Χάρτης παλιός | Κακώς Πρέπει

Είμαστε οι Κακώς Πρέπει:

Αλέξανδρος Μακρυδάκης | Κιθάρα - Φωνητικά
Νικόλας Χριστούλης | Κρουστά - Πλήκτρα - Μεταλλόφωνο
Ilia Samsonov | Σαξόφωνο
Λουΐζα Πολιτάκη | Φωνητικά

Στίχοι: Αλέξανδρος Μακρυδάκης
Μουσική: Αλέξανδρος Μακρυδάκης

Χάρτης παλιός

Άνοιξε τα μάτια του και κοίταξε
Δεν είδε ουρανό, μα ούτε φοβήθηκε
Για τα’ ατοπήματά του, μόνος κρίθηκε
Βρήκε φρέσκο αέρα και τον ‘θύλαξε

Μπήκε σκυφτός στην αρχή
από μιαν άλλη εποχή
κι από έναν τόπο, όπως λεν, μακρινό
είχε τα πόδια στη γη
και στους καρπούς του πληγή
μα το μυαλό του, από σκέψεις, κενό

ντύθηκε με ρούχα που του δώσανε
έδιωξε τα δάκρυα με θυμό
τα γόνατά του, μόνο, τον προδώσανε
όμως τα τέντωσε από αυτοσεβασμό

Έγειρε το βράδυ και κοιμήθηκε
Πέρα, κάποιο κλάμα τον νανούρισε
Σ΄ όνειρο την είδε και μουρμούρισε
Αν θα τον ξεχάσει, αναρωτήθηκε

Στάθηκε μόνος, βαρύς
Μπροστά στο φως της αυγής
Μήπως θυμίσει τον παλιό του εαυτό
Μα ειν’ το παράθυρο πια
Καλοθρεμμένη φωτιά
Κι είναι το σίδερο στο δέρμα καυτό

Έκλεισε στα χέρια, τον ιδρώτα του
Κέντησε μελάνι στο κορμί
Χάιδεψε, θλιμμένα, ένα απ’ τα πρώτα του
Που ‘ταν μια όμορφη, χορεύτρια, γυμνή

Άνοιξε τα μάτια του και κοίταξε
Δεν είδε ουρανό, μα ούτε φοβήθηκε
Για τα’ ατοπήματά του, μόνος κρίθηκε
Βρήκε φρέσκο αέρα και τον ‘θύλαξε

Τον έχει πάρει ο καιρός
Που τον τυλίγει σκληρός
είναι το πρόσωπό του χάρτης παλιός
Μα όπως την πρώτη φορά
Μπήκε πατώντας γερά
Κι είν’ τα όνειρά του που τον φέρνουν σκυφτό

Φύλαξε, στα χέρια, τον ιδρώτα του
Κέντησε μελάνι στο κορμί
Χάιδεψε, νοσταλγικά τα πρώτα του
Κι ήρθε στον νου του μια χορεύτρια, γυμνή