισέ μου,
άνοιξ’ τα χέρια, σήκω και χόρεψέ μου,
μέχρι τ’ αστέρια, τη νύχτα χάρισέ μου...

Κάποιος σε περιμένει, κάπου έξω μακριά...
Μα η νύχτα πως βγαίνει, σ’ αυτή την ερημιά;

Τελειώσαν πια τα λόγια, τελειώσαν τα λεφτά,
Μα δώσ’ μου τη φλόγα, κι ανάβω πυρκαγιά...

Κλείσε τα μάτια, κλείσ’ τα και χόρεψέ μου,
γίνε κομμάτια, τη νύχτα χάρισέ μου,
άνοιξ’ τα χέρια, σήκω και χόρεψέ μου,
μέχρι τ’ αστέρια, τη νύχτα χάρισέ μου...