Μαχαιρίτσας & Πορτοκάλογλου Η στερνή συναυλία του ΛΑΥΡΕΝΤΗ - Ο Παλιός Στρατιώτης - Βόλος 6/9/2019

Λαυρέντης Μαχαιριτσας.
Γεννήθηκε πριν 63 χρόνια στον Πτελεο Μαγνησίας.
Ήρθε, έκανε την τελευταία του συναυλία στα μέρη του, και...
Έφυγε πάλι από εδώ...
Αυτη, όντας η τελευταία ζωντανή συναυλία του Λαυρέντη,, προκαλεί, ιδιαίτερα σε μας που ειμασταν εκεί, μια τρομερή συναισθηματικη φόρτιση.
Άλλωστε, ένα από τα κύρια χαρακτηριστικα της μουσικής, είναι το συναισθηματικο της φορτίο.
Θα μείνει κάτι από τη φωτιά Λαυρέντη!!!!!!!!!!!!!!!....
Ακολουθεί, κατά το ειθιστε η τυπική περιγραφή της εκδήλωσης.

Δύο τραγουδοποιοί με παράλληλες διαδρομές σχεδόν τεσσάρων δεκαετιών, ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας και ο Νίκος Πορτοκάλογλου, συναντήθηκαν τον χειμώνα που μας πέρασε για πρώτη φορά στη σκηνή του Γυάλινου Μουσικού Θεάτρου διαγράφοντας μια θριαμβευτική τροχιά εμφανίσεων από τον Νοέμβριο μέχρι το Πάσχα.

Η παράσταση αυτή με τίτλο «Τι έχει μείνει απ’τη φωτιά», ήταν ταυτόχρονα απολογισμός και γιορτή, φόρος τιμής στις ετερόκλητες επιρροές τους και αναδρομή στις μεγάλες στιγμές της πορείας τους. Εμπλουτίστηκε με τη συμμετοχή πολλών εκλεκτών καλεσμένων, τραγουδοποιών και ερμηνευτών και κέρδισε επάξια τον τίτλο του σχήματος της χρονιάς 2019.

Συμμετέχουν:
Steve Tesser κιθάρα, τραγούδι,
Αγάπη Διαγγελάκη τραγούδι, γιουκαλίλι, κρουστά

Μαζί τους οι :

Βύρων Τσουράπης - μπάσο, μαντολίνο, φυσαρμόνικα, τραγούδι
Ηλίας Λαμπρόπουλος - βιολί, τρομπέτα,κλαρίνο, μπουζούκι, τραγούδι
Άκης Αμπράζης - μπάσο, κρουστά
Δημήτρης Καλονάρος - τύμπανα, κρουστά
Φίλιππος Σπυρόπουλος - κρουστά, τύμπανα

Ο Παλιός Στρατιώτης

Στίχοι: Ισαάκ Σούσης
Μουσική: Λαυρέντης Μαχαιρίτσας
Πρώτη εκτέλεση: Γιώργος Νταλάρας

Στιχοι

Οι φόβοι σου κι οι φόβοι μου στο ίδιο το τραπέζι
στη μέση το φαρμάκι μας γλυκό σαν πετιμέζι
και μέσα του σαν ζάχαρη να λιώνει αυτό τ' αστέρι
αυτό που πρώτη η αγάπη μας μας έβαλε στο χέρι

Δε μου υπόσχεσαι ζωή και θαύματα δεν κάνω
μα αν μου ζητάς λατρεία μου για σένα να πεθάνω
και μία δεύτερη φορά σαν τον παλιό στρατιώτη
θα πέθαινα αγάπη μου καλύτερα απ' την πρώτη

Κι αν μένει ακόμα νόημα και μισοερειπωμένο
μεσ' στα ερείπια αυτά μαζί σου εγώ θα μένω
μέχρι να 'ρθει η άνοιξη και να μας ξεκουνήσει
και μέσ' από το θάνατο ζωή να μας χαρίσει

Δε μου υπόσχεσαι ζωή και θαύματα δεν κάνω
μα αν μου ζητάς λατρεία μου για σένα να πεθάνω
και μία δεύτερη φορά σαν τον παλιό στρατιώτη
θα πέθαινα αγάπη μου καλύτερα απ' την πρώτη